ΓΕΝΝΗΘΕΙΣ ΣΤΟ ΗΛΙΟΛΟΥΣΤΟ, Β ΜΕΡΟΣ

Β. ΜΕΡΟΣ

ΒΑΣΙΛΗΣ Μ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ

 

ΓΕΝΝΗΘΕΙΣ

ΣΤΟ

ΗΛΙΟΛΟΥΣΤΟ ΚΙΛΚΙΣ

ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΓΗΣ

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΚΤΗΜΟΝΩΝ

Μετά την μεταπολίτευση παρατηρούμε μια σημαντική κινητικότητα του λαϊκού κινήματος. Οι κάτοικοι της επαρχίας και ιδιαίτερα η εργαζόμενη αγροτιά έρχεται αντιμέτωποι με μια σειρά συσσωρευμένων και οξυμένων προβλημάτων. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την εντατικοποίηση και την καλύτερη οργάνωση των αγώνων τους. Το 1976 θεωρείται σημαδιακή χρονιά της κυβερνητικής πολιτικής. Συμπιέζει το ήδη πενιχρό εισόδημα τους προς όφελος των μεγάλων συγκροτημάτων, που σταδιακά  διεισδύουν στην αγροτική οικονομία. Οι αγρότες αντιστέκονται σ’ αυτήν την αντιαγροτική πολιτική και διεκδικούν αγωνιστικά τα δίκαια αιτήματα τους.

Ο νομός μας, κατεξοχήν αγροτικός νομός, δεν αποτελεί εξαίρεση. Το αντίθετο μάλιστα, όταν είναι γνωστό ότι υπάρχουν δεκάδες τσιφλίκια με χιλιάδες στρέμματα και πολλές φορές με χιλιάδες καταπατημένες εκτάσεις του δημοσίου. Είναι ένας ταλαιπωρημένος νομός από τους τσιφλικάδες.

 

Ξεσηκώθηκαν οι αγρότες του νομού ενάντια στους τσιφλικάδες

Παρότι η εποχή των τσιφλικάδων έχει τελειώσει εδώ και μερικές δεκαετίες, το είδος των τσιφλικάδων καλά κρατεί. Το ελληνικό δημόσιο δεν θέλει να ξεμπλέξει με αυτούς που καταπάτησαν μεγάλες εκτάσεις του δημοσίου και τις εκμεταλλεύονται σαν ιδιοκτήτες. Το καζάνι βράζει. Οι αγρότες του νομού μας από καιρό έχουν εξαντλήσει τα όρια αντοχής και ανοχής. Ο Οκτώβρης του 1976 είναι ο μήνας που ξεσηκώνονται οι αγρότες του Κιλκίς.  Οι ακτήμονες του Μεταλλικού καταλαμβάνουν το τσιφλίκι του Χατζηλαζάρου και το σπέρνουν για λογαριασμό τους. Όταν η αστυνομία συλλαμβάνει  δυο μέλη της επιτροπής ακτημόνων ξεσηκώνονται οι κάτοικοι και πετυχαίνουν την απελευθέρωση τους. Αυτός ο αγώνας των αγροτών του Μεταλλικού κρατάει από τις πρώτες προσφυγικές ημέρες εγκατάστασης τους στο χωριό.

Τις ίδιες μέρες οι ακτήμονες της Ποντοηράκλειας μπαίνουν με τρακτέρ στο τσιφλίκι του Σουλτογιάννη (Καλίνοβο). Την επομένη δέχονται την επίθεση της αστυνομίας. 13 ακτήμονες του χωριού παραπέμπονται σε δίκη και τελικά αθωώνονται. 

Σε ένα άλλο χωριό, το Ηλιόλουστου, δεκαετίες τώρα οι κάτοικοι του ταλαιπωρούνται από τους γνωστούς τσιφλικάδες, τους Σουλτουγιανναίους (Μιχαλίτσι), που ιδιοποιήθηκαν παράνομα εκατοντάδες στρέμματα κοινόχρηστων εκτάσεων του δημοσίου, τα οποία ανήκουν στην περιοχή τους.

Η υπόθεση των καταπατημένων εκτάσεων, 1300 στρέμματα δημόσιας γης του οικισμού, είναι μια παλιά και πονεμένη ιστορία. Από το 1922 που εγκαταστάθηκαν οι πρόσφυγες στο χωριό, βρίσκονται αντιμέτωποι με το πρόβλημα των καταπατημένων εκτάσεων του δημοσίου. Με διώξεις από το κράτος και δημαγωγικές αντιμετωπίσεις από τις κυβερνήσεις. Το 1912 ο τόπος αυτός ελευθερώθηκε από τους τούρκους με αγώνες και αίμα. Μετά την απελευθέρωση από τους τούρκους απελευθερώθηκαν και οι τεράστιες εκτάσεις που κατείχαν οι τούρκοι μπέηδες, τα οποία πέρασαν παράνομα στα χέρια των τσιφλικάδων.  Οι τσιφλικάδες Σουλτογιανναίοι ισχυρίζονται ότι αγόρασαν το 1920-1921 από τούρκους 5.500 τούρκικα στρέμματα ή 8.118 ελληνικά στρέμματα. Ελληνικό έδαφος πουλημένο από τούρκους.

Σύμφωνα με την συνθήκη που υπογράφθηκε μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας και επικυρώθηκε το 1913 και με βάση το άρθρο 60 της συνθήκης της Λωζάνης περιήλθαν στην κυριότητα του Ελληνικού δημοσίου ως διάδοχου του Τούρκικου όλες οι απελευθερωμένες εκτάσεις.

Το 1928 εγκαταστάθηκε εδώ τοπογραφικό συνεργείο για να κάνει κτηματογράφηση της περιοχής. Το 1932 έκανε οριστική διανομή και έκταση 1300 στρεμμάτων τις χαρακτήρισε χερσολίβαδο, που βρισκόταν μέσα στα όρια του αγροκτήματος Ηλιόλουστου. Κάτι τέτοιο ενδιέφερε τους κατοίκους για να χρησιμοποιηθεί για βοσκή για τα ζώα του χωριού.

Αυτές οι εκτάσεις το 1936, επί δικτατορίας Μεταξά, δόθηκαν και καλλιεργούνται μέχρι σήμερα από τους τσιφλικάδες, παραβιάζοντας κάθε έννοια δικαίου. Παραχωρήθηκαν με ένα παράνομο πρωτόκολλο διαχωρισμού που δεν στηρίζεται πουθενά. Ούτε σε υπουργική απόφαση, ούτε σε απόφαση νομάρχη. Αφαιρέθηκαν από τους αγρότες και δόθηκαν στους τσιφλικάδες.

Το 1952 το αγρόκτημα Μιχαλίτσι, των Σουλτογιανναίων, κηρύχθηκε σε αναγκαστική απαλλοτρίωση. Το 1955 εξαιρέθηκε από την απαλλοτρίωση. Οι χρονολογίες είναι σημαδιακές για να καταλάβει κανείς τι καθεστώτα υπήρχαν και τι αλισβερίσι γινότανε.

Οι κάτοικοι του χωριού είναι αγανακτισμένοι, νοιώθουν οργή και πίκρα από την μεγάλη αδικία σε βάρος τους. Την περίοδο αυτή στην περιοχή υπάρχει μια γενικευμένη κινητοποίηση των αγροτών ενάντια στους τσιφλικάδες που λυμαίνονται εδώ και 50 χρόνια τις πιο γόνιμες εκτάσεις. Δεν αργούν να μπουν και οι ίδιοι στον αγώνα διεκδίκησης επιστροφής των χωραφιών τους.      

Ήτανε αναμενόμενο να ξεσηκωθούν και οι αγρότες του Ηλιόλουστου ενάντια στον τσιφλικά Σουλτογιάννη (Μιχαλίτσι) που παράνομα  καλλιεργεί 1300 στρέμματα που ανήκουν στις εκτάσεις, τα βοσκοτόπια, του χωριού και απαιτούν την επιστροφή τους. Η έκταση αυτή καταπατήθηκε από τους τσιφλικάδες την περίοδο της Μεταξικής δικτατορίας, όπως προαναφέραμε.

Ο Μιχάλης Κωνσταντινίδης, από την πρώτη γενιά των προσφύγων, μιλώντας σε δημοσιογράφο του «Ριζοσπάστη» ιστόρησε το χρονικό της αρπαγής του κτήματος ως εξής:

«Μέχρι το 1936 την είχε και την καλλιεργούσε το χωριό. Στη δικτατορία του Μεταξά με ενέργειες του τότε Γραμματέα Διοίκησης Μακεδονίας Αλέξανδρου Καραθόδωρου, γνωστού τσιφλικά της περιοχής, το κτήμα πέρασε στα χέρια της οικογένειας Σουλτογιάννη».

Οι αγρότες του χωριού είναι αποφασισμένοι να διεκδικήσουν την επιστροφή των χωραφιών τους. Για το λόγο αυτό συγκροτούν επιτροπή αγώνα.  Άνθρωποι νομιμόφρονες και έχοντας βαθειά πίστη στην ελληνική δικαιοσύνη  απευθύνονται σε αυτήν, πιστεύοντας ότι θα βρουν το δίκιο τους. Η επιστροφή των χωραφιών, εκτός από το αίσθημα δικαίου, είναι και υπαρξιακό, θέμα επιβίωσης για τους αγρότες. Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του μέλους της επιτροπής Μιχάλη Σαραφίδη:

«Υπάρχουν 60 ακτήμονες  στο χωριό χωρίς να υπάρχει εδώ γύρω κανένα εργοστάσιο ή άλλη δουλειά. Η επιστροφή του κτήματος είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου για μας. Πρέπει να γίνει το συντομότερο για να πάψει η ερήμωση του χωριού και οι νέοι να σταματήσουν να παίρνουν το δρόμο της ξενιτειάς».

 

1975

Η πάλη των ακτημόνων για «μια θέση στον ήλιο».

Η επιτροπή που έχουν συγκροτήσει αναλαμβάνει να μεθοδεύσει τον αγώνα διεκδίκησης των παρανόμως ιδιοποιηθέντων εκτάσεων από τους Σουλτογιανναίους. Σαν πρώτο βήμα ο πρόεδρος της κοινότητας Γεώργιος Αδαμίδης αναλαμβάνει και ζητεί στις
18 Αυγούστου 1975 από την τοπογραφική υπηρεσία Θεσσαλονίκης «απόσπασμα  του κτηματολογικού πίνακα διανομής» του αγροκτήματος Ηλιολούστου, κάνοντας ειδική μνεία στα αγροτεμάχια 136 και 560.

Πράγματι στις 1 Οκτωβρίου 1975 η ως άνω υπηρεσία απαντά με έγγραφο της στον πρόεδρο της κοινότητας με συνημμένο τον πίνακα της οριστικής διανομής του 1932, στον οποίο συμπεριλαμβάνονται και τα παραπάνω αγροτεμάχια που  χαρακτηρίζονται σαν χερσολείβαδα. Η επιτροπή θεωρεί σκόπιμο να ενημερώσει την πολιτική ηγεσία του υπουργείου για το πρόβλημα τους και αναλαμβάνει να ενημερώσει τον Υπουργό Γεωργίας  και να ζητήσει να δώσει λύση στο δίκαιο πρόβλημα τους.

Στις 22 Δεκεμβρίου 1975 του απέστειλε ενημερωτική επιστολή με το αίτημα να επιστραφούν οι εκτάσεις του δημοσίου που κατέχουν και καλλιεργούν παράνομα οι Σουλτογιανναίοι.

Στις 13 Ιανουαρίου 1976 το Υπουργείο Γεωργίας με την σειρά του διαβιβάζει την επιστολή στη Νομαρχία Κιλκίς, στην Διεύθυνση Γεωργίας και ζητεί να εξετασθεί και να αποφανθούν επί του θέματος.

 

1976

ΑΥΤΗ Η ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ

Στις 19 Ιανουαρίου 1976 ο πρόεδρος της επιτροπής απαλλοτριώσεων Κιλκίς Αντ.  Αλεξόπουλος με βάση τον εποικιστική νομοθεσία της 8/12/1941 «περί προσκλήσεως ενώπιον της επιτροπής απαλλοτριώσεων των αιτούντων παραχώρησης κλήρου κλπ.»,   απευθύνει πρόσκληση σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη (δηλαδή στους κατοίκους του Ηλιολούστου, το Ελληνικό Δημόσιο, τους Σουλτουγιανναίους ονομαστικά, τον πρόεδρο της κοινότητας Καστανεών και κάθε άλλον ενδιαφερόμενο) να παρευρεθούν στις 5 Μαΐου 1976 ενώπιον της επιτροπής απαλλοτριώσεων Κιλκίς προκειμένου να συζητήσουν και εκδικασθεί η αίτηση περί αναγνωρίσεως ιδιοκτησίας.

Η παραπάνω ημερομηνία μετατέθηκε για τις 16 Οκτωβρίου 1976.

Είναι τουλάχιστον περίεργη η συμπεριφορά του προέδρου της επιτροπής απαλλοτριώσεων να συγκαλέσει την παραπάνω σύσκεψη με την συμμετοχή μάλιστα των Σουλτογιανναίων που παράνομα και καταχρηστικά κατέχουν και καλλιεργούν εκτάσεις του αγροκτήματος Ηλιολούστου.

Η Επιτροπή Ακτημόνων αντέδρασε στη παραπάνω ενέργεια του
κ. Α. Αλεξόπουλου και με επιστολή της στο Νομάρχη Κιλκίς ζήτησε να αποβληθούν αμέσως οι τσιφλικάδες οι οποίοι δεν διαθέτουν καμία κυριότητα και να διανεμηθούν τα αγροτεμάχια αρ. 136 και 560 στους ακτήμονες, οι οποίοι κατοικούν μόνιμα μαζί τις οικογένειες τους στο χωριό τους και ζουν αποκλειστικά από την γεωργία.  

Προηγούμενα η Επιτροπή Αναδασμού της Διεύθυνσης γεωργίας του Νομού Κιλκίς συμφώνησε με τους αγρότες του οικισμού να γίνει ο αναδασμός με την προϋπόθεση ότι θα συμπεριλαμβανόταν στον αναδασμό και τα με αριθμό 136 και 560 χερσολείβαδα, τα οποία σήμερα κατέχουν παράνομα οι τσιφλικάδες, παρότι ανήκουν στο αγρόκτημα του Ηλιόλουστου. Η Διεύθυνση Γεωργίας συμφώνησε προφορικά και υποσχέθηκε ότι τα εν λόγω αγροτεμάχια θα συμπεριληφθούν στον αναδασμό και θα χορηγηθούν στους αγρότες.  Κατά την διενέργεια του αναδασμού αυτό αθετήθηκε προβάλλοντας διάφορα κωλύματα γεγονός που εξόργισε τους αγρότες με αποτέλεσμα η Επιτροπή Αναδασμού του χωριού στις 19 Ιουλίου 1976 να στείλει επιστολή στην Επιτροπή Αναδασμού της Διεύθυνσης Γεωργίας Ν. Κιλκίς να σταματήσει τον αναδασμό αφού δεν τηρούνται τα συμφωνηθέντα, επισυνάπτοντας για πολλοστή φορά αντίγραφο του κτηματολογικού πίνακα.  

Το αίτημα της άμεσης επιστροφής της έκτασης από τον τσιφλικά στους φυσικούς κατόχους του είναι ένα δίκαιο αίτημα και απαραίτητη προϋπόθεση για την επιβίωση τους χωρίς να αναγκάζονται να ζητούν την τύχη τους στα σκλαβοπάζαρα της Βόρειας Ευρώπης.

Διαπιστώνοντας οι αγρότες τον εμπαιγμό που γίνεται σε βάρος τους προσφεύγουν στη δικαιοσύνη. Καταθέτουν αγωγή στο πρωτοδικείο Κιλκίς ζητώντας την επιστροφή των κλεμμένων χωραφιών τους. Ορίζετε δικάσιμος στις 4 Οκτώβρη 1976 στο Κιλκίς.

Την ημέρα της δίκης σύσσωμοι όλοι οι κάτοικοι του χωριού δίνουν την παρουσία τους στο δικαστήριο και απαιτούν την επιστροφή των χωραφιών τους που παράνομα άρπαξαν και καλλιεργούν εδώ και δεκαετίες οι τσιφλικάδες.

Κατά την διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας ο δικηγόρος των αγροτών παρουσιάζει στο δικαστήριο το χάρτη του χωριού του 1932, που δείχνει καθαρά πως τα δυο αγροτεμάχια, το 136 και το 560, συνολικής έκτασης 1300 στρεμμάτων ανήκαν στον οικισμό του Ηλιόλουστου.

Ο πρόεδρος της κοινότητας Γεώργιος Αδαμίδης και ο αντιπρόεδρος και μέλος της επιτροπής ακτημόνων Κώστας Σαββίδης καταθέτουν, περιγράφουν και εξηγούν το ιστορικό αρπαγής των αγροτεμαχίων από τους τσιφλικάδες κατά την διάρκεια της Μεταξικής δικτατορίας.

Πολύ σημαντική θεωρείται και η μαρτυρία του Θεοχάρη Ιγνατιάδη, ο οποίος προσκομίζει χειρόγραφα του πατέρα του που αποδεικνύουν πως το 1932 οι συγκεκριμένες εκτάσεις καλλιεργούταν από τους αγρότες του χωριού.

Με βάση την εξέλιξη της ακροαματικής διαδικασίας οι κάτοικοι του χωριού είναι πεπεισμένοι ότι η δικαίωση τους είναι θέμα χρόνου και σύντομα θα μπορέσουν να σπείρουν τα χωράφια τους, ύστερα από 40 χρόνια, για να ζήσουν τις οικογένειες τους.

Ο Οκτώβριος είναι ο μήνας που αρχίζει η σπορά  των χωραφιών. Οι αγρότες περιμένουν  την απόφαση του δικαστηρίου που αργεί να εκδοθεί. Έτσι αποφασίζουν να πάρουν την τύχη στα χέρια τους. Στις 24 Οκτωβρίου αποφασίζουν να οργώσουν και να σπείρουν το διεκδικούμενο αγροτεμάχιο που δικαιωματικά τους ανήκει. Οι τσιφλικάδες ειδοποιούν την αστυνομία που σε χρόνο ρεκόρ φθάνει επιτόπου, περικυκλώνει τους αγρότες και τους εμποδίζει να συνεχίσουν την σπορά του χωραφιού. Είχαν ήδη σπείρει 120 στρέμματα από την διεκδικούμενη έκταση. Η αστυνομία, χωρίς να χάσει χρόνο και χωρίς να εξετάσει τα γεγονότα, σχηματίζει δικογραφία και παραπέμπει 24 αγρότες να δικασθούν με την κατηγορία της διατάραξης κοινής ειρήνης, την αυτοδικία και την φθορά ξένης ιδιοκτησίας.

Οι παραπεφθέντες στη δικαιοσύνη αγρότες είναι:

1.	Κ. Σαββίδης	13.	Α. Ιγνατιάδης
2.	Ι. Σαββίδης	14.	Θ. Ιγνατιάδης
3.	Γ. Σαββίδης	15.	Β. Παναγιωτίδης
4.	Λ. Σαββίδης	16.	Σ. Παναγιωτίδης
5.	Ιγν. Σαββίδης	17.	Κ. Παναγιωτίδης
6.	Θ. Κωνσταντινίδης	18.	Λ. Παναγιωτίδης
7.	Ν. Κωνσταντινίδης	19.	Β. Ανδρεάδης
8.	Δ. Κωνσταντινίδης	20.	Θ. Γιαννουλίδης
9.	Ν. Κωνσταντινίδης	21.	Π. Τσεβελεκίδης
10.	Γ. Καραφουλίδης	22.	Η. Σιδηρόπουλος
11.	Ν. Καραφουλίδης	23.	Π. Ανδρίκος
12.	Κ. Καραφουλίδης	24.	Θ. Βασιλειάδης

 

Μαζί με τους αγρότες παραπέμπονται ο εκδότης και διευθυντής της τοπικής εφημερίδας «Θαρραλέος», Λάμπης Γαβριηλίδης, ο ανταποκριτής της εφημερίδας «Ριζοσπάστης» Νίκος Κερεμίδης, που καλύπτανε τα γεγονότα δημοσιογραφικά και το μέλος της Ν.Ε. του ΚΚΕ Χάρης Παταρίδης, τους οποίους κατηγορούσαν σαν υποκινητές των αγροτών.

Από την άλλη οι τσιφλικάδες, αδελφοί Σουλτογιάννη, δεν το βάζουν κάτω. Κάνουν αυτό που έμαθαν να κάνουν τόσα χρόνια. Να αγνοούν την νομιμότητα όταν αυτή δεν είναι με το μέρος τους και δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να καταπατούν ξένες περιουσίες.

Στις 1^η Δεκεμβρίου 1976 επιχειρούν να σπείρουν την έκταση που χρόνια κατείχαν παράνομα. Μπαίνουν με τρακτέρ και σκαπτικά μηχανήματα στο διεκδικούμενο αγροτεμάχιο και αρχίζουν να το οργώνουν και να το σπέρνουν.  Η είδηση δεν αργεί να φθάσει στο χωριό. Η κινητοποίηση είναι άμεση. Όλοι οι κάτοικοι μαζί κατευθύνονται και φθάνουν χωρίς χρονοτριβή στα χωράφια που καταπατούν για μια ακόμη φορά οι τσιφλικάδες. Τους εμποδίζουν και ζητούν να αποχωρήσουν ειρηνικά. Οι τσιφλικάδες επιμένουν να συνεχίσουν την σπορά. Τους προειδοποιούν οι αγρότες πως κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει μόνο αν περάσουν πάνω από τα πτώματα τους. Το σύνθημα «Αυτή η γη είναι δική μας και κανείς δεν θα μας την πάρει» κυριαρχεί.   Απειλούνται επεισόδια  εξαιτίας της αδιάλλακτης και προκλητικής στάσης των τσιφλικάδων, τα οποία αποφεύγονται χάρη στην ψυχραιμία των ακτημόνων.

Δεν αργεί να φθάσει ισχυρή αστυνομική δύναμη, που κάνει αυτό που ξέρει όλα αυτά τα χρόνια, δηλαδή να περικυκλώνει και να τρομοκρατεί τους αγρότες. Πικρόχολα σχολίασαν οι ακτήμονες την συμπεριφορά της αστυνομίας.  «Έστω και μια φορά ας περικύκλωναν τους παραβάτες, ακόμα κι όταν αυτοί είναι οι τσιφλικάδες».

Δημιουργείται ένας πανικός και μια αναμπουμπούλα τόσο από την συμπεριφορά της αστυνομίας όσο και από την συμπεριφορά των τσιφλικάδων, των «αφεντάδων» τους. Τελικά χάρη στην αποφασιστική στάση των αγροτών οι τσιφλικάδες και οι άνθρωποι τους αναγκάζονται να σταματήσουν την σπορά του χωραφιού, γεγονός που κάνει τους αγρότες να ξεσπάσουν σε ενθουσιώδεις εκδηλώσεις.

Στο μεταξύ φθάνουν επί τόπου ο νομάρχης Κιλκίς κ. Ασημάκος, ο εισαγγελέας Κιλκίς κ. Σιδέρης και ο διοικητής χωροφυλακής Κιλκίς κ. Καραυγουστής. Ο νομάρχης βεβαιώνει τους αγρότες ότι δεν πρόκειται να επιτρέψει την καταπάτηση δημόσιας έκτασης.

Εντύπωσε προκάλεσε η σύσταση του εισαγγελέα προς τους ακτήμονες, να επιδιώξουν μέσω δικαστηρίων την αναγνώριση τυχόν δικαιωμάτων τους και να μην επιδιώκουν αυθαίρετα την κατάληψη των εκτάσεων. Σίγουρα ο κυρ - εισαγγελέας γνώριζε και από πρώτο χέρι μάλιστα, ότι οι ακτήμονες είναι εκείνοι που επεδίωξαν μέσω των δικαστηρίων των δικαίωση τους και ότι αυτοί που αυθαίρετα καταπατούν δημόσια έκταση είναι οι τσιφλικάδες. Οι ακτήμονες του υπενθύμισαν ότι η υπόθεση εκκρεμεί ενώπιον της επιτροπής απαλλοτριώσεως και ζήτησαν από τους Σουλτογιανναίους να μην ξαναδοκιμάσουν να σπείρουν τη γη τους. Άλλωστε το με αριθμό 136 αγροτεμάχιο, 360 στρέμματα, έχει χαρακτηρισθεί από την τοπογραφική υπηρεσία του υπουργείου γεωργίας σαν κοινόχρηστη έκταση του Ηλιόλουστου και θα έπρεπε να μοιρασθεί αμέσως στους ακτήμονες.

Ταυτόχρονα επιτροπή ακτημόνων που απαρτίζεται από τους
Κ. Σαββίδη, Β. Ανδρεάδη, Α. Ιγνατιάδη, Ν. Σαββίδη και
Λ. Παναγιωτίδη ζητεί να συναντηθεί με τους Σουλτογιανναίους και τους προτείνει να σταματήσουν την σπορά μέχρι να τακτοποιηθεί η διαφορά από τα δικαστήρια. Ύστερα από διαβουλεύσεις δέχτηκαν την πρόταση των αγροτών και οι τσιφλικάδες.

Οι ακτήμονες ζήτησαν να συγκεντρωθούνε όλοι οι κάτοικοι του χωριού στο καφενείο για να εξετάσουν την όλη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Συμφώνησαν να μην επιτρέψουν στους Σουλτογιανναίους να καλλιεργήσουν την έκταση  πριν την τακτοποίηση και την καταμέτρηση του. Να ζητήσουν από την Πολιτεία να επισπεύσει τις εργασίες και να μην τους παραπέμπει από τον «Άννα στον Καϊάφα».  Εξέλεξαν επιτροπή που θα επισκεφθεί τον νομάρχη και τον εισαγγελέα και να ζητήσει την ταχεία διευθέτηση του προβλήματος.

Πράγματι την επομένη η επιτροπή των ακτημόνων παρουσιάζεται στον νομάρχη και τον εισαγγελέα Κιλκίς και ζητεί να φύγουν οι τσιφλικάδες από τα χωράφια τους μέχρι να εκδικασθεί η αίτηση τους για αναγνώριση της κυριότητας που έχει ορισθεί για τις 14 Δεκεμβρίου στο πρωτοδικείο Κιλκίς

Αξίζει να παραθέσουμε ανακοίνωση του Υπουργείου Γεωργίας, το οποίο λέει τα εξής:

«την 1^η Δεκεμβρίου ακτήμονες του χωρίου Ηλιόλουστο Κιλκίς, παρ ολίγο να έλθουν σε βίαιη αναμέτρηση με ανθρώπους της οικογένειας Σουλτογιάννη, οι οποίοι επεχείρησαν να καλλιεργήσουν έκταση 1300 στρεμμάτων περίπου, την οποία διεκδικούν. Η αναμέτρηση αυτή απετράπη τελικά με την επέμβαση του εισαγγελέως Κιλκίς και εκπροσώπου των τοπικών αρχών. Κατόπιν τούτου πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στη νομαρχία, κατά την οποία συνεφωνήθη  και έγινε δεκτό από τα ενδιαφερόμενα μέρη, να αναμείνουν την εκκαθάριση του ανακύψαντος θέματος από την διοίκηση, προκειμένου να διαπιστωθεί, αν η έκταση ανήκει πράγματι στο δημόσιο ή είναι καταπατημένη.

»Συγκεκριμένα, απεφασίσθη να διενεργηθεί εντός προθεσμίας 10 ημερών και με βάση τα απαιτούμενα διαγράμματα και πίνακες απεικόνισης της εκτάσεως.

Ήδη, η διεύθυνση γεωργίας του Κιλκίς παρέσχε την διαβεβαίωση στην αρμόδια διεύθυνση εγγείου ιδιοκτησίας του υπουργείου, ότι μέχρι την προσεχή Τρίτη θα έχει αναφέρει σχετικώς επί του θέματος.»

 

1977

Το 1977 για τους ακτήμονες του Ηλιόλουστου κάνει ποδαρικό με μπαράζ μηνύσεων. Θα είναι μια δύσκολη χρονιά, ομολογούν οι αγρότες, αλλά θα το παλέψουμε, λένε. Ξέρουμε από δυσκολίες. Περάσαμε και χειρότερα.

Στις 11 Ιανουαρίου του 1977 στο Πλημμελειοδικείο Κιλκίς, αργά τα μεσάνυχτα, αρχίζει η δίκη των 24 αγροτών και των δυο υποτίθεται υποκινητών τους για την σπορά 120 στρεμμάτων στις 24 Οκτωβρίου 1976, μέρος από την έκταση των 1300 στρεμμάτων που παράνομα κατέχουν οι αδελφοί Σουλτογιάννη. Το κατηγορητήριο είναι, διατάραξη κοινής ειρήνης, αυτοδικία και φθορά ξένης περιουσίας.

Πρόεδρος του δικαστηρίου είναι η πρόεδρος των πρωτοδικών κ. Ελ. Αναστασιάδη, δικαστές οι πρωτοδίκες Γ. Κούρδογλου και Β. Κωστής, εισαγγελέας ο κ. Δ. Σιδέρης και γραμματέας εισαγγελέα η δ. Ειρήνη Σιώτη. Συνήγορος πολιτικής αγωγής οι κκ Ι. Κωνσταντινίδης και Δ. Τσελεμέγκος και υπεράσπισης οι κκ Δ. Παπαδόπουλος, Ε. Τσιλιγκαρίδης, Ξ. Στεργιάδης, Ι. Παπαδημητρίου, Ι. Καζαντζόγλου και Γ. Νικολαϊδης.

Κατηγορούμενοι μαζί με τους αγρότες είναι ο εκδότης και διευθυντής της τοπικής εφημερίδας «Θαρραλέος» Λάμπης Γαβριηλίδης, ο ανταποκριτής της εφημερίδας «Ριζοσπάστης» Νίκος Κερεμίδης και το μέλος της ΝΕ του ΚΚΕ Χάρης Παταρίδης  με την κατηγορία της ηθικής αυτουργίας στη διάπραξη των παραπάνω αδικημάτων.

Με την έναρξη της δίκης το δικαστήριο έκρινε αθώο τον Λάμπη Γαβριηλίδη που κατηγορούταν ότι με άρθρο του στις 28 Οκτώβρη 1976 διέγειρε τους ακτήμονες του Ηλιόλουστου στη διάπραξη του αδικήματος της αυτοδικίας.

Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε  ο υπαινιγμός του μάρτυρα κατηγορίας ενωματάρχη Ι. Μακρίδη ότι ο κ. Λ. Γαβριηλίδης και οι άλλοι δημοσιογράφοι ενδεχομένως πήραν χρήματα για την προβολή του αιτήματος των ακτημόνων. Άμεση ήταν η αντίδραση των συνηγόρων υπεράσπισης που θεώρησαν ότι ο μάρτυρας ψεύδεται και λασπολογεί σε βάρος του τύπου. Ο εισαγγελέας παρά τις αρχικές του αντιρρήσεις αναγκάστηκε κατόπιν να αλλάξει τη φράση του ενωματάρχη.

Η αίθουσα του δικαστηρίου  και οι γύρω χώροι είναι ασφυκτικά γεμάτη από εκατοντάδες ακτήμονες των γύρω χωριών που ήρθαν για συμπαράσταση.

Η δίκη άρχισε με την εξέταση των αδελφών Σουλτογιάννη που ισχυρίστηκαν πως η έκταση τους ανήκει, χωρίς βέβαια να προσκομίσουν τίτλους κυριότητας.

Οι μάρτυρες υπεράσπισης Γ. Αδαμίδης, πρόεδρος της κοινότητας και Δ. Κωνσταντινίδης επεσήμαναν ότι η έκταση που καλλιέργησαν οι ακτήμονες ήταν κοινοτικό χερσολίβαδο, πράγμα που φαίνεται και στη κτηματολογική υπηρεσία και αρπάχτηκε από τους Σουλτογιανναίους αμέσως μόλις έγινε η δικτατορία Μεταξά.

Στις απολογίες τους οι 24 κατηγορούμενοι παραδέχθηκαν ότι όργωσαν και έσπειραν την συγκεκριμένη έκταση. Αυτή, είπαν, είναι του δημοσίου και όχι των τσιφλικάδων. Με αυτόν τον τρόπο, τόνισαν, ήθελαν να πάρουν πίσω τη γη τους, αλλά και να προκαλέσουν το ενδιαφέρων των αρμοδίων.

Ενδιαφέρων προκαλεί η μαρτυρία του ανταποκριτή του «Ριζοσπάστη»  και του στελέχους του ΚΚΕ, οι οποίοι επεσήμαναν πως οι κατηγορία σε βάρος τους είναι σκευωρία της αστυνομίας και στόχο έχει την τρομοκράτηση των αγροτών. Η προσπάθεια της αστυνομίας και των δυο μαρτύρων κατηγορίας να τους εμφανίσουν σαν υποκινητές αποδείχτηκε ότι ήταν υποκινούμενη από αυτήν. Η αστυνομία, κατά την προσφιλή της μέθοδο, έστησε μηχανισμό ψευδομαρτύρων για να εμφανίσει τον αγώνα των αγροτών καθοδηγούμενη από τους κουμουνιστές. Στη διάρκεια της διαδικασίας κατέρρευσε η προσπάθεια της χωροφυλακής και αποδείχθηκε πως οι δυο μάρτυρες κατηγορίας ήταν υποκινούμενοι. Οι μάρτυρες, Θεοφάνης Αγαθαγγελίδης και Θεόδωρος Ναούμης, ισχυρίστηκαν πως ο Χ. Παταρίδης και Ν. Κερεμίδης τους παρακινούσαν να καταλάβουν βίαια το τσιφλίκι. Η πρόεδρος του δικαστηρίου έδωσε εντολή να συλληφθούν και να παραπεμφθούν στον εισαγγελέα για ψευδορκία.    

Ο τρίτος μάρτυρας κατηγορίας, ο Νικόλαος Σαββίδης, κατήγγειλε στο δικαστήριο ότι οι κατηγορίες ενάντια στον
Ν. Κερεμίδη και τον Χ. Παταρίδη χαλκεύτηκαν από τον υπομοίραρχο Μουριών κ. Γ. Τζωρτζάκη που έγραψε πράγματα που ίδιος ποτέ δεν είπε. Συγκεκριμένα ο Ν. Σαββίδης είπε:

«Πήγα στην αστυνομία και με ρώτησαν αν μας παρακίνησε κανείς να μπούμε στο τσιφλίκι. Είπα όχι. Και ο υπομοίραρχος έγραψε ότι δήθεν μας ξεσήκωσαν οι Παταρίδης και Κερεμίδης. Γιατί ενώ ήμουνα και εγώ στη κατάληψη δεν με κάνανε κατηγορούμενο και με βάλανε μάρτυρα κατηγορίας?»

Χαρακτηριστική είναι η στιχομυθία ανάμεσα στην πρόεδρο του Δικαστηρίου και τον μάρτυρα.

Πρόεδρος :   Ήρθε στο χωριό να σας ξεσηκώσει κανείς?

Μάρτυρας:   Όχι. Δεν μπορούμε μόνοι μας να κάνουμε κουμάντο
                   στα σπίτια μας.   

Πρόεδρος:    Μήπως κάποιος σας υποκίνησε?

Μάρτυρας:   Κανείς. Ότι γράφτηκε είναι της αστυνομίας.

Πρόεδρος:   Οι Παταρίδης και Κερεμίδης έρχονταν στο χωριό?

Μάρτυρας:   Ήρθαν και πήραν στοιχεία για να δημοσιεύσουν στο

                 «Ριζοσπάστη».  

Στη συνέχεια εξετάσθηκε ο χωροφύλακας Πέτρος Κοντοδήμος, που επιβεβαίωσε  ότι ο Ν. Σαββίδης πρωτοστατούσε στην κατάληψη του τσιφλικιού. Δεν μπόρεσε να δώσει καμιά λογική εξήγηση γιατί η χωροφυλακή δεν τον συνέλαβε, αλλά τον μετάτρεψε σε μάρτυρα κατηγορίας. 

Με το πέρας της ακροαματικής διαδικασίας το δικαστήριο αθώωσε τους κατηγορουμένους από τα αδικήματα της διατάραξης της κοινής ειρήνης και της αυτοδικίας και σταμάτησε οριστικά η δίωξη για φθορά ξένης ιδιοκτησίας, μετά την ανάκληση των μηνύσεων που υπέβαλαν οι τσιφλικάδες. Αντίθετα ο εισαγγελέας είχε ζητήσει την καταδίκη 22 αγροτών για διατάραξη κοινής ησυχίας.

Με ενθουσιασμό δέχτηκαν την απόφαση του δικαστηρίου οι εκατοντάδες αγρότες της περιοχής που είχαν κατακλύσει την αίθουσα του δικαστηρίου. Πανηγυρικά γιόρτασαν οι κάτοικοι του χωριού την αθώωση των ακτημόνων στήνοντας γλέντι στην πλατεία του χωριού.

Άλλη μια δίκη για τους αγρότες του Ηλιόλουστου θα διεξαχθεί στις 22 Φεβρουαρίου 1977, ύστερα από μήνυση που υπέβαλε η χωροφυλακή. Το τριμελές πλημμελειοδικείο Κιλκίς, απαρτιζόμενο από τον κ. Γ. Κουζρόγλου, πρόεδρο, τους δικαστές
κκ Κ. Αναγνωστόπουλο και Β. Κωστή και εισαγγελέα τον
κ. Σιδέρη.   

Κατηγορούμενοι είναι παρακάτω αγρότες:

1.   Μ. Σαραφίδης	6. Μ. Κωνσταντινίδης
2.   Α. Ιγνατιάδης	7. Ελπ. Σαββίδου
3.   Ο. Κωνσταντινίδου	8. Γ. Σιδηρόπουλο
4.   Κ. Ανδρεάδου	9. Ερμ. Σαββίδου
5.   Αγγ. Ιγνατιάδου

Το κατηγορητήριο είναι:

«ότι την 1^η Δεκεμβρίου του 1976 εισέβαλαν άνευ δικαιώματος εντός του αγροκτήματος των αδελφών Σουλτογιάννη, επιτέθηκαν κατ αυτών και απείλησαν αυτούς δια των λέξεων ¨θα χυθεί αίμα¨, δεν απομακρύνθηκαν μετά την πρόσκληση του εισαγγελέα και εκάθησαν επί του εμπρόσθιου τμήματος  του επισήμου αυτοκινήτου της νομαρχίας Κιλκίς και εξανάγκασαν τον οδηγό να παραμείνει ακίνητος»

Συνήγοροι υπεράσπισης είναι οι κκ Ε. Τσιλιγγαρίδης,
Ξ. Στεργιάδης και Ι. Καζαντζόγλου.

Το δικαστήριο τους κήρυξε αθώους. Ο εισαγγελέας κ. Σιδέρης άσκησε έφεση κατά της απόφασης.

Στις 6 Ιουλίου 1977 οι ακτήμονες του Ηλιόλουστου κλήθηκαν να ξαναδικασθούν αυτή τη φορά στο Τριμελές Εφετείο της Θεσσαλονίκης. Είναι γνωστό ότι η σημερινή δίκη πραγματοποιείται μετά την έφεση που άσκησε ο εισαγγελέας κατά της πρωτόδικης αθωωτικής απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Κιλκίς. Η κατηγορία που τους απέδωσε η αστυνομία ήταν, «θρασύτητα κατά της αρχής, παράνομη βία και διατάραξη κοινής ειρήνης». Κατηγορίες που αβασάνιστα η αστυνομία πρόσαπτε στους ακτήμονες, πιστεύοντας ότι εκτελεί θεάρεστο έργο. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που πολλές φορές θα τους συναντήσουμε και σαν μάρτυρες κατηγορίας. Ενάντια βέβαια των αγροτών. Στην πραγματικότητα αυτό που έκαναν οι ακτήμονες με την συμμετοχή όλου του χωριού ήταν, την
1^η Δεκεμβρίου του 1976 να οργώσουν και να σπείρουν μέρος της διεκδικούμενης έκτασης.

Η απόφαση και του Εφετείου ήταν και αυτή αθωωτική για τους ακτήμονες, όπως και η πρωτόδικη απόφαση.

Την ίδια μέρα στο ίδιο δικαστήριο δικαζόταν και οι ακτήμονες του Μεταλλικού, που επίσης αθωώθηκαν.   

Οι αγρότες του Ηλιόλουστου δίνουν έναν δίκαιο και δύσκολο αγώνα. Είναι δίκαιος γιατί διεκδικούν να τους επιστραφούν οι καταπατημένες εκτάσεις από τους τσιφλικάδες. Είναι δίκαιος γιατί εκτός από το ότι τους ανήκουν είναι και οι φυσικοί καλλιεργητές και γιατί κατοικούν μόνιμα στο  χωριό τους ενώ οι Σουλτογιανναίοι είναι μόνιμοι κάτοικοι Θεσσαλονίκης.  Είναι εκτάσεις του ελληνικού δημοσίου, που χύθηκε αίμα για να απελευθερωθούν από τους κατακτητές και ανήκουν στον οικισμό του Ηλιόλουστου. Είναι δύσκολος ο αγώνας γιατί οι ακτήμονες πρέπει να αντιμετωπίσουν έναν ισχυρό αντίπαλο, που ξέρει να καταπατεί και να χρησιμοποιεί όλα τα μέσα προκειμένου να κερδίσει. Έτσι άλλωστε καταπάτησε το 1936 την έκταση και έτσι την διατήρησε και έκτοτε την καλλιεργεί.  Είναι ένας αγώνας που θα  δώσει το δικαίωμα σ’ αυτούς και στις οικογένειες τους να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα «προς το Ζην».  Οι ακτήμονες είναι υποχρεωμένοι αυτόν τον αγώνα να τον δώσουν σε πολλά μέτωπα. Μέσα στα χωράφια απέναντι στους τσιφλικάδες, απέναντι στις αρχές, αντιμέτωποι με την χωροφυλακή και μέσα στα δικαστήρια.   Και επιπλέον πρέπει να φροντίσουν να εξασφαλίσουν τους απαραίτητους οικονομικούς πόρους προκειμένου να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν και να ανταπεξέλθουν σε όλα τα παραπάνω.

Στις 7 Οκτωβρίου 1977 δημοσιεύεται στην εφημερίδα της κυβέρνησης η παραχώρηση 400 στρεμμάτων στη κοινότητα Καστανεών, στον οικισμό Ηλιόλουστου, για να μοιρασθεί στους ακτήμονες του χωριού. Αυτή η απόφαση του Υπουργού γεωργίας να αποδοθεί στο δημόσιο το αγροτεμάχιο 136 που κατείχαν παράνομα οι τσιφλικάδες Σουλτογιανναίοι θεωρήθηκε μια πρώτη νίκη των ακτημόνων του Ηλιόλουστου. Την απόφαση του Υπουργού κλήθηκε να εφαρμόσει ο Νομάρχης Κιλκίς κ. Ασημάκος και ζήτησε την αποβολή τους από την περιοχή. 

Οι τσιφλικάδες  αγνοούν επιδεικτικά την παραπάνω απόφαση.  Οργανώνουν συνεργείο με τρακτέρ και στις 12 η ώρα τα μεσάνυκτα οργώνουν και σπέρνουν καταρχήν 100 στρέμματα, τόσα πρόλαβαν, με σκοπό να σπείρουν ολόκληρο το αγροτεμάχιο. Προφανώς βασιζόμενη στους ισχυρούς δεσμούς που έχουν με την εξουσία. Με την εκάστοτε εξουσία.

Μπροστά σε αυτήν την προκλητική συμπεριφορά των τσιφλικάδων και την άρνηση της κυβέρνησης να δώσει οριστική λύση, μοιράζοντας την έκταση στους ακτήμονες, τους φυσικούς δικαιούχους. Σύσσωμο το χωριό ξεσηκώνεται και ξεχύνεται στο τόπο του «εγκλήματος», εμποδίζει το συνεργείο των τσιφλικάδων να συνεχίσει την παρανομία και καταπάτηση των χωραφιών τους και τους υποχρεώνει να αποχωρήσουν. Οι κάτοικοι του Ηλιόλουστου με κεντρικό σύνθημα «Αυτή η γη είναι δική μας» αναγκάζουν τους τσιφλικάδες σε άτακτη φυγή. Τους προειδοποιούν να μην ξαναδοκιμάσουν να καταπατήσουν το βιό  τους, κάτι που έκαναν σε ανώμαλες εποχές, γιατί θα τους ξαναβρούν μπροστά τους ότι ώρα και να είναι.

Η υπόθεση των καταπατημένων εκτάσεων του αγροκτήματος παίρνει διαστάσεις. Ο τύπος με ρεπορτάζ και επιτόπιες  ανταποκρίσεις ασχολείται με το πρόβλημα των αγροτών και των καταπατημένων εκτάσεων και το κάνει γνωστό στην κοινή γνώμη.  Δεν αργεί να φθάσει και στη Βουλή.

Οι βουλευτές του ΚΚΕ, Κ. Κάππος, Μ. Γιάννου και Δ. Γόντικας, κάνουν επερώτηση και ζητούν από τον Υπουργό Γεωργίας να επιληφθεί του θέματος και να δώσει άμεσα λύση.

1978

Κατάσταση αναταραχής έχει δημιουργηθεί στο χωριό στις αρχές του 1978. Κωλυσιεργούν σημαντικά η κυβέρνηση και τα αρμόδια όργανα για την εφαρμογή του νόμου, απόδοσης της διεκδικούμενης έκτασης στους ακτήμονες. Η διοικητική αποβολή των τσιφλικάδων έπλεξε στα γρανάζια της γραφειοκρατίας της διεύθυνσης γεωργίας του νομού Κιλκίς, με αποτέλεσμα να δοθεί η ευκαιρία στους τσιφλικάδες να σπείρουν την έκταση. Οι κάτοικοι του Ηλιόλουστου που στο σύνολο τους είναι αγρότες κατόρθωσαν μετά από πολύχρονους αγώνες να πετύχουν από το δημόσιο την διανομή των εκτάσεων, που παράνομα κρατούσαν οι τσιφλικάδες.

Στις 13 Οκτώβρη 1977 η κοινότητα Καστανεών, στην οποία ανήκει το Ηλιόλουστο, κοινοποίησε έγκαιρα, την διοικητική αποβολή στους τσιφλικάδες. Δεν μπήκε όμως σε εφαρμογή από την Διεύθυνση Γεωργίας, με αποτέλεσμα να σπείρουν ανενόχλητοι οι Σουλτογιανναίοι και αφού τέλειωσαν την σπορά  τους κοινοποιήθηκε η διοικητική αποβολή, στις 27 Νοέμβρη 1977.

Και το πιο περίεργο της όλης υπόθεσης είναι το γεγονός ότι αντί οι τσιφλικάδες να ζητήσουν την αναβολή εκδίκασης της ένστασης για την αποβολή, το ζήτησε για λογαριασμό του Δημοσίου ο νομικός του σύμβουλος και την αναβολή της δίκης την δέχθηκε το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Κιλκίς στη συνεδρίαση του της 29 Μαρτίου 1978.

Έτσι δίνετε η ευκαιρία στους τσιφλικάδες, αδελφούς Σουλτογιάννοι, να θερίσουν και αυτή την χρονιά την γη που ανήκει στου αγρότες του Ηλιόλουστου.

Στις 7 Μαΐου 1978 η βουλευτίνα του ΚΚΕ Μίνα Γιάννου επισκέπτεται την πόλη του Κιλκίς. Στη διάρκεια αυτής της επίσκεψης συναντήθηκε με τους υπεύθυνους της Διεύθυνσης Γεωργίας και ζήτησε να ενημερωθεί τι γίνεται με το θέμα της παράνομης σποράς της δημόσιας έκτασης του αγροκτήματος Ηλιόλουστου,  από τους τσιφλικάδες αδελφούς Σουλτογιάννοι. Την ίδια μέρα συναντήθηκε και με τον Νομάρχη Κιλκίς και του έθεσε το θέμα του κτήματος του Ηλιόλουστου που παράνομα σπέρνουν οι τσιφλικάδες. Του υπενθύμισε ότι υπάρχει και δικαστική απόφαση που χαρακτηρίζει την συγκεκριμένη έκταση δημόσια. 

Οι αγρότες βλέποντας την κοροϊδία και τον εμπαιγμό που γίνεται σε βάρος τους, χωρίς να δίνεται καμία λύση, αποφασίζουν να αποταθούν στον πρόεδρο της δημοκρατίας.

Στις 8 Μαΐου 1978 με επιστολή-υπόμνημα προς τον πρόεδρο της δημοκρατίας κ. Κ. Τσάτσο τον ενημερώνουν για την όλη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, του εκφράζουν τα παράπονα τους και ζητούν να παρέμβει για την επίλυση του προβλήματος τους.

Στις 24 Ιουνίου 1978 η Γραμματεία της Προεδρίας της Δημοκρατίας αντιδρώντας θετικά διαβιβάζει την επιστολή των ακτημόνων του Ηλιόλουστου στο Νομάρχη Κιλκίς κ. Γ. Ασημάκο και του ζητεί «να εξετάσει με προσοχή το αίτημα των ακτημόνων.»

Λίγο αργότερα στις 28 Ιουνίου 1978 το Υπουργείο Γεωργίας, στο οποίο προηγούμενα είχε κοινοποιηθεί η αναφορά στον πρόεδρο της Δημοκρατίας, στέλνει την παρακάτω επιστολή στη Νομαρχία Κιλκίς.

«Σας στέλνουμε την από 8-5-78 αναφορά ακτημόνων καλλιεργητών Ηλιόλουστου σχετικά με την διοικητική αποβολή των κατεχόντων τα τεμάχια 136 και 560 και παρακαλούμε να πληροφορήσετε τους ενδιαφερόμενους για το ανωτέρω θέμα κοινοποιώντας και σε μας το έγγραφό σας.»

Στις 1 Ιουλίου 1978 ο Διευθυντής Γεωργίας Κιλκίς Μ. Μπαγανάς σε επιστολή του στον Κ. Σαββίδη και τους λοιπούς ακτήμονες, όπως τους αποκαλεί, τους ενημερώνει πως με την αναφορά τους στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που διαμαρτύρονται κατά των αδελφών Σουλτογιάννοι, που παρά την διοικητική τους αποβολή εξακολουθούν να καλλιεργούν τα αγροτεμάχια 136 και 560, ότι αρμόδια είναι τα πολιτικά δικαστήρια στα οποία εκκρεμεί η υπόθεση.

Στις 19 Ιουλίου 1978 ο Διευθυντής Γεωργίας Αθ. Χαϊδάς για λογαριασμό  του Νομάρχη Κιλκίς ενημερώνει τους ακτήμονες για το ίδιο θέμα, πως δεν έχει καμία αρμοδιότητα και επαναλαμβάνει ότι αρμόδια είναι τα πολιτικά δικαστήρια.

Η κοροϊδία και ο εμπαιγμός των ακτημόνων δεν έχει όρια. Οι αρμόδιοι δηλώνουν αναρμόδιοι και παραπέμπουν στους επόμενους που και αυτοί με την σειρά τους δηλώνουν αναρμόδιοι και παραπέμπουν σε άλλους. Βέβαια είναι σε γνώση των ακτημόνων πως τίποτα δεν είναι τυχαίο. Επίσης ξέρουν πολύ καλά πως έχουν να κάνουν με ισχυρούς αντιπάλους με μεγάλες διασυνδέσεις. Ωστόσο δεν το βάζουν κάτω, δεν κάμπτονται. Αντίθετα ξέρουν πως έχουν δίκιο και πως σ’ αυτόν τον αγώνα έχουν πολλούς φίλους και συμπαραστάτες, γεγονός που εκφράζεται καθημερινά. Πεισματώνουν και υπόσχονται πως δεν θα κάνουν πίσω. Θα δώσουν τον αγώνα τους όσο σκληρός κι’ αν είναι και δεν θα διστάσουν να έρθουν αντιμέτωποι με τα οποιαδήποτε κέντρα εξουσίας όσο μεγάλα κι αν είναι.

 

1979

 

Τον Οκτώβριο του 1979 οι ακτήμονες βρίσκονται σε εγρήγορση. Είναι εποχή σποράς. Οι επίσημες αρχές φαίνεται να τους έχουν ξεχάσει, λένε με παράπονο ορισμένοι αγρότες. Άλλοι υποστηρίζουν πως τους αγνοούν και μάλιστα επιδεικτικά «κλείνοντας το μάτι» στους τσιφλικάδες.

Ανησυχούν ακόμα περισσότερο όταν μαθαίνουν πως οι τσιφλικάδες ετοιμάζονται να σπείρουν την διεκδικούμενη έκταση. Κινητοποιούνται αμέσως και οργανώνουν συνεργείο για την σπορά του χωραφιού. Στις 16 Οκτωβρίου καταφέρνουν να σπείρουν 350 στρέμματα, μέχρι που έφτασε η χωροφυλακή, ειδοποιημένοι από τους τσιφλικάδες και τους ανάγκασε να απομακρυνθούν.

Συλλαμβάνονται μάλιστα 16 ακτήμονες. Από αυτούς τέσσερις παραπέμπονται την Παρασκευή 19 Οκτωβρίου στο Αυτόφωρο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Κιλκίς με τις κατηγορίες της «διατάραξης κοινής ειρήνης» και της «αυτοδικία».

Πρόκειται για τους Δημήτρη Κωνσταντινίδη, Θεόδουλο Κωνσταντινίδη, Αιμίλιο Σαββίδη και Αντύπα Σιδηρόπουλο.

Με τις ίδιες κατηγορίες παραπέμπονται να δικαστούν αργότερα  και οι  Γ. Κωνσταντινίδης, Α. Ναούμης, Θ. (Φιλώτας) Αγαθαγγελίδης, Β. Παναγιωτίδης και Κων. Σαββίδης.

Στις 19 Οκτωβρίου το δικαστήριο απαλλάσσει τους τέσσερις ακτήμονες από την κατηγορία της «διατάραξης κοινής ειρήνης». Οι αδελφοί Σουλτογιάννη  γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει ¨αυτοδικία¨ ανακαλούν την μήνυση τους. Το δικαστήριο τους αθωώνει από όλες τις κατηγορίες.

Στις 17 Οκτωβρίου 1979 εκδικάζεται στο Μονομελές Πρωτοδικείο Κιλκίς η έφεση κατά της απόφασης του Ειρηνοδικείου Κιλκίς για την διοικητική αποβολή των Σουλτογιανναίων από το αγρόκτημα 136. Προεδρεύει ο Πρόεδρος Πρωτοδικών Ανέστης Τσενεκίδης. Στις 31 Οκτωβρίου δημοσιεύεται η απόφαση που ακυρώνει την διοικητική αποβολή των τσιφλικάδων.

Ο αγώνας των ακτημόνων του Ηλιόλουστου τελειωμό δεν έχει. Δεν μπορούν να ξαποστάσουν λίγο. Από το ένα δικαστήριο στο άλλο τρέχουν. Από την μία άδικη απόφαση στην άλλη οδηγούνται. Απευθύνονται στις αρμόδιες αρχές να δώσει επιτέλους μία λύση στο δίκαιο αίτημα τους. Να τους επιστραφούν οι καταπατημένες εκτάσεις. Επαγρυπνούν για το «τι μέλει γενέσθαι». Βλέποντας τον εμπαιγμό που γίνεται σε βάρος τους δεν κάθονται με σταυρωμένα χέρια, απευθύνονται σε όλους τους αρμοδίους, ελπίζοντας πως κάποιος θα σκύψει πάνω στο πρόβλημα τους. Κάποιος θα ασχοληθεί με το δίκαιο αίτημα τους και θα θελήσει να δώσει λύση. 

Σειρά έχει ο Πρόεδρος Της Βουλής. Στις 5 Νοεμβρίου 1979 ο Σύλλογος Ακτημόνων του εκθέτει με επιστολή το πρόβλημα τους και τον παρακαλούν με το κύρος που διαθέτει να ενεργήσει να σταλεί τοπογραφικό συνεργείο προκειμένου να καταμετρήσει το επίμαχο αγρόκτημα.

Στις 5 Δεκεμβρίου 1979 ο Σύλλογος Ακτημόνων Ηλιόλουστου με επιστολή του στον Εισαγγελέα Κιλκίς διαμαρτύρεται:

πρώτον: ότι δεν τους γνωστοποιούνται δικαστικές αποφάσεις που τους αφορούν και

δεύτερον: τον πληροφορούν ότι οι αφοί Σουλτογιάννοι ετοιμάζονται να προβούν στην καταστροφή του σπαρμένου, από τους ακτήμονες, αγροτεμαχίου 136  και να το επανασπείρουν για λογαριασμό τους. Τον ενημερώνουν πως σ’ αυτήν την περίπτωση είναι βέβαιο πως θα τους εμποδίσουν να το κάνουν.  Του ζητούν να λάβει όλα εκείνα τα μέτρα προκειμένου να αποφευχθούν τυχόν επεισόδια.  

Στις 6 Δεκεμβρίου οι ακτήμονες ρίχνουν λίπασμα στα χωράφια που έσπειραν στη διεκδικούμενη περιοχή. Η αστυνομία και πάλι κινήθηκε με απίστευτη και αξιοθαύμαστη ταχύτητα και μαεστρία. Θαυμαστή αστυνομία και θαυμαστά τα έργα της όταν είναι να αντιμετωπίσει τους βιοπαλαιστές αγρότες. Εγκαινιάζει μάλιστα καινούργιους μεθόδους. Γνωρίζοντας πως οι κάτοικοι του Ηλιόλουστου είναι νομοταγείς πολίτες, καλεί 6 ακτήμονες
«για έναν καφέ» στο αστυνομικό τμήμα. Αντί όμως για καφέ τους κλείνει στα κρατητήρια όπου και διανυκτερεύουν για να οδηγηθούν αργότερα στο αυτόφωρο.   Οι συλληφθέντες είναι οι:         

Κ. Σαββίδης, Α. Ιγνατιάδης, Α. Ναούμης, Μ. Σαραφίδης, Φιλώτας Αγαθαγγελίδης και Δ. Κωνσταντινίδης. 

Την επομένη πράγματι οι έξι ακτήμονες οδηγούνται στον εισαγγελέα. Στο Ηλιόλουστο σήμανε συναγερμό. Επιστρατεύουν γεωργικά μηχανήματα, νοικιάζουν πούλμαν και πρωί - πρωί φθάνουν στην πόλη του Κιλκίς για να συμπαρασταθούν στους συγχωριανούς τους. 

Οι έξι ακτήμονες ζητούν και παίρνουν αναβολή μέχρι το Σάββατο για να ετοιμάσουν τις απολογίες τους. Για να αθωωθούν τελικά και πάλι.

Στις 10 Δεκεμβρίου 1979 τους απαντά ο Νομάρχης Κιλκίς
κ. Γ. Ασημάκος, στην από 4 Δεκεμβρίου 1979 αναφορά τους, σχετικά με την καλλιέργεια του αγροτεμαχίου 136. Τους πληροφορεί πως με δικαστική απόφαση ακυρώθηκε η  διοικητική αποβολή και τους «συνιστά να απέχουν από κάθε αυθαίρετη ενέργεια …».

Πολλές οι δυσκολίες και οι ύφαλοι για τους αγρότες. Αυτός ο αγώνας φαίνεται να είναι πολύ μακρύς. Πολλά τα εμπόδια και προπάντων αυτοί που πρέπει να δώσουν την λύση και να εφαρμόσουν το δίκαιο «περί άλλων τυρβάζουν.» Οι αγρότες δηλώνουν υπομονή και πίστη πως στο τέλος το δίκαιο θα επικρατήσει.

Στις 11 Δεκεμβρίου η διοίκηση χωροφυλακής Κιλκίς καλεί και πάλι 4 ακτήμονες «για καφέ». Αυτή την φορά όμως δεν τους οδηγεί στο αυτόφωρο αλλά τους κάνει «συστάσεις» να μην επιχειρήσουν να εμποδίσουν τους Σουλτουγιανναίους να σπείρουν τα χωράφια τους γιατί θα την πληρώσουν ακριβά.

Ταυτόχρονα οι τσιφλικάδες απειλούν ότι θα μπουν με ανθρώπους τους και ΜΑΤ στα χωράφια για να καταστρέψουν τα 350 στρέμματα που έσπειραν. Η είδηση φθάνει σε όλα τα σπίτια. Ολόκληρο το χωριό είναι ανάστατο.  Η αντίδραση είναι άμεση και μαχητική. Χτυπούν οι καμπάνες, οι κάτοικοι συγκεντρώνονται στην πλατεία του χωριού και παρά το τσουχτερό κρύο σύσσωμοι όλοι μαζί κινητοποιούνται. Φθάνουν στο χωράφι και σχηματίζουν μια ανθρώπινη αλυσίδα γύρω από την έκταση που οι ίδιοι έσπειραν. Αυτό και μόνο αποτρέπει οποιαδήποτε σκέψη των τσιφλικάδων να προκαλέσουν οποιαδήποτε ζημιά στα σπαρτά τους. Αυτό όμως δεν εμποδίζει τους τσιφλικάδες να ακολουθήσουν την άλλη προσφιλή  τους μέθοδο, να υποβάλλουν μηνύσεις. Ελπίζοντας να τους γονατίσουν οικονομικά. Ξέρουν βέβαια πως και η χωροφυλακή πρόθυμα θα ανταποκριθεί στις επιθυμίες τους. Πρέπει να σημειωθεί ότι χρόνια τώρα η πολιτεία είχε υποσχεθεί να παραχωρήσει το τσιφλίκι του Σουλτογιάννη στους ακτήμονες της περιοχής.

Σε «κατάσταση πολιορκίας» το Ηλιόλουστο

Οι τσιφλικάδες με τον αέρα του ισχυρού ξαναπροκαλούν τους ακτήμονες του Ηλιόλουστου. Τους προειδοποιούν ότι θα οργανώσουν συνεργεία και θα καταστρέψουν τα χωράφια που έσπειραν προτού από δυο μήνες περίπου. Οι κάτοικοι του χωριού είναι ανάστατοι στο άκουσμα των προθέσεων των μεγαλοτσιφλικάδων που τους ταλαιπωρούν εδώ και δεκαετίες. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι τσιφλικάδες έχουν την προστασία της πολιτείας και δηλώνουν έτοιμοι και αποφασισμένοι να αντισταθούν στις νέες προκλήσεις των Σουλτογιανναίων με οποιοδήποτε τίμημα και θα προστατέψουν τον μόχθο τους. Αρκετά, λένε, δεν πάει άλλο. Πρέπει να τελειώσουμε με την κοροϊδία. Ας αναλάβει και η πολιτεία τις υποχρεώσεις της. Οφείλει να προστατεύσει το δίκαιο. Οι ακτήμονες είναι πανέτοιμοι να εμποδίσουν τους τσιφλικάδες να πραγματοποιήσουν τις απειλές τους. Οι αδελφοί Σουλτογιανναίοι το γνωρίζουν πολύ καλά για αυτό ζητούν την παρέμβαση της αστυνομίας. Πράγματι η αστυνομία πολύ πρόθυμα κινητοποιείται και επιβάλλει κατάσταση πολιορκίας στο χωριό. Οι διοικούντες τη χωροφυλακή πιστεύουν ότι με την τρομοκρατία θα κάμψουν το ηθικό των ακτημόνων. Στη πραγματικότητα πετυχαίνουν ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα. 

(δημοσιεύεται η ανακοίνωση της αστυνομίας)

Στις 12  Δεκεμβρίου μεγάλη αστυνομική δύναμη από ροπαλοφόρους που επέβαιναν σε 5 κλούβες και 6 περιπολικά έφτασε στο χωριό, προκειμένου να προστατέψει τους μεγαλοτσιφλικάδες να καταστρέψουν και να ξανασπείρουν τα χωράφια, να τρομοκρατήσουν και να αποθαρρύνουν τους ακτήμονες να διεκδικήσουν την έκταση. Η αστυνομία όχι μόνο  προστατεύει τους τσιφλικάδες να μπουν με τρακτέρ στα σπαρμένα από τους ακτήμονες χωράφια και να τα καταστρέψουν, αλλά αναλαμβάνουν και τον χειρισμό των μηχανημάτων, δηλαδή έφτασαν στο σημείο να  οδηγούν τα τρακτέρ, μιας και οι τσιφλικάδες αδυνατούσαν να βρουν οδηγούς. Τα όργανα της «τάξης» θα έπρεπε τουλάχιστον να γνωρίζουν το νόμο της αγρονομίας ότι εκείνος που σπέρνει εκείνος θερίζει.

Την ίδια στιγμή οι δυνάμεις των ΜΑΤ περικυκλώνουν την σπαρμένη έκταση για να εμποδίσουν τους ακτήμονες να πλησιάσουν. Σε περισσότερους από 150 υπολογίζονται οι χωροφύλακες που επιτέθηκαν στους ακτήμονες. Χτυπούν και σέρνουν τα γυναικόπαιδα από τα χέρια

και τα πόδια. Δυο γυναίκες η Αγγελική Ιγνατιάδου και η Μυροφόρα Καραφουλίδου συλλαμβάνονται και κλείνονται στην αστυνομική κλούβα για να αφεθούν ελεύθερες μετά από δυο ώρες, ύστερα από την έντονη διαμαρτυρία της επιτροπής των ακτημόνων.  Πολύπλευρη και τρομοκρατική η προστασία της αστυνομίας και σε όλο της το μεγαλείο, ούτε και οι ίδιοι τσιφλικάδες δεν μπορούσαν να το φαντασθούν. Αστυνομία παντός καιρού, όπως με λύπη του παρατηρεί ένα νέος ακτήμονας.  Η συμπεριφορά της αστυνομίας εξοργίζει τους κατοίκους του χωριού και δημιουργούνται αντιπαραθέσεις με τους ένστολους, που υποτίθεται αποστολή τους είναι να προστατέψουν το δίκιο και να εφαρμόζουν τον νόμο. Το κατάντημα αυτό να κάνουν και τον οδηγό των τρακτέρ και να γίνει και η ίδια η αστυνομία φορέας ανομίας δεν μπορούσαν ποτέ  να το φαντασθούν. Η συμπεριφορά της αστυνομίας αναστάτωσε για μια ακόμη φορά και σκόρπισε αγανάκτηση στους κατοίκους του χωριού. Δεν περνούσε από το μυαλό τους πως ο ίδιος ο διοικητής της χωροφυλακής θα τους κοινοποιούσε απόφαση να μην προσεγγίσουν την διεκδικούμενη έκταση και ταυτόχρονα να προσφέρει προστασία στους τσιφλικάδες προκειμένου να καταστρέψουν τις καλλιέργειες τους.

Αγανακτισμένος ο πρόεδρος των ακτημόνων Θ. Αγαθαγγελίδης θα πει στους παρευρισκόμενους δημοσιογράφους.

« Η γη αυτή ανήκει σε μας. Οι πατεράδες μας και οι παππούδες μας ήρθαν από τον Πόντο πρόσφυγες το 1922, δίχως περιουσίες, δίχως τίποτα… και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να μην έχουν ένα κομμάτι γης. Αυτά τα χωράφια ανήκουν στους αγρότες και όχι στους τσιφλικάδες…»

Μιλώντας στον δημοσιογράφο Μ. Στρατάκη της εφημερίδας «Θεσσαλονίκη»  ο αντιπρόεδρος της κοινότητας Κώστας Σαββίδης θα δηλώσει:

«Πρώτον: Οι αστυνομικοί χρησιμοποίησαν αποτρόπαια βία. Έστριβαν τα χέρια των γυναικών πίσω στις πλάτες τους και τις έσπρωχναν έξω από το χωράφι. Η Ελένη Ιγνατιάδου 40 χρόνων λιποθύμησε. Την ίδια ώρα οι Σουλτογιανναίοι με τα τρακτέρ πάνω στα οποία βρίσκονταν και αστυνομικοί (!) χάλαγαν τα σπαρμένα χωράφια και έριχναν καινούργιο σπόρο.  

Δεύτερον: Οι κτηματολογικοί πίνακες το λένε καθαρά. Αυτό το αγροτεμάχιο, αριθμός 136, 379 στρέμματα, έχει χαρακτηρισθεί από το 1933 σαν χερσολίβαδο κοινής βοσκής. Είναι ξεκάθαρο, είναι δικό μας. Αυτά τα βοσκοτόπια είναι δικά μας. Κανείς τσιφλικάς δεν τα δικαιούται.»

Ο Γ. Σοφιανίδης πρόεδρος των ακτημόνων Μεγάλης Βρύσης – Μεταλλικού θα πει:

«Ο νόμος λειτουργεί μονόπλευρα. Όταν έγινε διοικητική αποβολή στους Σουλτογιανναίους και αυτοί δεν συμμορφώθηκαν κανείς χωροφύλακας δεν κινήθηκε. Τώρα κινήθηκε όλη η δύναμη της χωροφυλακής εναντίον των αγροτών.»

Ο Μιχάλης Κωνσταντνίδης πρόσφυγας πρώτης γενιάς δηλώνει με αγανάκτηση:

«Πρώτη φορά στα χρόνια μου είδα τέτοια βαρβαρότητα. Οι χωροφύλακες δήθεν με έσπρωχναν αλλά με χτυπούσαν με τις γροθιές τους.»

Ο Αναστάσιος Ιγνατιάδης ακτήμονας, αδελφός της Ε. Ιγνατιάδου θα πει:

«Οι αστυνομικοί σπρώχνανε τις γυναίκες και κυριολεκτικά τις πετούσανε έξω από το χωράφι. Πολλές πέσανε στο ποτάμι. Οι χωροφύλακες που δεν έσπρωχναν γυναίκες βοηθούσαν τους Σουλτογιανναίους στην σπορά.»

Ο Δ. Κωνσταντινίδης μέλος του συλλόγου ακτημόνων επισημαίνει:

«Θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας και είμαι σίγουρος ότι θα κερδίσουμε. Το δίκιο είναι με το με το μέρος μας. Θα υποβάλουμε μήνυση στους Σουλτογιανναίους για τις καταστροφές που προκάλεσαν στα σπαρμένα χωράφια μας. Καλούμε το υπουργείο γεωργίας να πάρει θέση.

Ένας άλλος ακτήμονας δηλώνει:

«Δεν ζητάμε να μας χαρίσουν αυτά τα χωράφια. Θέλουμε να γίνει απαλλοτρίωση και να τα χρεωθούν αυτοί που θα τα καλλιεργούν…» 

Χαρακτηριστικά της αποφασιστικότητας των ακτημόνων είναι οι δηλώσεις τους στην εφημερίδα «Το Βήμα»:

«Χρειάζεται να παλέψουμε για να επιζήσουμε και να ξεφύγουμε εμείς και τα παιδιά μας από την φτώχεια και την μιζέρια. Κάναμε το λάθος να ζητήσουμε λίγη γη για να την καλλιεργήσουμε τίμια, αλλά βρεθήκαμε αντιμέτωποι στο ξύλο. Θα αντιτάξουμε τα στήθη μας μπροστά σε οποιαδήποτε ενέργεια των Σουλτογιανναίων αν δεν δικαιωθούμε.»

Σταράτες και απλές κουβέντες γεμάτες πείσμα και πίκρα. Είναι αδιανόητο 70 αγρότες να μην έχουν ένα μέτρο γης να θρέψουν τις οικογένειες τους και από την άλλη ένας απέραντος κάμπος 155.000 στρέμματα εύφορης γης να ανήκει σε ελάχιστους τσιφλικάδες εδώ και δεκάδες χρόνια.

Σκληρούς αγώνες κάτω από άνισες συνθήκες έδωσαν και δίνουν οι κάτοικοι του προσφυγικού αυτού χωριού για ένα στρέμμα γης για την επιβίωση τους. Ο αγώνας τους άρχισε από τότε που εγκαταστάθηκαν στο χωριό το 1921 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.  Δεκάδες ακτήμονες κακοποιούνται και σέρνονται στα δικαστήρια επειδή τολμούν να διεκδικήσουν το δίκιο τους.

Οι ακτήμονες του Ηλιόλουστου  στους πολύχρονους αγώνες τους διεκδικούν από τους Σουλτογιανναίους τα 1300 περίπου στρέμματα που ανήκουν στο χωριό και τους τα άρπαξαν το 1936 με την δικτατορία του Μεταξά και τα κρατούν μέχρι σήμερα. Τους τσιφλικάδες τους ευνοούσαν σ’ αυτό οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις.

Στο κτηματολογικό πίνακα του 1932 η παραπάνω έκταση είναι καταχωρημένη στον οικισμό του Ηλιόλουστου.

Ύστερα από σκληρούς αγώνες και ενέργειες προς τους αρμοδίους οι ακτήμονες πέτυχαν το 1978 το δημόσιο να αποβάλει τους τσιφλικάδες από την συγκεκριμένη έκταση. Παρά την διοικητική αποβολή οι Σουλτογιανναίοι εξακολουθούν να κατέχουν το αγρόκτημα να το καλλιεργούν και προσφεύγουν στο πρωτοδικείο Κιλκίς, το οποίο ακυρώνει τη διοικητική αποβολή.

Μετά από όλα αυτά οι ακτήμονες αποφασίζουν να σπείρουν μόνοι τους την διεκδικούμενη έκταση, που στη πραγματικότητα δεν ήταν καθόλου διεκδικούμενη αλλά δική τους, που την άρπαξαν παράνομα οι τσιφλικάδες με τον «αέρα» του ισχυρού.

Οι τσιφλικάδες όλο το διάστημα αυτό είναι κάτοικοι Θεσσαλονίκης. Με βάση τις απογραφές 1951,1961 και 1971 στον αγρόκτημα δεν υπάρχει ούτε ένας κάτοικος. Έτσι οι αδελφοί Σουλτογιάννη βλέποντας ότι το παιχνίδι χάνεται αποφασίζουν να κατέβουν στο αγρόκτημα «Μιχαλίτσι» για να σπείρουν την ήδη σπαρμένη γη από τους ακτήμονες του Ηλιόλουστου. Στη επιχείρηση αυτή έχουν εξασφαλίσει έναν πολύ ισχυρό σύμμαχο, την ελληνική χωροφυλακή, η οποία είναι πρόθυμη να κάνει όλες τις δουλειές. Η συμπεριφορά της χωροφυλακής απέναντι στους ακτήμονες είναι μονομερής, αδικαιολόγητη, βάρβαρη και έξω από το αίσθημα απόδοσης δικαιοσύνης. Τρομοκρατεί, απειλεί, απαγορεύει, στέλνει τους ακτήμονες στα δικαστήρια και αυτόφωρα μέχρι πους επιβάλει κατ’ οίκο περιορισμό. Χωροφύλακες οδηγούν τα γεωργικά μηχανήματα όταν οι τσιφλικάδες αδυνατούν να βρουν χειριστικές των τρακτέρ.  Βέβαια σε λάθος πόρτα χτυπά η αστυνομία. Οι ακτήμονες δεν πτοούνται από τέτοιες συμπεριφορές.  Αντίθετα πεισμώνουν και διεκδικούν αποτελεσματικότερα το δίκιο τους. Γέλια προκαλούν οι δηλώσεις του αστυνομικού διοικητή  της χωροφυλακής Κιλκίς αντισυνταγματάρχη Ι. Εργαζάκη. Να τι έλεγε με περισσή υποκρισία και χωρίς ντροπή μετά την επίθεση της χωροφυλακής με ολόκληρη την δύναμη του νομού Κιλκίς στις 12 Δεκέμβρη 1979 ενάντια στους «εχθρούς» ακτήμονες στις 6 το πρωί. 

«Η επέμβαση της χωροφυλακής ήταν όλως άψογη. Εμείς βλέπουμε με συμπάθεια τα αιτήματα των ακτημόνων του νομού.» Και αυτά μάλιστα μερικές ώρες μετά την βάρβαρη επίθεση των ΜΑΤ με 5 κλούβες, 8 περιπολικά και τα τρακτέρ των τσιφλικάδων να οδηγούνται από χωροφύλακες. Το συμπέρασμα είναι ξεκάθαρο για τους θαρραλέους ακτήμονες.

ΤΣΙΦΛΙΚΑΔΕΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΚΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΣΤΕΡΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΚΤΗΜΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΗ ΤΟΥΣ.

Οι κάτοικοι του Ηλιόλουστου δεν θα υποκύψουν. Θα συνεχίσουν το ίδιο αγωνιστικά για να πάρουν πίσω τη γη που τους ανήκει.  

Οι κάτοικοι του χωριού διεκδικούν την γη τους με αγώνες και προσφυγές στη δικαιοσύνη και στις αρμόδιες αρχές. Ο πρόεδρος των ακτημόνων Θ. Αγαθαγγελίδης και ο γραμματέας Α. Ναούμης σε πρόσφατο υπόμνημα τους στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και άλλους αρμόδιους, επισημαίνουν τη διαιώνιση του προβλήματος και τις παρανομίες των αδελφών Σουλτογιάννη. Τονίζουν ότι σύμφωνα με την τελευταία δικαστική απόφαση ακυρώθηκε η διοικητική αποβολή των τσιφλικάδων, αλλά οι ίδιοι περιμένουν να έρθει τοπογραφικό συνεργείο για την τελική χάραξη των κτημάτων. 

Ξέρουν ακόμα πολύ καλά ότι σ’ αυτόν τον αγώνα δεν είναι μόνοι τους. Όλος ο αγροτικός κόσμος είναι δίπλα τους. Δεκάδες είναι τα μηνύματα συμπαράστασης που φθάνουν στο αγροτικό σύλλογο του χωριού. Χαρακτηριστικό είναι το ψήφισμα του δήμου Κιλκίς για τους ακτήμονες του Ηλιόλουστο. Το Δημοτικό Συμβούλιο ζητεί από την κυβέρνηση να λύσει το οξύ πρόβλημα των ακτημόνων και τονίζει πως οι τσιφλικάδες της περιοχής καλλιεργούν παράνομα κοινόχρηστες εκτάσεις.

Στις 17 Δεκεμβρίου 1979 το δημοτικό συμβούλιο με ομόφωνη απόφαση έστειλε το παρακάτω ψήφισμα στην κυβέρνηση.

ΨΗΦΙΣΜΑ

 

1.    Στο Νομό Κιλκίς παρουσιάζεται οξύ το πρόβλημα της αποκατάστασης των ακτημόνων.

2.    Για τον λόγο αυτό δημιουργούνται κάθε χρόνο επεισόδια και διαμάχες μεταξύ ακτημόνων και τσιφλικάδων, με αποτέλεσμα να οδηγούνται συνεχώς στα δικαστήρια.

3.    Είναι κοινή η πεποίθηση, ότι οι τσιφλικάδες εκτός από τα χωράφια που κατέχουν και καλλιεργούν νόμιμα, καλλιεργούν παράλληλα με αυτά και μεγάλες εκτάσεις, που η νομή τους ανήκει στις κοινότητες.

4.    Για τον λόγο αυτό ζητούμε από την κυβέρνηση και από όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες, να επιληφθούν και να επιλύσουν οριστικά το θέμα αυτό.

5.    Σαν πρώτο στάδιο και μέχρι της κατά δυνατό ταχύτερης και οριστικής επιλύσεως του θέματος προτείνουμε:

Α. Να σταλούν πάραυτα τοπογραφικά συνεργεία, για την οριοθέτηση των κτημάτων των τσιφλικάδων, σε τρόπο ώστε να περιορισθούν, στην καλλιέργεια μονάχα των ιδιοκτησιών του.

Β. Να ελεγχθούν από νομικούς του Κράτους ή εγκυρότητα των τίτλων ιδιοκτησιών τους.

Ο Δήμαρχος,  Τα Μέλη.

        

Και το 1979 οι αγρότες του Ηλιόλουστου είχαν την τιμητική τους στην Ελληνική Βουλή. Οι παρακάτω βουλευτές έφεραν την υπόθεση τους στην Βουλή, με την μορφή των επερωτήσεων στους αρμόδιους κάθε φορά Υπουργούς.

1.   Στον Υπουργό Γεωργίας οι βουλευτές του ΚΟΔΗΣΟ,
Β. Τσουδερού, Κ. Αλαβάνος και ο Δ. Καρδάρας

2.   Στους Υπουργούς Δημόσιας Τάξης και Εσωτερικών η βουλευτής του ΚΟΔΗΣΟ Β. Τσουδερού

3.   Στους Υπουργούς Γεωργίας και Οικονομικών οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Σ. Μαρινίδης και Α. Καρράς.

4.  Στους Υπουργούς Γεωργίας και Οικονομικών οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Σ. Μαρινίδης, Μ. Γιγκόνογλου και Α. Καρράς.

1980

Το 1980 θα είναι μια δύσκολη χρονιά για τους κατοίκους του Ηλιόλουστου. Θα είναι πράγματι μια δοκιμασία. Εκτός από τα καθημερινά προβλήματα του αγώνα τους για να τους επιστραφούν οι καταπατημένες εκτάσεις από τους τσιφλικάδες, την αδιαφορία και τις περισσότερες φορές την καταφανή εύνοια των αρχών απέναντι στους Σουλτογιανναίους, θα  βρεθούν αντιμέτωποι με ένα ηθικό πρόβλημα. Θα ζήσουν τον αμοραλισμό, την απανθρωπιά, την περιφρόνηση και την ασέβεια της ανθρώπινης ζωής. Δεν θα μπορούσαν ποτέ να φαντασθούν πως όταν χάνετε μια ζωή κάποιοι, οι άνθρωποι της οικογένειας του θανόντος, δεν θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν ακόμα και τον εκλιπόντα,  προκειμένου να πετύχουν τον σκοπό τους. Αντίθετα, δείχνει κανείς κατανόηση,  πως κάποιος τις πρώτες ώρες, τις πρώτες στιγμές και κάτω από τον συναισθηματικό φόρτο να αντιδράσει και άδικα. Μετά όμως τις απαραίτητες ιατρικές διαγνώσεις και διευκρινήσεις το να συνεχίσεις το ίδιο και χειρότερα σημαίνει πως άλλο πράγμα θέλεις να πετύχεις. Πρόκειται για τον θάνατο του Ιωάννη Σουλτογιάννη, από καρδιολογική πάθηση και τους πιο κοντινούς συγγενείς του, την οικογένεια του. Την γυναίκα του, τα αδέρφια του και τον ανηψιό του. Παρακάτω θα το εξετάσουμε αναλυτικά. Χαρακτηριστικό της σκοπιμότητας, της ψευτιάς και της  απρέπειας προς τον νεκρό είναι οι δηλώσεις του Γ. Σουλτογιάννη, ανεψιού του θύματος. Μεταξύ άλλων είπε στον δημοσιογράφο της εφημερίδας «Μακεδονία»:

«Τον σκότωσαν μπροστά στα μάτια της γυναίκας του, αγνοώντας της παρακλήσεις της. Μάλιστα του έλεγαν ¨τώρα θα πεθάνεις¨ και τον κτυπούσαν με πέτρες, ξύλα και γροθιές. Η γυναίκα του θύματος Στυλιανή τους εκλιπαρούσε με τα λόγια ¨αφήστε τον άνδρα μου να ζήσει και πάρτε τα χωράφια¨ αλλά αυτοί δεν την άκουγαν.»

Την άλλη κιόλας ημέρα ο ιατροδικαστής θα απορρίψει την εκδοχή ανθρωποκτονίας και δεν θα διαπιστώσει ούτε μια γρατσουνιά.

Είναι άξιον απορίας, πως μπορεί κανείς τόσο αβίαστα και αδίστακτα να ψεύδεται. Και δεν καταλαβαίνουμε πραγματικά την στάση των αρμοδίων αρχών, δικαστικών και δημόσιας τάξης. Γιατί δεν επεμβαίνουν όταν πια είναι όλα γνωστά, ιατρικές εξετάσεις, νεκροψίες, κ.α. προκειμένου να αποκατασταθεί η αλήθεια. Υποτίθεται πως αυτήν υπηρετούν, πως έδωσαν όρκο να την υπηρετούν. Σε αντίθεση μάλιστα όλων των παραπάνω εξακολουθούν να απαγγέλουν κατηγορίες σε αθώους αγρότες.

Ας πάρουμε όμως την εξέλιξη των γεγονότων από την αρχή.

Τον προηγούμενο χρόνο, όπως είδαμε, πολλοί ήταν οι βουλευτές που έφεραν το θέμα των ακτημόνων στην Ελληνική Βουλή.

Στις 2 Ιανουαρίου 1980 απαντώντας ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης  Α. Μπάλκος στην Βουλευτίνα του ΚΟΔΗΣΟ Β. Τσουδερού σχετικά με την απαράδεκτη συμπεριφορά της αστυνομίας σε βάρος των ακτημόνων, ούτε λίγο - ούτε πολύ ισχυρίσθηκε πως η συμπεριφορά της αστυνομίας ήταν άψογη και ότι δεν έκανε τίποτα διαφορετικό από το να εφαρμόσει τους νόμους και να τηρηθεί η τάξη και η ασφάλεια στην περιοχή η οποία απειλείτο από τους ακτήμονες.

Η απάντηση του Υπουργού προκάλεσε πολλά αρνητικά σχόλια και θεωρήθηκε ότι καλύπτει την απαράδεκτη συμπεριφορά της αστυνομίας σε βάρος των ακτημόνων.

Την ίδια μέρα απάντησε και ο Υπουργός Γεωργίας στους βουλευτές του ΚΟΔΗΣΟ Β. Τσουδερού, Κ. Αλαβάνο και Δ. Καρδάρα. Στην απάντηση του κάνει μια αναφορά σχετικά με το αγροτεμάχιο 136 και τα όσα έχουν διαδραματισθεί και ότι το «…όλο θέμα θα τεθεί υπόψη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, για να αποφανθεί για την πορεία που πρέπει να ακολουθηθεί εκ μέρους της Διοικήσεως ...»

Στο ίδιο πνεύμα απαντά ο Υπουργός Γεωργίας στις 2.1.1980, για το ίδιο θέμα, στην ερώτηση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ
Στ. Μαρινίδη, Κ. Αμανατίδη και Αλ. Δαμιανίδη.

Εντωμεταξύ τα «κλητήρια θεσπίσματα» σε βάρος των ακτημόνων του Ηλιόλουστου καλά κρατούν. Με το παραμικρό οδηγούνται στα αστυνομικά τμήματα και στα δικαστήρια. Βιομηχανία δικαστικών κατηγοριών έχει στηθεί από την αστυνομία σε βάρος των αγωνιζόμενων ακτημόνων. Οι ακτήμονες πιστεύουν ότι η αστυνομία ψάχνει την παραμικρή ευκαιρία να τους οδηγήσει στο εδώλιο των κατηγορουμένων.

Ένα από τα πολλά «κλητήρια θεσπίσματα» έχει λάβει στις
21 Ιανουαρίου 1980 και ο Κώστας Σαββίδης, από τους πρωτεργάτες των ακτημόνων του χωριού αλλά και του αγροτικού κινήματος του νομού.

Ο εισαγγελέας Κιλκίς Ν. Πλατσάς τον καλεί να δικασθεί στις
20 Φεβρουαρίου 1981 επειδή στις 4 Δεκεμβρίου 1979 μαζί με άλλους, όπως του αποδίδει,

« ηπείλησεν έτερον και δή τους Γεώργιον Σουλτογιάννην, Ανδρέαν Σουλτογιάννην, Ιωάννην Σουλτογιάννην και Χρήστον Σουλτογιάννην δια βίας, ως και δι’ ετέρας παρανόμου πράξεως και δη της εκ προθέσεως βλάβης, ειπόντες ειδικώτερον ¨δεν επιτρέπομεν σε κανένα να εισέλθει εντός του σπαρμένου ύπ’ αριθ. 136 αγροτεμάχιο και όποιος τολμήσει να το καταστρέψη θα πληρώση πολύ ακριβά το τίμημα του ιδρώτα των αδικημένων αγροτών¨» 

Επιλεκτικός ο κος εισαγγελέας. Όταν οι ακτήμονες τολμούν να υπερασπισθούν το δίκιο τους, τους κατηγορεί ότι απειλούν, όπως γράφει, και τους καλεί «να εμφανισθούν αυτοπροσώπως ενώπιων του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Κιλκίς». 

Όταν όμως οι τσιφλικάδες δεν εφαρμόζουν ακόμα και δικαστικές αποφάσεις και μάλιστα ενεργούν ενάντια σε αυτές και όταν οι ακτήμονες αγωνίζονται να τις προασπίσουν, τότε στέλνει τις αστυνομικές δυνάμεις ενάντια στους αγρότες. Έτσι συμπεριφέρεται ο κος εισαγγελέας και η Ελληνική αστυνομία κι ας λέει ο κος Υπουργός ότι εφαρμόζουν τον νόμο. Έκτος αν θεωρούν νόμο και δικαιοσύνη την προστασία των τσιφλικάδων.

Ωστόσο η αλληλογραφία των αγροτών με τους αρμόδιους συνεχίζεται. Η αλήθεια είναι πως οι αρχές τουλάχιστον «απαντούν» στις επιστολές – αναφορές των ακτημόνων, των συλλόγων τους και της κοινότητας. Το τι λένε στις απαντήσεις τους είναι άλλη ιστορία.

Στις 22 Ιανουάριος 1980 ο επιθεωρητής Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας του Υπουργείου Γεωργίας, κος Δημ. Κόγκας, απαντώντας στο από 9.1.1980, έγγραφο της κοινότητας Καστανεών, τους πληροφορεί ότι το 136 τεμάχιο ανήκει στο αγρόκτημα Ηλιόλουστου Κιλκίς και αναφέρει πως αυτό έχει απαντηθεί από την Υπηρεσία με το έγγραφο 14606 και στις 1.10.1975. (συν. το έγγραφο)

Η Βουλή είναι υποχρεωμένη να ασχοληθεί πάλι με το πρόβλημα των ακτημόνων του Ηλιόλουστου, ύστερα από τις επερωτήσεις που υποβάλουν πολλοί βουλευτές. Αυτήν την φορά  ο Υπουργός Γεωργίας είναι υποχρεωμένος να απαντήσει σε αναφορά του Αγροτικού Συλλόγου Χωρυγίου που κατατέθηκε στην Βουλή στις 4.1.1980 από τους βουλευτές του ΚΚΕ Δ. Σαχίνη, Κ. Λουλέ, Γρ. Φαράκο, Ν. Καλούδη και του ΠΑΣΟΚ Στ. Μαρινίδη και Χαρ. Καρυπίδη.

Σχετικά με την παραπάνω ερώτηση ο Υφυπουργός Γεωργίας
Κ. Τριανταφύλλου ενημερώνει στις 30.1.1980 την Βουλή και τους ερωτώντες βουλευτές, ότι το θέμα ετέθη υπόψη του Νομικού Συμβούλου του Υπουργείου προκειμένου να αποφανθεί για την πορεία που πρέπει να ακολουθηθεί, κάτι που έχει ήδη απαντήσει σε προηγούμενες ερωτήσεις.

Στο μεταξύ στην Προεδρεία της Κυβέρνησης έχει εκλεγεί ο

Κωνσταντίνος Καραμανλής.    Ο Σύλλογος Ακτημόνων Ηλιόλουστου θεωρεί σκόπιμο να ζητήσει την συνδρομή του για να δοθεί επιτέλους λύση στο χρονίζων πρόβλημα τους, παρά το ότι πολλοί αγρότες έχουν εκφράσει πολλές αμφιβολίες.

Οι ακτήμονες αφού από καιρό εξάντλησαν όλες τις προσπάθειες προς τις αρμόδιες αρχές να αντιμετωπισθεί με σοβαρότητα και αντικειμενικότητα, όπως άλλωστε αρμόζει στις περιστάσεις η αντιδικία τους με τους τσιφλικάδες, αναγκάσθηκαν να ζητήσουν την παρέμβαση του Προέδρου της Δημοκρατίας.  

Στις 2 Φεβρουάριος 1980 με αναφορά τους ενημερώνουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για την όλη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί σχετικά με το αγροτεμάχιο 136. Εκφράζουν τους φόβους τους πως οι αφοί Σουλτογιάννοι, όπως δηλώνουν οι ίδιοι, θα επιχειρήσουν να τους εμποδίσουν να θερίσουν το παραπάνω αγροτεμάχιο. Τον παρακαλούν από τώρα, όπως λένε, να ενεργήσει ώστε οι αρμόδιες Υπηρεσίες να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να αποφευχθούν τυχόν επεισόδια.

Προφητική η αναφορά των ακτημόνων για τα γεγονότα που θα προκληθούν την περίοδο του θέρους.

Στις 7 Φεβρουαρίου 1980  η Γενική Διεύθυνση Δασών και Δασικού Περιβάλλοντος του Υπουργείου Γεωργίας διαβιβάζει αναφορά του Συλλόγου Ακτημόνων Ηλιόλουστου από της 14.12.1979 στο Δασαρχείο Κιλκίς και ζητεί να επιληφθούν επειγόντως της καταγγελίας για παράνομη κατάληψη και καλλιέργεια δασικής έκτασης από την οικογένεια Σουλτογιάννη και να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την πλήρη προστασία της έκτασης και την ποινική δίωξη των παραβατών.

Στο πλευρό των αγροτών από την αρχή είναι ο Πρόεδρος της κοινότητας Καστανεών Γ. Αδαμίδης. Απευθύνεται  σε όλες τις αρμόδιες αρχές και στους υπεύθυνους προκειμένου να δοθεί ένα τέλος στον δίκαιο αγώνα των αγροτών του Ηλιόλουστου.

Στις 15 Φεβρουαρίου 1980 απευθύνει επιστολή στον Υπουργό Γεωργίας και στο Νομικό Συμβούλιο του Υπουργείου Γεωργίας.

Είναι καιρός πλέον, λέει,  να εξετασθεί με προσοχή ένα θέμα που είναι απλό και ξεκάθαρο.  Υπενθυμίζει πως από το 1932 παραχωρήθηκαν στον αγροτικό συνοικισμό του Ηλιόλουστου 1.000 στρέμματα. Αναφέρει αναλυτικά στοιχεία και επισυνάπτει αντίγραφα όλων των αποφάσεων. Τονίζει με έμφαση πως δεν μπορεί με έναν παράνομο και παράτυπο τρόπο οι γείτονες τσιφλικάδες να κατέχουν και να καλλιεργούν τα παραπάνω αγροτεμάχια, χωρίς να έχουν τους απαραίτητους τίτλους και τα οποιαδήποτε νόμιμα χαρτιά. Δηλώνει βέβαιος πως αυτήν την φορά θα υπάρξει λύση, όπως αρμόζει άλλωστε σε μια ευνομούμενη πολιτεία.  

Στις 29 Φεβρουαρίου 1980 το Γραφείο του Νομικού Συμβούλου (Ν.Σ.Κ.) του Υπουργείου Γεωργίας καταθέτει εισήγηση στην ολομέλεια του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.

Στη συνεδρίαση της Ολομέλειας του Ν.Σ.Κ. παρόντες είναι ο Πρόεδρος Κ. Τσαγγαράκης, οι Αντιπρόεδροι Ν. Μπλιάτσος,
Πλ. Μακρυγιάννης και τα μέλη του Νομικοί Σύμβουλοι. Εισηγητής είναι ο Πρόεδρος του Ν.Σ.Κ. κος Παν. Γιαννακούρος. Στην εισήγηση του κάνει ιστορική αναδρομή της υπόθεσης του αγροκτήματος  Ηλιόλουστου του τεμαχίου 136 και εκθέτει όλα τα διαδραματισθέντα γεγονότα  μεταξύ του Δημοσίου και των αδελφών Σουλτογιάννη και εισηγείται την άσκηση προσφυγής από το Δημόσιο κατά της απόφασης με αρ. 188/1976 της Επιτροπής Απαλλοτριώσεων Κιλκίς.

Στις 8 Μαρτίου 1980 το Υπουργείο Γεωργίας απαντά στην από 15.2.1980 αίτηση-αναφορά  του Προέδρου της Κοινότητας Καστανεών και τον πληροφορεί ότι το θέμα έχει τεθεί υπόψη του Νομικού Συμβουλίου του Υπουργείου. Δεν είχε γίνει ακόμα γνωστή η απόφαση του Ν.Σ.Κ.

Στο μεταξύ έφθανε η ώρα του θερισμού. Τον περασμένο Οκτώβριο οι ακτήμονες έσπειραν για πρώτη φορά το αγροτεμάχιο 136 μετά την απόφαση του Υπουργού Γεωργίας ότι το τεμάχιο αυτό είναι έκταση του Δημοσίου και όχι των τσιφλικάδων. Υπήρχε λοιπόν μια προετοιμασία και αποφασιστικότητα πως δεν πρέπει να υποκύψουν στις απειλές των τσιφλικάδων και της αστυνομίας να μην πλησιάσουν το συγκεκριμένο κτήμα. Αυτό που προκαλούσε ιδιαίτερη αγανάκτηση στους ακτήμονες ήταν η συμπεριφορά της αστυνομίας. Δεν παίρνανε υπόψη ούτε και τις  υπουργικές αποφάσεις και ταυτιζόταν πλήρως με τις θελήσεις των τσιφλικάδων. Ωστόσο κάτι τέτοιο τους έδινε μεγαλύτερη δύναμη, τους πεισμάτωνε περισσότερο να διεκδικήσουν το δίκιο τους.

Στις 18 Ιουνίου το μεσημέρι σύσσωμοι οι ακτήμονες του Ηλιόλουστου μπαίνουν στο χωράφι και το θερίζουν, παρά το κλίμα διώξεων και τρομοκρατίας από την αστυνομία και τις απειλές των τσιφλικάδων. Από τον θερισμό εξαιρέθηκε ένα τμήμα του αγροκτήματος 40 περίπου στρεμμάτων, το οποίο δεν ήταν ακόμα έτοιμο για αλώνισμα.  

Η αποφασιστικότητα των ακτημόνων έδειξε ότι κανείς δεν μπορεί να τους κάμψη για να παραιτηθούν από την διεκδίκηση της γης τους που παράνομα δεκαετίες ολόκληρες κατέχουν οι Σουλτογιανναίοι.  Αυτήν όμως την θέληση των ακτημόνων οι τσιφλικάδες  όχι μόνο την παραβλέπουν αλλά προσπαθούν με κάθε τρόπο να την κάμψουν. Για να πετύχουν τον σκοπό τους χρησιμοποιούν όλα τα μέσα, θεμιτά και αθέμιτα και προπάντων διαδηλώνουν ότι αυτοί είναι οι ισχυροί και στο τέλος θα πετύχουν αυτό που θέλουν. Με αυτήν την λογική οργανώνουν «επιχείρηση» θερισμού του υπόλοιπου τεμαχίου, των 40 περίπου στρεμμάτων. Χρειάζονται όμως οδηγό της θεριζοαλωνιστικής τους μηχανής. Παρά τις επίπονες και επίμονες  προσπάθειες τους και τα ταξίματα οι οδηγοί από τα γειτονικά χωριά αρνούνται την προσφορά τους. Την τελευταία στιγμή όμως κατόρθωσαν να βρουν έναν πρόθυμο χειριστή της μηχανής, τον Αβραάμ Κεσίδη από το Χέρσο.

Στις 23 Ιουνίου το μεσημέρι γύρω στις 3:30 πηγαίνουν με την θεριζοαλωνιστική μηχανή στο αγροτεμάχιο 136, που ανήκει στο Δημόσιο και είχαν σπείρει οι ακτήμονες τον περασμένο Οκτώβριο, να αλωνίσουν τα 40 στρέμματα που δεν πρόφτασαν να θερίσουν οι ακτήμονες. Βλέποντας οι αγρότες τους τσιφλικάδες να πηγαίνουν να αλωνίσουν τα χωράφια που αυτοί έσπειραν κινητοποιούνται αμέσως. Γύρω στους 20 ακτήμονες πηγαίνουν επί τόπου  και ζητούν από τον χειριστή Α. Κεσίδη να σταματήσει τον θερισμό και να αδειάσει το σιτάρι από το σιλό της μηχανής. Ο χειριστής της μηχανής κάτω από την πίεση των ακτημόνων αποχώρισε αφού προηγούμενα έριξε το σιτάρι στο έδαφος.

Σε λίγο φθάνουν μερικά άτομα ακόμη με το UNΙMOG, στο οποίο επέβαινε και η Ελένη Ιγνατιάδου, που γλίστρησε και πέφτοντας τραυματίσθηκε. Αμέσως ο Δ. Κωνσταντινίδης μαζί με άλλους χωριανούς την μεταφέρανε με το UNIMOG  στο νοσοκομείο Κιλκίς.

Οι τσιφλικάδες προσπαθώντας να τρομοκρατήσουν τους ακτήμονες και αντιδρώντας αψυχολόγητα άρχισαν να πυροβολούν από τα σπίτια τους.

Από καρδιά πέθανε ο Ι. Σουλτογιάννης

Την  ημέρα των επεισοδίων, ένας από τους αδελφούς Σουλτογιάννη, ο Ιωάννης Σουλτογιάννης, 59 χρόνων, που το μεσημέρι βρισκόταν στο αγρόκτημα μαζί με τα αδέρφια του, όπως λένε οι ίδιοι, έγινε γνωστό πως  πέθανε. Την επόμενη ημέρα ενημερώθηκαν οι αγρότες πως ο θάνατος του προήλθε από οξύ πνευμονικό οίδημα. Ένα ερώτημα πλανιόταν στις τάξεις των ακτημόνων, γιατί τα αδέρφια του αφού γνώριζαν ότι ο αδερφός τους είχε ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα, δηλαδή ήταν καρδιοπαθείς, τον άφησαν να εμπλακεί σε τέτοιες καταστάσεις. 

Στο μεταξύ ήρθε η αστυνομία και σταμάτησαν οι συμπλοκές και οι αντιδικίες. Η αστυνομία με την ευκολία που την διέκρινε όλα αυτά τα χρόνια και στρεφόταν πάντα ενάντια στους αγρότες, έτσι έκανε και τώρα, άρχισε να συλλαμβάνει κατοίκους του Ηλιόλουστο.

Σε ελάχιστο χρονικό διάστημα έφθασε στο Ηλιόλουστο μεγάλη αστυνομική δύναμη με επικεφαλής τον διοικητή Χωροφυλακής Κιλκίς, αντισυνταγματάρχη Εργαζάκη. Αμέσως μετά πήγαν επιτόπου ο εισαγγελέας Κιλκίς Ναπ. Πλατσάς και ο ανώτερος διοικητής χωροφυλακής Κεντρικής Μακεδονίας, συνταγματάρχης Γυφτόπουλος. Δεν άργησε να φθάσει και μηχανοκίνητη δύναμη από 80 άνδρες των ΜΑΤ, από την Θεσσαλονίκη και αστυνομικές δυνάμεις από τα κοντινά  αστυνομικά τμήματα και σταθμούς χωροφυλακής, που περικύκλωσαν το χωριό και συλλαμβάνανε ακτήμονες. Επί τόπου συνελήφθησαν πέντε άτομα από το Ηλιόλουστο και οδηγήθηκαν στο αστυνομικό τμήμα Χέρσου. Οι προανακρίσεις διεξάγονταν υπό την επίβλεψη του εισαγγελέα
κ. Ν. Πλατσά. 

Σχετικά με τον θάνατο του Ι. Σουλτογιάννη η χωροφυλακή ανακοίνωσε, ότι ακτήμονες απείλησαν τον χειριστή και στη συνέχεια επιτέθηκαν εναντίον των αδελφών Σουλτογιάννη, με γροθιές, πέτρες και ξύλα. Γνωστοποίησε ότι η επίθεση έγινε από τους Νικόλαο Σαββίδη και Κωνσταντίνο Σαββίδη, που επέβαιναν στο «Ούνιμοκ» και ήδη καταζητούνται σαν δράστες εγκλήματος από πρόθεση.

Αργά το βράδυ της ίδιας μέρας η διοίκηση της χωροφυλακής έδωσε στην δημοσιότητα την παρακάτω ανακοίνωση:

«Στην αγροτική περιοχή Μιχαλιτσίου Κιλκίς οι Νικόλαος Σαββίδης, 42 χρόνων, κρεοπώλης και Κωνσταντίνος Σαββίδης, 52 χρόνων, γεωργός, κάτοικοι Ηλιόλουστου Κιλκίς, επιτέθηκαν εναντίον του γεωργού Ιωάννη Σουλτογιάννη, 59 χρόνων, κατοίκου Μιχαλιτσίου και επέφεραν σ’ αυτόν θανατηφόρα τραύματα ένεκα των οποίων υπέκυψε μετά μισή ώρα. Το θύμα την ώρα εκείνη ασχολούνταν με τον θεριζοαλωνισμό αγρού του διεκδικούμενου υπό ακτημόνων, κατοίκων Ηλιόλουστου. Οι δυο δράστες καταζητούνται.»

Στη συνέχεια η διοίκηση της χωροφυλακής ανακοίνωσε ότι εκτός από τους παραπάνω, που καταζητούνται, συνελήφθησαν για συμμετοχή στα επεισόδια και οι Δημήτρης Κωνσταντινίδης, 45 ετών, Αιμίλιος Σαββίδης, 24 ετών και ο Βίκτωρ Ανδρεάδης, 49 ετών.

Σε κατάσταση πολιορκίας βρισκόταν ο οικισμός του Ηλιόλουστου. Οι αστυνομικές δυνάμεις είχαν πάρει θέσεις σε καίρια σημεία του χωριού.     

Η αστυνομία εξαπέλυσε ένα πογκρόμ ενάντια στους ακτήμονες. Από την νύχτα της 23^ης Ιουνίου μέχρι και την νύχτα της
25^ης συνελήφθηκαν  για συμμετοχή στα επεισόδια και κρατήθηκαν στη Διοίκηση  Χωροφυλακής Κιλκίς οι :

Αλ. Σιδηρόπουλος, Ηρ. Κωνσταντνίδης, Κοσμάς Σιδηρόπουλος, Θεοχ. Γ. Σιδηρόπουλος, Μαρία Σαλονικίδου, Παρασκεύη Αγαθαγγελίδου, Αναστασία Σιδηροπούλου, Βασιλική Σαββίδου, Ελένη Θεολ. Βασιλειάδου, Ελένη Θεοχ. Σιδηροπούλου, Θεοδ. Τσαγκαρίδης και Γεώργιος Παναγιωτίδης.   

Μεταξύ των συλληφθέντων είναι πέντε γυναίκες και μία δεκαπεντάχρονη, η Ελένη Σιδηροπούλου.

Ο νεκρός, Ι. Σουλτογιάννης, μέχρι της 11 το βράδυ βρισκόταν στο Μιχαλίτσι και αναμενόταν με εντολή του εισαγγελέα να μεταφερθεί στο νοσοκομείο του Κιλκίς ή στη Θεσσαλονίκη για διενέργεια νεκροψίας και νεκροτομής, προκειμένου να βεβαιωθούν ιατροδικαστικός τα ακριβή αίτια του θανάτου. Παρ όλα αυτά η χωροφυλακή, σε σήμα της, το χαρακτηρίζει ανθρωποκτονία από πρόθεση και κατονομάζει και δράστες, αντί να περιμένει την έκδοση της ιατροδικαστικής έκθεσης.

Την άλλη μέρα, στις 24 Ιουνίου, όλες η μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδες με πηχυαίους τίτλους  στα πρωτοσέλιδα τους ανήγγειλαν την «δολοφονία» του μεγαλοτσιφλικά Σουλτογιάννη από τους αγρότες του Ηλιόλουστου. Όπως φαίνεται και από τους τίτλους που χρησιμοποίησαν πολλοί άρπαξαν την ευκαιρία να δυσφημίσουν τον αγώνα των φτωχών αγροτών, χρησιμοποιώντας χωρίς καμία επιφύλαξη, την πρώτη ανακοίνωση της αστυνομίας. Σταχυολογούμε ορισμένες από αυτές.

 

«Πετροβόλησαν και σκότωσαν ένα των Σουλτογιανναίων ακτήμονες του Ηλιόλουστου. ΕΝΩ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΕ ΜΕ ΑΔΕΛΦΙΑ ΤΟΥ ΤΗ ΣΟΔΕΙΑ.»   

Γράφει η έγκριτη «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ».

«Σκότωσαν με πέτρες γνωστό κτηματία, ενώ σφάδαζε ανήμπορος πεσμένος στο έδαφος.»

Είναι το πρωτοσέλιδο του «ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΒΟΡΡΑ».

«ΤΑ ΝΕΑ» ενημερώνουν τους αναγνώστες με τον τίτλο: «Έκρυθμη κατάσταση. ΑΙΜΟΤΟΚΥΛΙΣΤΗΚΕ ΠΑΛΙ ΤΟ ΚΙΛΚΙΣ». 

Η «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ» και η «ΑΚΡΟΠΟΛΗ» γράφουν:

«Ακτήμονες σκότωσαν με πέτρες και ρόπαλα τσιφλικά.»

Στα δημοσιεύματα αυτά αντιδρούν άμεσα οι αγρότες και διαψεύδουν κατηγορηματικά τόσο τις εφημερίδες όσο και τις ανακοινώσεις της χωροφυλακής. Καταγγέλλουν με αγανάκτηση τις διάφορες εφημερίδες που θέλησαν να τους παρουσιάσουν σαν εγκληματίες και προσθέτουν ότι οι τσιφλικάδες είναι αυτοί που δεν δίστασαν να πυροβολήσουν εναντίον τους, γεγονός που η αστυνομία δεν έλαβε καν υπόψη της, ενώ έχει εξαπολύσει ένα κυνηγητό σε βάρος μας  χωρίς να έχει κανένα στοιχείο.  Σχετικά με τα επεισόδια,  είπαν στο δημοσιογράφο της εφημερίδας «Μακεδονία» μεταξύ άλλων:

«… το απόγευμα της Δευτέρας μάθαμε ότι οι Σουλτογιανναίοι θέριζαν στα χωράφια. Διεκδικούμε τα κτήματα και πιστεύουμε ότι θα τα πάρουμε. Πιστεύουμε ότι ανήκουν σε μας και δεν θα σταματήσουμε τον αγώνα. Στο σημείο όπου θέριζαν οι Σουλτογιανναίοι πήγαν 10 – 20 χωριανοί μας. Είπαν στον χειριστή του θεριζοαλωνιστικού μηχανήματος να σταματήσει και να αδειάσει το σιτάρι. Δεν υπήρχε πρόθεση επεισοδίων. Θέλαμε να αφήσουν το χωράφι και να φύγουν. Αν επιθυμούσαμε να λύσουμε τις διαφορές μας με βίαια μέσα δεν θα χρειαζόμασταν πέτρες, ξύλα και δικράνια. Εμείς ήμασταν ολόκληρο χωριό και αυτοί μόνο τέσσερις …»  σε άλλο σημείο είπαν, «… Μετά τη λογομαχία οι Σουλτογιανναίοι κατέφυγαν στα σπίτια τους, μπήκαν μέσα και άρχισαν να πυροβολούν. Μέσα στο σπίτι έπαθε συγκοπή καρδιάς ο Σουλτογιάννης…» και τόνισαν με ιδιαίτερη έμφαση, «Στο Ηλιόλουστο δεν υπάρχουν εγκληματίες.»

Πολλά τα παράπονα για την συμπεριφορά της αστυνομίας. Έφθασε στο σημείο, λένε, να συλλαμβάνει ακόμα και ένα κοριτσάκι, έναν βοσκό και έναν άρρωστο. Αλλά γιατί όλη αυτή η βιασύνη σε ένα τόσο σοβαρό θέμα;  Το πτώμα άλλωστε έχει σταλεί για νεκροψία. Σύντομα θα έχουν το πόρισμα του ιατροδικαστή και θα λάμψει η αλήθεια. Επίσης πολλοί ακτήμονες κατήγγειλαν ότι τους ασκήθηκε πίεση να ενοχοποιήσουν χωριανούς τους.

Πράγματι το πτώμα του Σουλτογιάννη μεταφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη και ο ιατροδικαστής κ. Κ. Χουρδάκης έχει επιφορτισθεί  να κάνει την  νεκροψία και νεκροτομή.

Αντίθετα όμως με τους κατοίκους του Ηλιόλουστου οι συγγενείς του θύματος, ανάμεσα στους οποίους και η γυναίκα του, ανέφεραν κατηγορηματικά, ότι ο Ι. Σουλτογιάννης καταδιώχθηκε με το αγροτικό όχημα «Ούνιμοκ» και σε απόσταση 200 περίπου μέτρων από το σπίτι του έπεσε κάτω και κακοποιήθηκε από τους ακτήμονες.

Ο Γεώργιος Σουλτογιάννης, ανιψιός του θύματος είπε:

«Τον σκότωσαν μπροστά στα μάτια της γυναίκας του, αγνοώντας της παρακλήσεις της. Μάλιστα του έλεγαν ¨τώρα θα πεθάνεις¨ και τον κτυπούσαν με πέτρες, ξύλα και γροθιές. Η γυναίκα του θύματος Στυλιανή τους εκλιπαρούσε με τα λόγια ¨αφήστε τον άνδρα μου να ζήσει και πάρτε τα χωράφια¨, αλλά αυτοί δεν άκουγαν».

Την επόμενη μέρα η έκθεση του ιατροδικαστή Κ. Χουρδάκη εστάλει στον εισαγγελέα Κιλκίς Ν. Πλατσά. Η ιατροδικαστική διάγνωση απέρριπτε κατηγορηματικά την περίπτωση εγκλήματος και αποφαινόταν, ότι ο θάνατος του κτηματία οφείλεται σε «οξύ πνευμονικό οίδημα, συνεπεία βαρέων αλλοιώσεων της καρδιάς». Ο ιατροδικαστής Κ. Χουρδάκης δεν διαπίστωσε ούτε εξωτερικές ούτε εσωτερικές κακώσεις στο πτώμα του Σουλτογιάννη.

Από καρδιακή προσβολή λοιπόν πέθανε ο μεγαλοτσιφλικάς και όχι εξ αιτίας επίθεσης των ακτημόνων του Ηλιόλουστου, όπως είχε ανακοινώσει επίσημα η χωροφυλακή Κιλκίς. Στο πτώμα μάλιστα δεν βρέθηκε ούτε μια γρατσουνιά και όχι τραύματα από πέτρες και γροθιές όπως υποστήριξε η χωροφυλακή.

Δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο ότι η χωροφυλακή δεν αναφέρει στο σήμα της λέξη για τους πυροβολισμούς που ρίχτηκαν από τα αδέλφια του τσιφλικά ενάντια στους αγρότες. Κάτι που το απέκρυψε επιμελώς.

Μετά και την έκθεση του ιατροδικαστή οι κάτοικοι του Ηλιόλουστου πίστεψαν ότι θα αποσυρθούν οι κατηγορίες και ότι έληξε η συκοφαντία - κατηγορία της δολοφονίας και μάλιστα από πρόθεση. Οι αγρότες που τόσα πολλά είχαν εναποθέσει στην δικαιοσύνη όταν ξεκινούσαν τον δίκαιο και τίμιο αγώνα τους γελάστηκαν για άλλη μια φορά.  Ο εισαγγελέας παρά όλα τα παραπάνω απήγγειλε την  κατηγορία της «ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως» κατά των αγροτών Ν. Σαββίδη, Κ. Σαββίδη και Γ. Παναγιωτίδη που είχαν συλληφθεί μετά τον θάνατο του τσιφλικά. Οι τρείς ακτήμονες πρόκειται να απολογηθούν το Σάββατο 28 Ιουνίου.

Την κατηγορία των επικίνδυνων σωματικών βλαβών σε βάρος των τσιφλικάδων Γ. και Α. Σουλτογιάννη αντιμετωπίζουν και άλλη δεκαπέντε ακτήμονες από το Ηλιόλουστο.

Εύλογα αναρωτιέται κανείς προς τι όλα αυτά την στιγμή που όλα πια έχουν διαλευκανθεί με τον πιο  επίσημο τρόπο. Να προσθέσουμε και κάτι ακόμα. Έχουν κατηγορηθεί αγρότες τόσο από τους συγγενείς του θύματος όσο και από τις επίσημες αρχές, ότι με το «Ούνιμοκ» καταδίωξαν και κακοποίησαν το θύμα, την στιγμή που είναι γνωστό σε όλους πως οι συγκεκριμένοι κατηγορούμενοι μετέφεραν την τραυματισμένη Ε. Ιγνατιάδου με το παραπάνω όχημα στο νοσοκομείο Κιλκίς. Είναι «Ηλίου φαεινότερο» πως δεν μπορούσαν την ίδια στιγμή να βρίσκονται στο νοσοκομείο και ταυτόχρονα να καταδιώκουν κάποιον που βρισκόταν 25 χιλιόμετρα μακρύτερα. Πολύ δικαιολογημένα οι αγρότες κατηγορούσαν τις αρχές ότι λειτουργούν με σκοπιμότητες και εναντίον τους.

Μετά την κατάθεση που είχε δώσει ο αγροτικός γιατρός του Χέρσου κ. Ν. Ταξόπουλος, ότι δήθεν διαπίστωσε μώλωπες στο πτώμα,   ο ανακριτής κ. Μάριος Χατζηπανταζής στις 26 Ιουνίου  ζήτησε να γίνει εκταφή και νεκροτόμηση του πτώματος, προκειμένου να γίνει πραγματογνωμοσύνη από δυο γιατρούς του νοσοκομείου Κιλκίς, ώστε να υπάρξουν διασταυρωμένα και ακλόνητα επιστημονικά στοιχεία αναφορικά με τα αίτια του θανάτου του Ι. Σουλτογιάννη. Πραγματογνώμονες ορίσθηκαν οι κ.κ. Λ. Πάγκος, ορθοπεδικός και Ι. Στρατής, χειρούργος. Η πραγματοποίηση της νεκροψίας και νεκροτομής έγινε παρουσία του υφηγητή της  ιατροδικαστικής κ. Π. Επιβατιανού, τεχνικού συμβούλου των κατηγορουμένων και του γιατρού κ. Μπάκα, παρατηρητή των συγγενών του νεκρού.

Οι πραγματογνώμονες μετά την νεκροψία και νεκροτομή υπέβαλαν το ίδιο βράδυ κιόλας την έκθεση τους στον ανακριτή

κ. Μ. Χατζηπανταζή που διενεργεί τις ανακρίσεις, μετά την άσκηση της ποινικής δίωξης για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως ενάντια στους τρείς αγρότες από τον εισαγγελέα Ναπ. Πλατσά. Και οι πραγματογνώμονες δεν διαπίστωσαν κακώσεις και συμφώνησαν σε όλα με την γνωμάτευση του Ιατροδικαστή
Κ. Χουρδάκη.

Παρ όλες τις ιατρικές γνωματεύσεις η δίωξη των αγροτών συνεχίζεται. Ο ανακριτής Κιλκίς άρχισε την λήψη μαρτυρικών καταθέσεων. Κατά αρχή κατέθεσαν οι συγγενείς του νεκρού, οι οποίοι επέμεναν ότι ο θάνατος του Ι. Σουλτογιάννη οφείλεται σε εγκληματική ενέργεια και επανέλαβαν όσα τις προηγούμενες ημέρες ισχυρίστηκαν.

Οι καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας

Στην κατάθεση του ο τσιφλικάς Γεώργιος Σουλτογιάννης, αδελφός του νεκρού,  ισχυρίσθηκε τα εξής:

«Σήμερον την 23-6-1980 και περί ώραν 15:15, εγώ και οι αδελφοί μου Ανδρέας και Ιωάννης και ο μηχανικός της κομπίνας μας Κεσίδης Αβραάμ και ο βοηθός του, ονόματι Σωτήρης, κάτοικοι Χέρσου, ευρισκόμενοι στο συνοικισμό Μιχαλίτσι, ξεκινήσαμε να πάμε στο κτήμα που βρίσκεται λίγο πιο κάτω απ το συνοικισμό στη τοποθεσία Μάνδρα για να αλωνίσουμε ένα κομμάτι από το (επίδικο) αυτό χωράφι. (Διαγράφεται μια λέξη) χωράφι μας με την κομπίνα μας.

Περί την 16:00 και ενώ κάναμε δύο στροφές στον ανωτέρω αγρό κατέφθασαν επιβαίνοντες σε τρακτέρ και ένα αυτοκίνητο Ούνιμοκ τριάντα περίπου άτομα και εν συνεχεία έφθασαν και άλλοι με αποτέλεσμα να μαζευτούν γύρω στα εβδομήντα – ογδόντα άτομα άνδρες και γυναίκες.

Αφού πλησίασαν γύρω στα δέκα μέτρα άρχισαν να βρίζουν με χυδαίες φράσεις και συγχρόνως να μας πετούν πέτρες, ξύλα και άλλα αντικείμενα. Μεταξύ των άλλων απειλών που μα έλεγαν ήταν και οι εξής: «Πούστηδες θα πεθάνετε, εδώ θα γίνει ο τάφος σας, γαμώ τα σπίτια σας, γαμώ τις γυναίκες σας».

Εμένα και τον αδερφό μου τον Γιάννη που αρχίσαμε να φεύγουμε προς το χωριό μας για να σωθούμε μας κυνηγούσε ο Σαββίδης Νικόλαος του Ιωάννου που τον λένε Γουρουνά και ο Σαββίδης Κώστας του Παύλου, κάτοικοι Ηλιόλουστου, οι οποίοι με πέτρες συνεχώς μας κτυπούσαν. Εγώ έφαγα μια στο δεξί μου πόδι και νόμισα ότι μου έσπασε και μια στο δεξί μου χέρι. Ο αδελφός μου έφαγε μια στην πλάτη και μια στο πόδι και μου είπε: ¨κόπηκε η αναπνοή μου δεν μπορώ να προχωρήσω¨. Τον βοηθήσα μέχρις ενός σημείου και μετά μου είπε: ¨Άφησε με δεν να μας κυνηγήσουν άλλο. Τρέξε εσύ να ειδοποιήσεις την αστυνομία.¨ Απομακρύνθηκα από τον τόπο της συμπλοκής περί τα πεντακόσια μέτρα για να κάνω ότι μου είπε. Βλέποντας όμως τον Σαββίδη Κ. και τον Σαββίδη Ν. να κυνηγούν τον αδελφό μου, μόλις έφθασα στον συνοικισμό και πριν ακόμη τηλεφωνήσω στην αστυνομία πήρα το αυτοκίνητο μου και πήγα πάλι στον τόπο της συμπλοκής, όπου εκτός των δυο ανωτέρω είδα και ένα Ούνιμοκ φορτωμένο με άτομα, το οποίο του έκοψε τον δρόμο. Στο σημείο αυτό τον έφτασαν και τον ξανακτύπησαν οι δυο αναφερόμενοι Σαββίδη και δυο άλλοι τους οποίους δεν γνωρίζω, εκ των οποίων ο ένας έφερε μούσι, οι οποίοι κατέβηκαν από το Ούνιμοκ. Αφού τον έδειραν εκ νέου τον άφησαν, παρουσία της γυναικός του αδελφού μου, ονόματι Στέλλα, και αφού απομακρύνθηκε από αυτούς γύρω στα δέκα μέτρα έπεσε κάτω και έκανε αιμόπτυση. Ενώ εγώ προσπαθούσα να τον πάρω και να τον βάλω στο αυτοκίνητο μου, αυτοί εξακολουθούσαν να μας βρίζουν και να μας απειλούν λέγοντας: Θα σας καταντήσουμε έτσι όλους, θα σας πάρουμε τα σπίτια τα σπίτια και τα οικόπεδα, θα πεθάνετε πούστηδες, καιρατάδες, γαμώ τα σπίτια σας, γαμώ τις γυναίκες σας.

Εν συνεχεία τον έβαλα στο αυτοκίνητο, τον έβαλα στο σπίτι μου και ενώ τον είπα να τον πάω στο γιατρό, αυτός μου είπε να τον πάω στο σπίτι του, να τον δώσω νερό γιατί καίγεται. Τον κατέβασα από το αυτοκίνητο και τον πήγα στο σπίτι μου με στα χέρια μου. Τον ξάπλωσα στο κρεβάτι και τηλεφώνησα τον γιατρό και έστειλα αμάξι να τον φέρει. Μετά από λίγο και προτού ακόμη έρθει ο γιατρός μου ζήτησε να τον βγάλω έξω από το σπίτι. Πράγματι τον έβγαλα στο μπαλκόνι του σπιτιού όπου έκανε εκ νέου αιμόπτυση και όταν τον έβαλα εν συνεχεία στο σπίτι ξεψύχησε. Λόγω της συγχύσεως και της ψυχολογικής καταστάσεως στην οποία ευρισκόμουνα δεν μπόρεσα να συγκρατήσω άλλα άτομα που έλαβαν μέρος στη συμπλοκή, εκτός από Σιδηρόπουλο Αλέξανδρο του Νικολάου, ο οποίος είχε λάβει μέρος στην συμπλοκή και είχε ανέβει επάνω στην κομπίνα που ήταν μέσα στο χωράφι. Είμαι όμως εις θέση αν μου υποδειχθούν διάφορα άτομα να αναγνωρίσω πολλά εξ αυτών που έλαβαν μέρος στη συμπλοκή. Γνωρίζω ακόμα ότι από ανέκαθεν τους κατοίκους του Ηλιόλουστου τους υποκινούσαν οι 1) Κωνσταντινίδης Δημήτριος του Μιχαήλ, στον οποίο ανήκει το Ούνιμοκ που προαναφέρω, 2) Ιγνατιάδης Αναστάσιος, ο οποίος μια μέρα στο Κιλκίς μου είπε προ μηνός, ότι ¨όταν πάτε στο χωράφι στα αλώνια, θα σας δίνω ξύλο και θα σας βουτάω το κεφάλι στο νερό, διότι πρόκειται να γίνω πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Ηλιόλουστου. 3) Ανδρεάδης Βίκτωρ, 
4) Κωνσταντινίδης Γεώργιος του Σωκράτους. Άλλα τι δεν έχω να προσθέσω και υπογράφω».

Προς πίστωση συνετάγη η παρούσα ήτις αναγνωσθείσα και βεβαιωθείσα υπογράφεται ως έπεται.

Τις ίδιες κατηγορίες απεύθυναν και οι μάρτυρες κατηγορίας: Στυλιανή Σουλτογιάννη, χήρα του νεκρού, Ανδρέας Σουλτογιάννης, αδελφός του νεκρού και  Κων. Σουλτογιάννης, ανεψιός του νεκρού. Όλοι μίλησαν για φόνο εκ προμελέτης, για κυνηγητό μέχρι το σπίτι, για ξυλοδαρμό και πετροβολισμό. 

Τους διαβάσθηκαν οι καταθέσεις τους και τις υπόγραψαν.

Σημείωση: Οι καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας και οι απολογίες των κατηγορουμένων (που δημοσιεύονται παρακάτω)   έχουν δημοσιευθεί στην εφημερίδα «Θεσσαλονίκη» στις 1.7.1980.

Στη συνέχεια ο ανακριτής κ. Μ. Χατζηπανταζής αναμένεται να καλέσει σε απολογία τους τρεις κατηγορούμενους, με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως, παρά το γεγονός ότι οι κατηγορίες θεωρούνται πια αβάσιμοι.

 

Υπεύθυνη η κυβέρνηση

ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΟ ΗΛΙΟΛΟΥΣΤΟ

Στο Ηλιόλουστο εντωμεταξύ η κατάσταση είναι έκρυθμη. Από το πρωί της 27^ης  Ιουνίου ισχυρές δυνάμεις των ΜΑΤ, μηχανοκίνητων τμημάτων και «αύρες» έχουν καταλάβει το χωριό και πήραν θέσεις σε πολλά σημεία. Το χωριό βρίσκεται στον ασφυκτικό κλοιό της χωροφυλακής. Έχει περικυκλωθεί από αστυνομικές δυνάμεις. Στα σπίτια των ακτημόνων και στα τρία καφενεία του χωριού τοιχοκολλήθηκαν ανακοινώσεις της διοίκησης χωροφυλακής, με την οποία απαγορευόταν στους κατοίκους του χωριού κάθε κίνηση προς την αγροτική περιοχή του κτήματος Μιχαλίτσι. Την ίδια ώρα οι τσιφλικάδες άρχισαν να αλωνίζουν το υπολειπόμενο κομμάτι του αγροκτήματος, έχοντας την πλήρη προστασία της χωροφυλακής. Παρών ήταν και ο ειρηνοδίκης Μουριών.

Πολλά ερωτηματικά προκαλεί η συμπεριφορά των δικαστικών και αστυνομικών αρχών. Νομικοί κύκλοι, εκπρόσωποι των αγροτικών συλλόγων  και γενικότερα η κοινωνία του Κιλκίς,  αναρωτιέται γιατί οι ανακρίσεις στρέφονται μόνο ενάντια στους αγρότες και γιατί δεν ερευνάται η καταγγελία των αγροτών, που δημοσιεύτηκε άλλωστε σε όλες τις εφημερίδες, ότι οι τσιφλικάδες πυροβόλησαν εναντίον τους την ώρα των επεισοδίων.  Γιατί δεν απαγγέλλεται, μετά μάλιστα και τα πορίσματα των νεκροψιών,   η κατηγορία για ψευδορκία ενάντια στους συγγενείς του νεκρού. Ιδιαίτερα πολλά είναι τα ερωτηματικά και οι απορίες των κατοίκων του Ηλιόλουστου για την εχθρική, όπως λένε, συμπεριφορά των αρχών. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του
Κ. Σαββίδη, αντιπρόεδρου της κοινότητας Καστανεών και από τους πρωτεργάτες του αγροτικού κινήματος.

«Το Υπουργείο Γεωργίας ανακοίνωσε σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη πως το αγρόκτημα 136, 380 στρέμματα περίπου, ανήκει στο δημόσιο. Γιατί οι δικαστικές και αστυνομικές αρχές δεν το προστατεύουν; Γιατί όχι μόνο επιτρέπουν στους τσιφλικάδες – καταπατητές να παρανομούν, αλλά και όταν εμείς οι ακτήμονες του Ηλιόλουστου επιχειρούμε να προστατεύσουμε την δημόσια περιουσία, τότε στρέφονται εναντίον μας και μάλιστα με βάρβαρο τρόπο.  Αυτά που ζούμε αυτές τις μέρες δεν τα ζήσαμε ούτε τις πιο δύσκολες στιγμές της ιστορίας μας. Ούτε στην κατοχή και στον εμφύλιο δεν μας κλείσανε στα σπίτια μας.»

Εξ άλλου, όπως είναι γνωστό οι ακτήμονες έσπειραν την έκταση μετά την απόφαση του Υπουργού Γεωργίας ότι το αγροτεμάχιο Νο. 136 ανήκει στο Δημόσιο και όχι στους τσιφλικάδες.

Επομένως εκείνοι που έπρεπε να το θερίσουν δεν είναι άλλοι από τους αγρότες και όχι οι τσιφλικάδες. Καταπατητές λοιπόν είναι οι τσιφλικάδες, τους οποίους ποτέ τα αστυνομικά όργανα δεν ενόχλησαν.

Στο πλευρό των ακτημόνων

Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά σε βάρος των ακτημόνων δεκάδες είναι τα μηνύματα συμπαράστασης που φθάνουν στον αγροτικό σύλλογο Ηλιόλουστου.

Ο Σύλλογος Κιλκισιωτών Αθήνας και Περιχώρων με τηλεγράφημα του δηλώνει τη συμπαράσταση του στο δίκαιο αγώνα των ακτημόνων αγροτών και ζητά από την πολιτεία να προστατεύσει τους ακτήμονες αγρότες.

Ο Αγροτικός Σύλλογος Νομού Κιλκίς με ανακοίνωση του εκφράζει την αμέριστη συμπαράσταση του στον δίκαιο αγώνα των ακτημόνων του Ηλιόλουστου και πιστεύει ότι τελικά ο αγώνας τους θα δικαιωθεί.

Ο Αγροτικός Σύλλογος Χωρυγίου με αναφορά του προς τους αρμόδιους κάνει παρέμβαση και ζητεί την άμεση λύση και επιστροφή στους ακτήμονες του Ηλιόλουστου των καταπατημένων εκτάσεων από τους τσιφλικάδες αδελφούς Σουλτογιάννη.

Ο δήμαρχος Αξιούπολης κ. Κ. Παπαδημητρίου δήλωσε ότι συμπαραστέκεται στο δίκαιο αγώνα των ακτημόνων.

Ανακοινώσεις συμπαράστασης εξέδωσαν ακόμα η τοπική οργάνωση ΠΑΣΟΚ Αξιούπολης, το αγροτικό γραφείο Μακεδονίας του ΚΚΕ εσ, η τοπική οργάνωση του ΚΟΔΗΣΟ και η Ν.Ε. του ΚΚΕ.       

Στην ανακοίνωση του η Ν.Ε. Κιλκίς του ΚΚΕ μεταξύ άλλων λέει:

«Δεν είναι η πρώτη φορά που σέρνονται στα δικαστήρια ακτήμονες του νομού Κιλκίς ύστερα από επεισόδια με τους τσιφλικάδες. Τα τελευταία χρόνια επικρατεί μια οξυμένη κατάσταση, για την οποία ευθύνεται η κυβέρνηση.

·         Που ανέχεται, διατηρεί και προστατεύει την ύπαρξη τσιφλικιών 127.000 στρεμμάτων.

·         Που κωφεύει στις διαμαρτυρίες των ακτημόνων για διανομή τους.

·         Που όταν επιχείρησαν να καλλιεργήσουν ένα μέρος των τσιφλικιών, στέλνει εναντίον τους τα ΜΑΤ.

Η κατάσταση αυτή θυμίζει μεσαίωνα. Μια σειρά χωριά, ανάμεσα τους και το Ηλιόλουστο, πνίγονται κυριολεκτικά από 33 τσιφλικάδες, που οι περισσότεροι ζουν στην Θεσσαλονίκη ή είναι αλλοδαποί.

Η μόνη λύση είναι να διανεμηθούν τα τσιφλίκια στους ακτήμονες και στους μικροκληρούχους αγρότες. Για να αξιοποιηθούν οι ουσιαστικά ¨εγκαταλελειμμένες γαίες¨. Για να σταματήσουν οι διαμαρτυρίες των ακτημόνων, τα επεισόδια και οι δίκες. Για να μπει κάποιο φρένο στην ερήμωση των χωριών του νομού.

Η Ν.Ε. Κιλκίς του ΚΚΕ υποστηρίζει το δίκαιο αυτό αίτημα των ακτημόνων του Ηλιόλουστου και των άλλων χωριών και θα συμπαρασταθεί στους αγώνες τους για την λύση του». 

 

Ψηφίσματα συμπαράστασης προς τους ακτήμονες του Ηλιόλουστου ενέκριναν ομόφωνα το  δημοτικό συμβούλιο του δήμου Κιλκίς και η Ελληνική Δημοκρατική Κοινότητα Δυτικού  Βερολίνου.

Το ψήφισμα της ΕΔΚ/Δυτικού Βερολίνου έχει ως εξής:

 

«Η ΕΔΚ/ΔΒ παρακολουθεί με ενδιαφέρον και αγωνία τους αγώνες των ακτημόνων του Ηλιόλουστου Κιλκίς για την επανάκτηση της γης που τους έκλεψαν επί δικτατορίας Μεταξά οι μεγαλοτσιφλικάδες Σουλτογιανναίοι και την εκμεταλλεύονται μέχρι σήμερα με την ανοχή και υποστήριξη της Κυβέρνησης.

Καταδικάζουμε την στάση της Ελληνικής Κυβέρνησης για τα τρομοκρατικά μέτρα που πήρε σε βάρος των κατοίκων του Ηλιόλουστου, μπλοκάροντας το με αστυνομία και τα ΜΑΤ, και την προσπάθεια των αστυνομικών αρχών και μερίδας του τύπου να αποδώσει τον θάνατο του μεγαλοτσιφλικά Σουλτογιάννη στους αγωνιζόμενους για την γη τους αγρότες.

Συμπαραστεκόμαστε στους ακτήμονες Ηλιόλουστου και πιστεύουμε πως οι αγώνες τους θα δικαιωθούν.

Συμβολικά στέλνουμε το ποσό των 200 γερμανικών μάρκων».

ΤΟ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΔΚ/ΔΒ

Ομάδα Ελλήνων μεταναστών από το Δ. Βερολίνο, μεταξύ των οποίων και πολλοί Κιλκισιώτες, εκφράζουν δημόσια την συμπαράσταση τους στους αγωνιζόμενους ακτήμονες του Ηλιόλουστου.

«Με αγανάκτηση πληροφορηθήκαμε για τα τρομοκρατικά μέτρα που πήρε η κυβέρνηση στέλνοντας ΜΑΤ και αστυνομία για να τρομοκρατήσουν τους ακτήμονες και τους ταλαιπωρούν κουβαλώντας τους κάθε μέρα στην αστυνομία και τον ανακριτή.

Καταδικάζουμε την τραμπούκικη ενέργεια των αστυνομικών οργάνων που χτύπησαν βάναυσα τον Αν. Ιγνατιάδη και τον έστειλαν στο νοσοκομείο αιμόφυρτο, για να τρομοκρατηθεί αυτός και οι άλλοι ακτήμονες για να σταματήσουν τον δίκαιο αγώνα τους.

Τους στέλνουμε συμβολικά 10.000 δραχμές για οικονομική ενίσχυση και αν χρειασθεί θα τους στείλουμε περισσότερα.

Ευχόμαστε γρήγορη δικαίωση του αγώνα τους».

Για την ομάδα υπογράφει ο Χρ. Κωνσταντινίδης, ο οποίος κατάγεται από το Ηλιόλουστο.

Ο ανακριτής κ. Μ. Χατζηπανταζής συνεχίζοντας το ανακριτικό του έργο, μετά τους συγγενείς του νεκρού καλεί σε απολογία τους αγρότες από το Ηλιόλουστο. Αντίθετα με τα όσα υποστήριξαν οι μάρτυρες κατηγορίας, οι ακτήμονες αρνήθηκαν ότι επιτέθηκαν και καταδίωξαν με πέτρες και ξύλα τους τσιφλικάδες. Ο μάρτυρας Αλ. Σιδηρόπουλος στην μαρτυρική του κατάθεση είπε, έζησα τα γεγονότα από κοντά, δεν κακοποιήθηκε κανένας, ούτε βέβαια  ο Ι. Σουλτογιάννης και πρόσθεσε  ότι ίδιος δεν γνώριζε πως έπασχε από  καρδιά ο κτηματίας και  δεν ακούστηκε ποτέ στο χωριό τα περί καρδιοπάθειας του Σουλτογιάννη.

Εξ άλλου στις 28 Ιουνίου κλήθηκαν σε απολογία οι τρείς κατηγορούμενοι, Κ. Σαββίδης, Ν. Σαββίδης και
Γ. Παναγιωτίδης, για «ανθρωποκτονία εκ προθέσεως». Στις απολογίες τους αρνήθηκαν όλες τις κατηγορίες. Όπως αρνήθηκαν πως γνώριζαν τα προβλήματα υγείας του Ι. Σουλτογιάννη.  Μετά τις απολογίες τους στον ανακριτή δεν κρίθηκαν προφυλακιστέοι και αφέθηκαν ελεύθεροι να γυρίσουν στο χωριό, ύστερα από τέσσερες ημέρες κράτησης στο αστυνομικό τμήμα Κιλκίς.

Οι απολογίες των κατηγορουμένων

Ο Κ. Σαββίδης απολογούμενος αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες. Στην κατάθεση του είπε τα εξής:

 «Αρνούμαι τας αποδιδόμενες εις εμέ κατηγορίας ως αναληθείς και αβάσιμους. Την 23-6-1980 και περί ώραν 3 μμ μετέβην από το σπίτι μου στο καφενείο του Φιλώτα Παναγιωτίδη στο Ηλιόλουστο. Όταν πήγα στο καφενείο έμαθα ότι οι Σουλτογιανναίοι μπήκαν στο χωράφια και θέριζαν το σιτάρι. Τότε ξεκινήσαμε όλοι άνδρες, γυναίκες και παιδιά με μοναδικό σκοπό να σταματήσουμε τον θερισμό. Κανέναν άλλο σκοπό δεν είχαμε στο μυαλό μας, ούτε να δημιουργήσουμε καυγάδες και επεισόδια θέλαμε, ούτε κανείς παρακίνησε τον άλλον διότι η υπόθεση ήταν κοινή και ενδιέφερε όλους μας.

Εγώ ανέβηκα στο τρακτέρ του Β. Ανδρεάδη που οδηγούσε ο ίδιος. Δεν θυμάμαι ποιοι άλλοι ήταν πάνω στο τρακτέρ. Όταν φθάσαμε στα χωράφια το τρακτέρ σταμάτησε στο δρόμο που χωρίζει τα διεκδικούμενα χωράφια με τα χωράφια των Σουλτογιανναίων. Όλοι κατεβήκαμε και πήγαμε κοντά στην κομπίνα η οποία λειτουργούσε εν στάση. Συγχρόνως πήγαμε όλοι μαζί διότι εν τω μεταξύ ήλθαν και άλλα τρακτέρ και άλλος κόσμος. Επάνω στην κομπίνα ήταν ο χειριστής Αβραάμ Κεσίδης. Όλος ο κόσμος του φώναζε να σταματήσει και να κατέβει από την κομπίνα και να συζητήσουμε. Αυτός πράγματι κατέβηκε. Τον είπαμε γιατί μπήκε στο χωράφι αφού ξέρεις ότι το χωράφι είναι δικό μας και το σπείραμε εμείς. Αυτός μας απάντησε ότι οι Σουλτογιανναίοι μου είπαν ότι είναι δικό τους και για αυτό μπήκα μέσα. Την ώρα που πήγα στην κομπίνα δεν είδα τους Σουλτογιάννηδες πάνω σ’ αυτήν ή γύρω από αυτήν. Διέκρινα 3-4 άνδρες που είναι στον ίσκιο της αποθήκης που απείχε περί τα 50-60  μέτρα από την κομπίνα. Αυτοί περπατούσαν ήρεμα και δεν έτρεχαν. Δεν γνωρίζω ποιοι ήταν.

Κανείς δεν επιτέθηκε κατά των Σουλτογιανναίων και του χειριστού της κομπίνας, ούτε τους κυνήγησε, ούτε τους απείλησε, ούτε τους τρομοκράτησε. Τα όσα καταθέτουν οι ίδιοι τυγχάνουν  ψευδή. Στην συνέχεια είπαμε στο χειριστή της κομπίνας να κατέβει να αδειάσει το σιτάρι από το σιλό, πράγμα που έκανε. Αμέσως αυτός οδηγώντας την κομπίνα έφυγε για το Μιχαλίτσι. Σε μισή ώρα από τότε από τότε που πήγα εγώ στα χωράφια ήλθαν δυο αστυνομικοί από το Χέρσο, ο Νικόλαος Βλάχας και ο Πέτρος Κιντοδήμος. Αυτοί πρέπει να ήλθαν δια μέσου Μ. Στέρνας – Μιχαλιτσίου και έφθασαν από το χωράφι στον δρόμο. Την στιγμή εκείνη ήμασταν έξω από το χωράφι στον δρόμο. Με πλησίασαν και με ρώτησαν ¨τι συμβαίνει¨.

Εις το σημείο τούτο προσήλθε εις το ανακριτικό γραφείο ο εισαγγελέας πλημμελειοδικών Κιλκίς. Εγώ του εξιστόρησα αυτά που αναφέρω παραπάνω. Μετά από 15΄ της ώρας άκουσα δύο πυροβολισμούς, οι οποίοι προήρχοντο από το Μιχαλίτσι. Δίπλα μας δεν έπεσαν σκάγια αλλά απλώς άκουσα τους πυροβολισμούς. Ρώτησα τους αστυνομικούς αν άκουσαν και αυτοί και ο Ν. Βλάχας είπε ότι άκουσε. Τους είπα να πάνε να ερευνήσουν γιατί πυροβόλησαν. Μου απάντησαν ότι σε λίγο θα έλθει ο διοικητής του ΑΤ Δροσάτου. Αμέσως είπα στον Ηρ. Κωνσταντινίδη να πάει στο χωριό και να ειδοποιήσει την διοίκηση χωροφυλακής Κιλκίς. πήγε αλλά δεν γνωρίζω αν ειδοποίησε. Μετά από 20΄λεπτά ήλθε ο διοικητής ΑΤ Δροσάτου. Σε σχετική του ερώτηση του εξιστόρησα τα παραπάνω που κατέθεσα. Του είπα να πάει να δει ποιος πυροβόλησε και πήγε.

Μετά μισή ώρα γύρισε σε μας και είπε να διαλυθούμε και να πάμε στο χωριό. Δεν γνωρίζω ούτε άκουσα στο χωριό να λέγουν ότι ο Ιωάννης Σουλτογιάννης είναι καρδιοπαθής. Το γεγονός αυτό το πληροφορήθηκα για πρώτη φορά από τις εφημερίδες που εξεδόθησαν μετά την 23-6-1980.

Ο Ι. Σουλτογιάννης και οι αδελφοί του μαζί με τις οικογένειες τους διαμένουν στην Θεσσαλονίκη μονίμως. Στο Μιχαλίτσι έρχονται κάθε χρόνο επί 20 μέρες στην σπορά τον αγρών και επί 20 μέρες στον θεριζοαλωνισμόν. Γνωρίζω το περιεχόμενο της από 2-12-1979 αναφοράς προς τον Νομάρχη Κιλκίς που μου διαβάζετε. Την αναφορά αυτή την έγραψε η Ζωή Γαβριηλίδου, κάτοικος Κιλκίς, δακτυλογράφος. Ο Αν. Ναούμης, ο Θεόφιλος Αγαθαγγελίδης, ο Δ. Κωνσταντινίδης, ο Γ. Σ. Κωνσταντινίδης, ο Β. Ανδρεάδης και εγώ επισκεφθήκαμε την Ζωή Γαβριηλίδου στο γραφείο της και της είπαμε να συντάξει και να γράψει μια αναφορά σχετικά με το επίμαχο θέμα της διαφοράς των ακτημόνων με τους Σουλτογιανναίους. Δεν της είπαμε ποιο θα είναι το ακριβές περιεχόμενο της αναφοράς. Έγραφε αυτή μας το διάβαζε και λέγαμε εντάξει … το βράδυ δεν έμεινα στο σπίτι μου διότι έμαθα ότι η αστυνομία κάνει συλλήψεις, φοβήθηκα και έφυγα. Στο παρελθόν με είχε καλέσει ο αστυνόμος για καφέ και με συνέλαβε. … ».

Στο ίδιο πνεύμα ήταν και οι καταθέσεις των άλλων δυο κατηγορουμένων, Γ. Παναγιωτίδη και Ν. Σαββίδη, με μικρές διαφοροποιήσεις σχετικά με τον χρόνο που πληροφορήθηκαν τον θερισμό των χωραφιών από τους τσιφλικάδες και την προσέλευση τους εκεί. 

Τις επόμενες ημέρες παρουσιάσθηκαν και απολογήθηκαν στον ανακριτή άλλοι τρείς αγρότες, οι Αιμίλιος Σαββίδης, Αναστάσιος Ιγνατιάδης και Θεοφύλακτος Αγαθαγγελίδης. Και οι τρείς στις απολογίες τους αρνήθηκαν ότι προκάλεσαν επεισόδια ή ότι απείλησαν τον Ι. Σουλτογιάννη και τους αδελφούς του και υποστήριξαν, ότι πήγαν στο χωράφι για να διαμαρτυρηθούν και να εμποδίσουν τον θερισμό. Αφέθηκαν ελεύθεροι με σύμφωνη γνώμη εισαγγελέα και ανακριτή.

Ο πρώτος κύκλος των ανακρίσεων έκλεισε με τις απολογίες των ακτημόνων Γ. Κωνσταντινίδη, Β. Ανδρεάδη, Ε. Βασιλειάδη,
Ε. Ιγνατιάδη και Δ. Κωνσταντνίδη και Θ. Σιδηρόπουλου. Οι ακτήμονες στις απολογίες τους υποστήριξαν πως δεν είχαν καμία ανάμιξη στα γεγονότα και ότι τον Ι. Σουλτογιάννη ούτε που τον άγγιξαν. Διαψεύδοντας με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την αστυνομία, που μιλούσε για λιθοβολισμό.

Ο κ. Χατζηπανταζής αναμένεται να καλέσει ακόμα εικοσιπέντε κατοίκους του Ηλιόλουστου για απολογία, οπότε θα συγκεντρωθεί όλο το υλικό για να κριθεί τελικά από το δικαστικό συμβούλιο αν, ποιοι και πόσοι θα παραπεμφθούν σε δίκη. Τελικά αφέθηκαν ελεύθεροι μετά τις απολογίες τους όλοι οι κάτοικοι του Ηλιόλουστου που κατηγορούταν για τον θάνατο του
Ι. Σουλτογιάννη.  

Τις επόμενες ημέρες αναμένεται να κληθούν για κατάθεση οι χωροφύλακες, ο διοικητής του τμήματος χωροφυλακής Κιλκίς και οι ιατροδικαστές κκ Επιβατιανός και Μπάκας.

Παιδιά «για όλες τις δουλειές» θα μπορούσε να ήταν ο τίτλος για τους χωροφύλακες του Κιλκίς. Κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να προσφέρουν τις καλύτερες  υπηρεσίες στους τσιφλικάδες. Δεν διστάζουν να αγνοούν νόμους και διατάξεις προκειμένου να είναι χρήσιμοι στους μεγαλοκτηματίες. Οι ακτήμονες δεν παραξενεύονται καθόλου πια όταν τους βλέπουν να μην εφαρμόζουν αποφάσεις του Υπουργού Γεωργίας. Και όχι μόνον αυτό. Κάνουν ακριβώς τα αντίθετα. Παρανομούν, αυτοί που υποτίθεται ότι είναι εγγυητές εφαρμογής της νομιμότητας. Και παρ όλο ταύτα δεν έχουν καμία συνέπεια, γεγονός που αβίαστα οδηγεί στην σκέψη, μήπως όλα αυτά καθοδηγούνται «εκ άνωθεν»; Οι αγρότες του Ηλιόλουστου δηλώνουν σίγουροι, ότι όπως και έχουν τα πράγματα αυτοί θα αγωνισθούν για το δίκαιο και την νομιμότητα. Δεν θεωρούν τυχαίο πως οι τσιφλικάδες μέχρι και σαν χειριστές των τρακτέρ τους χρησιμοποίησαν, όταν δεν μπορούσαν να βρουν οδηγούς από τα γύρω χωριά. Αλλά αυτό που ξεπέρασε τα όρια είναι το νέο επεισόδιο, που προκάλεσαν στις 21 Ιουλίου δυο χωροφύλακες του αστυνομικού τμήματος Χέρσου. Οι ενωμοτάρχες Πέτρος Κοντοδήμος και Άγγελος Μαστοράκης κακοποίησαν τον Τάσο Ιγνατιάδη την ώρα που έβοσκε τα ζώα του χωριού, με το πρόσχημα ότι η τοποθεσία που έβοσκε τα ζώα ανήκει στους τσιφλικάδες και άρχισαν να τον βρίζουν και να τον χτυπούν βάναυσα, παρά το γεγονός ότι τους έδειξε βεβαίωση της κοινότητας ότι πρόκειται για κοινοτική έκταση που χρόνια τώρα χρησιμοποιείται για βοσκότοπος. Αποτέλεσμα ο Α. Ιγνατιάδης μεταφέρθηκε αιμόφυρτος στο Νοσοκομείο του Κιλκίς. Οι γιατροί του νοσοκομείου διαπίστωσαν τραύματα στο λαιμό και στα πόδια.

Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η απάντηση της διοίκησης χωροφυλακής του Κιλκίς σε ερώτηση δημοσιογράφου του «Ριζοσπάστη» ότι οι δυο χωροφύλακες έκαναν απλώς ¨συστάσεις¨ στο βοσκό να φύγει από την περιοχή και ότι είναι ¨άγνωστο¨ το πώς βρέθηκε χτυπημένος στο νοσοκομείο.

Το γεγονός αυτό προκάλεσε την δίκαιη αγανάκτηση των κατοίκων του χωριού και όπως τονίζουν με νόημα, η ενέργεια των δυο αστυνομικών απέβλεπε στην τρομοκράτηση τους, για να σταματήσουν τον αγώνα τους κατά των τσιφλικιών και των τσιφλικάδων. Τους προειδοποιούν, πως έχουν μαύρα μεσάνυχτα αν νομίζουν ότι με τέτοιες ενέργειες θα κάμψουν το ηθικό τους.

Ο Α. Ιγνατιάδης μόλις βγήκε από το νοσοκομείο κατέθεσε μήνυση ενάντια στους δυο χωροφύλακες για επικίνδυνες σωματικές βλάβες και εξύβριση.

Παράνομη χαρακτήρισε η Αγρονομία Κιλκίς την ενέργεια των δυο χωροφυλάκων. Όπως είπαν στον διευθυντή του «Μαχητή»,
Στ. Ορφανίδη, οι περιπτώσεις παράνομης βοσκής διώκονται από τους αγροφύλακες και είναι εκτός αρμοδιότητας των αστυνομικών οργάνων. Επομένως και μόνο η ανάμιξη τους ήταν παράνομη και καταχρηστική.

Παρέμβαση για το θέμα έκανε και ο Αγροτικός Σύλλογος Κιλκίς διαμαρτυρόμενος για την εγκληματική συμπεριφορά των αστυνομικών οργάνων της χωροφυλακής Χέρσου και δηλώνει την αμέριστη συμπαράσταση του στον Α. Ιγνατιάδη και στους ακτήμονες του Ηλιόλουστου. Τους βεβαιώνει πως δίπλα τους είναι όλος ο λαός του Κιλκίς και ζητά από την κυβέρνηση να λύσει επιτέλους το ακτημονικό  πρόβλημα.

Στις 29 Αυγούστου ο εισαγγελέας Κιλκίς Ν. Πλατσάς απευθύνει κατηγορητήριο για αγροτική κλοπή στους αγρότες Νικήτα Σ. Κωνσταντινίδη, Θεοχάρη Ν. Σιδηρόπουλο, Σάββα Γρ. Ιγνατιάδη, Παναγιώτη Θ. Τσαγκαρίδη, Αλέξανδρου Ν. Σιδηρόπουλου και Θεοφύλακτου Α. Αγαθαγγελίδη και ορίζει δικάσιμο την 19.9.1980 στο μονομελές Πλημμελειοδικείο Κιλκίς. Το αδίκημα τους είναι ότι έθεσαν στη διάθεση των ακτημόνων τις θεριζοαλωνιστικές τους μηχανές για να θερίσουν το αγροτεμάχιο 136 που είχαν σπείρει τον προηγούμενο Οκτώβρη. Το δικαστήριο καταδίκασε σε φυλάκιση 5 μηνών τον καθένα ξεχωριστά. Κατά της απόφασης άσκησαν έφεση και αφέθησαν ελεύθεροι.

Εντύπωση προκάλεσε η εξέταση του κατηγορούμενου Νικήτα (Νίκος) Κωνσταντινίδης. Παρακάτω παραθέτουμε ένα τμήμα της ακροαματικής διαδικασίας, όπως μας το εξιστόρησε ο ίδιος.

Πρόεδρος: Κατηγορούμενε μπήκες και εσύ στο κτήμα;

Νικήτας:    Ναι, και βέβαια ήμουν και εγώ.

Πρόεδρος: Γιατί μπήκες σε ένα κτήμα που ανήκει στους αδελφούς
               Σουλτογιάννη;

Νικήτας:   Κύριε Πρόεδρε το συγκεκριμένο αγροτεμάχιο, δηλαδή
                το 136, είναι δημόσια έκταση και ανήκει στο 
                Ηλιόλουστο. Άλλωστε εμείς το έχουμε σπείρει.

Πρόεδρος: Πόσοι ήσασταν;  

Νικήτας:    Όλο το χωριό ήταν παρών κύριε πρόεδρε.

Πρόεδρος:  Θα ξαναπάτε;

Νικήτας:     Και βέβαια κύριε πρόεδρε.

Πρόεδρος:  Γνωρίζετε ότι αυτό επισύρει βαρειές ποινές;

Νικήτας:   Κύριε πρόεδρε καλύτερα να με δικάσει το σεβαστό
                σας δικαστήριο, παρά να δικάσουν αυτοί που είναι
                πίσω μου (δείχνει τους συγχωριανούς του). Εσείς θα
                μου επιβάλετε χρηματική ποινή, ενώ αν με δικάσουν οι
               χωριανοί μου καλύτερα να εξαφανιστώ, να φύγω από
               την χώρα.

Τα γεγονότα στο Ηλιόλουστο δεν περνούν όμως απαρατήρητα και  από την Ελληνική Βουλή. Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ καταθέτει ερώτηση, που την υπογράφουν οι βουλευτές
Κ. Λουλές, Δ. Σαχίνης, Κ. Βασάλος και Ν. Καλούδης. Στην ερώτηση κάνουν αναφορά στα γεγονότα και στιγματίζουν την συμπεριφορά της αστυνομίας. Υπενθυμίζουν στον αρμόδιο Υπουργό πως στο Κιλκίς 33 τσιφλικάδες κατέχουν 137.000 στρέμματα.

Την σκυτάλη παίρνει ο βουλευτής του νομού και κοντοχωριανός των ακτημόνων Σταύρος Μαρινίδης. Στις 12 Σεπτεμβρίου μαζί με τον επίσης βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Κ. Αμανατίδη υποβάλουν ερώτηση στον Υπουργό Γεωργίας σχετικά με την υπόθεση των ακτημόνων του Ηλιόλουστου.

Στις 15 Σεπτεμβρίου βουλευτής του ΠΑΣΟΚ από την Κρήτη (δεν είναι ευανάγνωστο το όνομα) σε ερώτηση του προς τους Υπουργούς Γεωργίας και Εσωτερικών ζητά να μάθει τι κάνουν οι υπηρεσίες τους για την αποκατάσταση των ακτημόνων.

Στις 8 Οκτωβρίου ο Υπουργός Γεωργίας απαντώντας στους βουλευτές Στ. Μαρινίδη και Κ. Αμανατίδη αφού κάνει μια σύντομη αναφορά στην υπόθεση τους ενημερώνει πως το Υπουργείο δεν προτίθεται να κάνει τίποτα από το να περιμένει την δικαστική απόφαση.

Έτσι έχουν τα πράγματα. Η επίσημη πολιτεία δεν ασχολείται με τους ακτήμονες του Ηλιόλουστου, λες και είναι κάτοικοι άλλης χώρας. Από την άλλη, σύμφωνα με εκτίμηση των αγροτών,  η στάση της αυτή θεωρείται ευνοϊκή για τους τσιφλικάδες. Αγανακτισμένοι οι αγρότες επισημαίνουν ότι το κράτος όχι μόνο δεν προχωρεί στη λύση του προβλήματος που χρόνια τώρα τους καταταλαιπωρεί, αλλά με κάθε τρόπο φροντίζει να ευνοήσει τους τσιφλικάδες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, λένε, δεν είναι μόνο η συμπεριφορά της πολιτείας όλα αυτά τα χρόνια που διεκδικούμε την έκταση του δημοσίου από τους τσιφλικάδες που παράνομα κατέχουν, αλλά και η απόφαση της Διεύθυνσης Γεωργίας να αγοράζει τα σιτάρια των τσιφλικάδων σαν σιτοπαραγωγή (σπόρο) με υψηλό τίμημα και τα δικά μας σιτάρια που είναι τουλάχιστον ποιοτικά τα ίδια να μην έχουν την ίδια τύχη.

Οι ακτήμονες πιέζουν τις αρμόδιες αρχές επιτέλους να παρέμβουν και να δώσουν λύση στο χρονίζων πια πρόβλημα τους. Τους υπενθυμίζουν πως ο καιρός της σποράς των χωραφιών έφθασε, ας παρέμβουν προκειμένου να αποφευχθούν τυχόν επεισόδια.

Τίποτα δεν γίνεται. Κανείς δεν συγκινείται από την αγωνία των ακτημόνων. Μοναδική εξαίρεση μια επιστολή στις 30.10.80  του Νομάρχη Κιλκίς Γ. Ασημάκου προς το Υπουργείο Γεωργίας με κοινοποίηση στο γραφείο του Υπουργού Γεωργίας και στο γραφείο του Υπουργού Βορείου Ελλάδος.  Επειδή προβλέπει, όπως γράφει, « … αναταραχή και επεισόδια των ακτημόνων Ηλιόλουστου με δυσάρεστες συνέπειες, παρακαλούμε να εξετάσετε την περίπτωση διεκδικητικής αγωγής εναντίον των πολιτικών δικαστηρίων ή κάθε άλλης ενέργειας κατά την κρίση σας …» και ζητεί να είναι ενήμερος των αποφάσεων τους. 

Προβλέπουν λοιπόν και οι αρμόδιοι, ότι η στάση τους αυτή πυροδοτεί την όλη κατάσταση.

Είναι τέλος Οκτωβρίου και οι αγρότες από καιρό άρχισαν την σπορά των χωραφιών τους. Παρά τις δικές τους «ενοχλήσεις», τις επανειλημμένες ερωτήσεις βουλευτών στους αρμόδιους υπουργούς, δεν υπάρχει τίποτα νεότερο. Το συζητούν μεταξύ τους οι ακτήμονες και αποφασίζουν να μην μείνουν με σταυρωμένα χέρια. Αρκετά περιμέναμε, κάτι πρέπει να κάνουμε, λένε.  Και το κάτι είναι βέβαια να σπείρουν το επίδικο κτήμα. Συμφωνούν ότι πρέπει να είναι προσεκτικοί σε προβοκατόρικες ενέργειες των τσιφλικάδων, αλλά και της χωροφυλακής.

Πράγματι στις 24 Οκτωβρίου οργώνουν και σπέρνουν με σιτάρι το διεκδικούμενο αγροτεμάχιο. Οι τσιφλικάδες αδελφοί Σουλτογιάννη ειδοποιούν την αστυνομία, η οποία σε χρόνο ρεκόρ φθάνει επί τόπου και κατά την προσφιλή της μέθοδο προβαίνει σε συλλήψεις ακτημόνων.

Συνέλαβε τους Κοσμά  Κωνσταντινίδη, Λάζαρο Γαβριηλίδη, Χρήστο Σ. Κωνσταντινίδη, Βίκτωρα Ανδρεάδη και Κων. Παναγιωτίδη.  

Οι πέντε συλληφθέντες μεταφέρθηκαν στο αστυνομικό τμήμα του Κιλκίς και στη συνέχεια  παραπέμφθηκαν στον εισαγγελέα Κιλκίς, ο οποίος τους έκρινε προφυλακιστέους και διέταξε να κρατηθούν και να περάσουν από Αυτόφωρο την Δευτέρα. Αφού προηγούμενα ζήτησαν και πήραν 48ωρη προθεσμία για να προετοιμάσουν την υπεράσπιση τους.

Η σύλληψη των  πέντε συγχωριανών τους από την χωροφυλακή αναστάτωσε όλο το χωριό, οι κάτοικοι του οποίου έσπευσαν αμέσως στο Κιλκίς και απαίτησαν την απελευθέρωση των κρατουμένων. Μπροστά στο κτίριο της διοίκησης χωροφυλακής στη διάρκεια μικροσυμπλοκών έπεσε λιπόθυμη και χτύπησε η 70χρονη Μαρία Σ. Κωνσταντινίδου, η οποία μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο της πόλης. Αργότερα θα πει η κυρά Μαρία.

«Κατέβηκα στο Κιλκίς για να μάθω τι γίνεται ο γιός μου Χρήστος που είναι κρατούμενος, όταν ξαφνικά δέχτηκα σπροξίδια από τους χωροφύλακες μπροστά στην πόρτα του τμήματος. Λιποθύμησα και έπεσα μετά δεν θυμάμαι τίποτα».

Ειρωνεία θεωρούν οι κάτοικοι του Ηλιόλουστου τα λεγόμενα του διοικητή της χωροφυλακής Κιλκίς κ. Αθανάσιου Γούλια  στο δημοσιογράφο Ν. Καρρά της εφημερίδας «Ριζοσπάστης», είπε:

«Βλέπουμε με συμπάθεια τους αγώνες των ακτημόνων του Ηλιόλουστου, γιατί θεωρούμε δίκαιο το αίτημα τους. Ωστόσο, δεν μπορούμε να τους επιτρέψουμε να καλλιεργήσουν την επίμαχη έκταση, την στιγμή που υπάρχει απόφαση του Πρωτοδικείου Κιλκίς, ότι η γη ανήκει στους Σουλτογάννηδες».

Την συμπάθεια αυτή βέβαια οι ακτήμονες την έζησαν επανειλημμένα στο πετσί τους. Πρόσφατη άλλωστε είναι η κατάληψη του χωριού από την χωροφυλακή και η απαγόρευση των κατοίκων να μεταβούν στο επίμαχο αγρόκτημα. Η χωροφυλακή το μόνο που ξέρει να κάνει είναι, να σπεύδει πάντα για να υπερασπισθεί τους τσιφλικάδες, να συλλαμβάνει ακτήμονες και να τους παραπέμπει σε δίκη. Εξ άλλου δεν μπορούν να ξεχάσουν τις ανακοινώσεις της χωροφυλακής όταν πάθανε ο Ι. Σουλτογιάννης.  Ενώ δυο ιατροδικαστικές εκθέσεις βεβαίωναν πως ο θάνατος προήλθε από καρδιακή προσβολή, η διοίκηση της χωροφυλακής ανακοίνωνε πως «έπεσε θύμα πετροβολισμού από μέρους των ακτημόνων» και μάλιστα κατονόμαζε τους «δολοφόνους».  Αυτά τα λίγα για να καταλάβουμε τι εννοεί ο κύριος διοικητής, όταν μιλάει για συμπάθεια στους ακτήμονες.  

Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις στον ίδιο δημοσιογράφο του Δ. (Τάκη) Κωνσταντινίδη, μέλους του Δ.Σ. του Συλλόγου ακτημόνων Ηλιόλουστου:

«Πέρσι όταν οργώσαμε και σπείραμε την ίδια έκταση, ήρθαν τα ΜΑΤ και οι αύρες και μας χτύπησαν ενώ πολλοί από μας πιάστηκαν και σύρθηκαν στα δικαστήρια .

Τα ίδια γίνονται και φέτος. Παρόλα αυτά είμαστε σίγουροι για το δίκιο μας και για αυτό θα συνεχίσουμε ακόμα πιο αποφασιστικά τον αγώνα μας για τη γη που μας ανήκει. Από τα 12.300 στρέμματα που έχουν οι Σουλτογιανναίοι τα 1.500 είναι δικά μας που μας τα πήραν παράνομα το 1936 και τα κρατούν από τότε με την υποστήριξη της εκάστοτε κυβέρνησης. Τώρα όμως η εποχή των τσιφλικάδων πέρασε. Οι ακτήμονες είναι συνδεδεμένοι με τη γη ολόκληρη τη ζωή τους, συνειδητοποίησαν πια τι πρέπει να κάνουν. Στο Μεταλλικό οι ακτήμονες ήδη για τέταρτη χρονιά σπέρνουν τα χωράφια που κατάχτησαν από τον μεγαλοτσιφλικά Χατζηλαζάρου με σκληρούς αγώνες».

Οι ακτήμονες αγωνίζονται να αποδείξουν  το αυτονόητο, ότι δηλαδή αυτή η γη είναι δική τους και πρέπει να τους επιστραφεί από αυτούς που παράνομα και καταχρηστικά την κατέχουν. Στον  αγώνα τους αυτό η άλλη πλευρά απαντά με την αστυνομία και με τα δικαστήρια. Είναι προφανείς ο στόχος τους. Πιστεύουν πως θα τους κάμψουν με τις συνεχείς δίκες. Εκτιμούν ότι δεν θα αντέξουν για πολύ ακόμα. Δεκάδες είναι οι δίκες που εκκρεμούν μέχρι σήμερα σε βάρος των ακτημόνων. Τις επόμενες ημέρες οι αγρότες θα συρθούν για πολλοστή φορά και πάλι δικαστήρια.  

Στις 27 Οκτωβρίου το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Κιλκίς καταδίκασε τους πέντε ακτήμονες του χωριού σε φυλάκιση 45 ημερών τον καθένα ξεχωριστά με την κατηγορία ότι στις 25 Οκτωβρίου 1980 έσπειραν χωράφια που δεν τους ανήκουν και προκάλεσαν επεισόδια με την αστυνομία.  Οι κατηγορούμενοι  άσκησαν έφεση και αφέθηκαν ελεύθεροι.

Στις 21 Νοεμβρίου παίρνουν θέση μπροστά στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Κιλκίς οι ακτήμονες Κ. Σαββίδης, Α. Ναούμης, Θεοφυλ. Αγαθαγγελίδης,Β. Παναγιωτίδης και
Γ. Κωνσταντινίδης. Εναντίον τους υπέβαλαν μήνυση οι τσιφλικάδες αδελφοί Σουλτογιάννη γιατί στις 19 Οκτωβρίου 1979 έσπειραν έκταση 350 στρεμμάτων που παράνομα κατέχουν οι τσιφλικάδες. Ακόμα κατηγορούνται για αυτοδικία.

Εξάλλου στις 10 Δεκεμβρίου στο Ειρηνοδικείο  Κιλκίς θα γίνει η δίκη κατά των ιδιοκτητών των θεριζοαλωνιστικών μηχανών που στις 29 Αυγούστου 1980 θέρισαν και αλώνισαν τα χωράφια που είχαν σπείρει πέρσι οι ακτήμονες.

Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Στ. Μαρινίδης και Ν. Αθανασόπουλος ξαναφέρνουν την υπόθεση των ακτημόνων του Ηλιόλουστου στην Ελληνική βουλή με ερώτηση προς τους Υπουργούς Οικονομικών και Γεωργίας. Τονίζουν την απαράδεκτη στάση οργάνων του κράτους σε βάρος των ακτημόνων και την παράνομη κατοχή εκτάσεων από τους τσιφλικάδες υπό την προστασία τους.

Ερωτούν τους αρμόδιους Υπουργούς μεταξύ άλλων:

«Εάν υπάρχει πράγματι διάθεση προστασίας της περιουσίας του Δημοσίου σε σχέση με το κτήμα του Ηλιόλουστου και διανομή στους ακτήμονες του χωριού¨.

Στις αρχές Δεκεμβρίου οι πέντε ακτήμονες Β. Ανδρεάδης,
Κ. Κωνσταντινίδης, Κ. Παναγιωτίδης,  Χ. Σ. Κωνσταντινίδης και
Λ. Γαβριηλίδης, που πρωτόδικα, στις 27.10.80 με την αυτόφωρο διαδικασία  είχαν καταδικασθεί σε φυλάκιση 45 ημερών ο καθένας, καλούνται να δικασθούν κατ έφεση από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Κιλκίς. Η σύνθεση του δικαστηρίου ήταν:  πρόεδρος ο κ. Α. Τσενεκίδης, πλημμελειοδίκες οι κκ Β. Κωστής και Μ. Χατζηπανταζής, ενώ την εισαγγελική έδρα κατείχε ο
κ. Ν. Πλατσάς. Πληρεξούσιος δικηγόρος του Γ. Σουλτογιάννη είναι ο Ι. Κωνσταντινίδης και των κατηγορουμένων ο
Ξ. Στεργιάδης και Ι. Φρεγγίδης. Μάρτυρες κατηγορίας είναι ο πολιτικός ενάγων Γ. Σουλτογιάννης και οι ενωματάρχες
Α. Τζηρίνης και Ν. Βλάχας. Μάρτυρες υπεράσπισης είναι οι ακτήμονες Κ. Σαββίδης, Α. Ναούμης και Δ. Κωνσταντινίδης.

Ο εισαγγελέας στην αγόρευση του ζήτησε την παραδειγματική τιμωρία των κατηγορουμένων, διότι, όπως είπε, η επιμονή τους δείχνει έλλειψη σεβασμού στις αποφάσεις που έχουν εκδώσει τα δικαστήρια.

Επεισόδιο προκλήθηκε όταν η πολιτική αγωγή, Ι. Κωνσταντινίδης, χαρακτήρισε τους κατηγορουμένους  «Αφρικανούς».

Ο συνήγορος υπεράσπισης κ. Ξ. Στεργιάδης καυτηρίασε τους άστοχους χαρακτηρισμούς του εισαγγελέα και τις συνεχείς προκλήσεις του δικηγόρου των τσιφλικάδων. Τόνισε πως η εκδικαζόμενη υπόθεση είναι ένα μέρος από τον συνεχή αγώνα των ακτημόνων του Ηλιόλουστου τα τελευταία χρόνια, να πείσει την πολιτεία να αντιμετωπίσει με διάθεση επίλυσης του προβλήματος που τους φέρνει αντιμέτωπους με τους τσιφλικάδες. Συγκεκριμένα, αίτημα των ακτημόνων είναι η καταμέτρηση των τσιφλικιών και ο έλεγχος των τίτλων ιδιοκτησίας των τσιφλικάδων, απ όπου θα φανεί ότι χιλιάδες στρέμματα κατέχονται παράνομα από τους τσιφλικάδες.  Στη συνέχεια αναφέρθηκε στο επίμαχο θέμα της δίκης και με πλήθος επιχειρημάτων κατέδειξε την αθωότητα των ακτημόνων.  Στο ίδιο πνεύμα κινήθηκε και η αγόρευση του κ. Ι. Φρεγγίδη.

Τελικά το δικαστήριο επέβαλε στους κατηγορούμενους την ίδια ποινή, δηλαδή 45 ημέρες φυλάκιση τον καθένα χωρίς να τους αναγνωρίσει κανένα ελαφρυντικό, την μετέτρεψε δε προς 200 δραχμές την ημέρα.

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΚΙΛΚΙΣ

Ο δήμαρχος Κιλκίς κ. Νίκος Αγγελίδης μετά την καταδικαστική απόφαση έκανε στην εφημερίδα «Θεσσαλονίκη» την ακόλουθη δήλωση:

«Το θέμα των τσιφλικιών στο νομό μας δεν λύνεται ούτε με δικαστήρια ούτε με καταδικαστικές αποφάσεις.

Σαν πρώτη λύση επιβάλλεται, η πολιτεία να διαθέσει τα ανάλογα τοπογραφικά συνεργεία ώστε να μετρηθεί η έκταση των τσιφλικιών και να διαχωριστεί αυτή από τις κοινόχρηστες εκτάσεις που ανήκουν στις κοινότητες.

Μ’ αυτόν τον τρόπο θα πάψουν οι αντεγκλήσεις και τα επεισόδια που επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο.

Οι μόνοι που δεν φταίνε σ’ αυτήν την περίπτωση είναι οι ακτήμονες, οι οποίοι πιστεύουν ότι διεκδικούν εκτάσεις που ανήκουν στο δημόσιο, δηλαδή στις κοινότητες τους όπυ και κατοικούν».

ΗΛΙΟΛΟΥΣΤΟ ΤΟ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΧΩΡΙΟ

Το Ηλιόλουστο είναι ένα μικρό χωριό που έγινε ευρύτερα γνωστό τα τελευταία χρόνια από τους αγώνες των ακτημόνων κατοίκων του κατά των μεγαλοτσιφλικάδων αδελφών Σουλτογιάννη, που παράνομα ιδιοποιήθηκαν εκτάσεις του δημοσίου με την ανοχή και πολλές φορές και με την προστασία της επίσημης πολιτείας. Δεν είναι όμως μόνο αυτό το πρόβλημα τους. Ενδεικτικά αναφέρουμε:

·        Συγκοινωνία. Είναι ίσως το μοναδικό χωριό της περιοχής που δεν έχει ασφαλτοστρωμένους δρόμους ούτε μέσα στο χωριό, ούτε και στη σύνδεση του με τα γειτονικά χωριά. Προβληματική είναι και η επικοινωνία με την πόλη του Κιλκίς. Διατίθεται ένα μόνο λεωφορείο για την μετακίνηση των μαθητών.

·        Τηλέφωνο. Υπάρχει ένα μόνο τηλέφωνο σε ολόκληρο το χωριό που βρίσκεται στο καφενείο του χωριού.

·        Γιατρός. Δεν υπάρχει στο χωριό. Κι όταν κατορθώσεις να έχεις τηλεφωνική επικοινωνία, από το καφενείο, δυσκολεύεται να έρθει λόγω του ακατάλληλου δρόμου.

·        Πολιτισμός. Καμιά πολιτιστική εστία δεν υπάρχει για τους εναπομείναντες κατοίκους του χωριού. Μάλιστα σε ένα χωριό που καυχιέται για τον πολιτισμό και τους πολλούς επιστήμονες που έχει βγάλει.

Οι κάτοικοι πολλές φορές στο παρελθόν απευθύνθηκαν στους αρμόδιους για την επίλυση των προβλημάτων τους. Μέχρι σήμερα όμως δεν βλέπουν να γίνεται κάτι και δικαιολογημένα αναρωτιούνται.

«Μήπως μας τιμωρούν για τους αγώνες μας κατά των τσιφλικάδων και μας έχουν καταδικάσει σε τέτοια εγκατάλειψη», και προσθέτουν με ειρωνεία, «Παρότι το χωριό μας λέγεται Ηλιόλουστο, δεν έχουμε ¨στον ήλιο μοίρᨻ. 

  

1981

Χρονιά ορόσημο θεωρούν οι αγρότες του Ηλιόλουστου το 1981. Η διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ και η αναγγελία από τον ίδιο τον ηγέτη του τον Ανδρέα Παπανδρέου, ότι όταν έρθουν στην εξουσία τα τσιφλίκια θα δοθούν στους ακτήμονες, τους αναπτέρωσε το ηθικό να συνεχίσουν τον δίκαιο αγώνα τους. Αυτοί οι αγώνες των ακτημόνων για ένα κομμάτι γης δεν σταμάτησαν ποτέ. Γίνονται από τότε που ρίζωσαν σ αυτόν εδώ τον τόπο. Από τότε που τον ξεχέρσωσαν, τον όργωσαν, τον έσπειραν και τον είδαν να δίνει καρπούς να θρέψουν τις οικογένειες τους, αλλά και να είναι χρήσιμοι στην κοινωνία, να συμβάλουν και αυτοί στην ανάπτυξη του τόπου τους, να έχουν μια κοινωνική συμμετοχή όσο γίνεται πιο χρήσιμη. Από τότε που εγκαταστάθηκαν εδώ μέχρι σήμερα η αναχρονιστική μάστιγα των τσιφλικιών εξακολουθεί να υπάρχει. Γι αυτό μεγάλες προσδοκίες τους έδωσε η προγραμματική υπόσχεση του ΠΑΣΟΚ για το μοίρασμα των τσιφλικιών στους ακτήμονες. Παρά τις κάποιες επιφυλάξεις ορισμένων, πιστεύουν πως το δράμα τους φτάνει στο τέλος. Είναι γνωστό άλλωστε πως ο νομός Κιλκίς τσιφλικοκρατείτε. Τον μισό σχεδόν νομό του Κιλκίς κατέχουν λίγες οικογένειες τσιφλικάδων. Το σύνθημα των ακτημόνων είναι:  Τσιφλικάδες φύγετε από την γη μας.

Η κραυγή αυτή των ακτημόνων θα ακουστεί πολλές φορές και στο Ηλιόλουστο. Την ίδια στιγμή δηλώνουν έτοιμοι να υπερασπισθούν το δίκιο τους με οποιοδήποτε τίμημα. Δεν κάνουμε πίσω, διεκδικούμε αυτό που μας ανήκει, για μας και τις επόμενες γενιές που έρχονται, δεν ζητούμε να μας χαρισθεί τίποτα. Ταυτόχρονα εκφράζουν την πικρία τους για την συμπεριφορά των αρχών. Είμαστε παιδιά προσφύγων, λένε, που η πλειοψηφία εγκαταστάθηκε σ αυτόν εδώ τον τόπο το 1921. Οι παππούδες μας έζησαν τον διωγμό του Τούρκου Τσέτη και του Τσανταρμά  στις αλησμόνητες πατρίδες, εμείς εδώ στη πατρίδα μας ζούμε τον διωγμό του χωροφύλακα και τον ΜΑΤ.

Ολέθριος ο παραλληλισμός των ακτημόνων αλλά αληθινός. Τι να πει κανείς αλήθεια σ αυτούς τους νέους ανθρώπους; Που η μόνη αμαρτία τους είναι ο αγώνας για την απόδοση της δικαιοσύνης και ο αγώνας στη μάχη της ζωής. Άλλωστε οι πρόγονοι τους πλήρωσαν βαρύ τίμημα για την υπεράσπιση της δικαιοσύνης, της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Για την υπεράσπιση της γης που άλλοι παράνομα εκμεταλλεύονται. Αυτοί που απουσίαζαν από όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες, σήμερα τους σέρνουν από το ένα δικαστήριο στο άλλο, μάλιστα και με την συνδρομή της χωροφυλακής. Είναι λυπηρό οι άνθρωποι που είναι ταγμένοι στην υπεράσπιση του νόμου να μετατρέπονται σε υπερασπιστές των τσιφλικάδων. Δεν διστάζουν να κάνουν ότι τους ζητήσουν. Γίνονται διώκτες των αγροτών, γίνονται χειριστές των αγροτικών μηχανημάτων των τσιφλικάδων, όταν αυτοί αδυνατούν να βρουν εργατικό προσωπικό, τρομοκρατούν φιλειρηνικούς πολίτες, απαγγέλουν κατηγορίες σε βάρος πάντα των ακτημόνων και δεν διστάζουν να μετατρέπονται και σε μάρτυρες κατηγορίας των αγροτών. Έτσι καταλαβαίνουν το έργο τους, τέτοιες προφανώς εντολές εκτελούν. Παρόλο αυτά οι ακτήμονες δεν παραιτούνται. Πεισμώνουν πιστεύοντας πως στο τέλος θα δικαιωθούν. Ξέρουν πως μέσα στο 1981 τους περιμένουν σωρεία δικών. Είναι αισιόδοξοι και δηλώνουν έτοιμοι να τα αντιμετωπίσουν όλα με το οποιοδήποτε κόστος. Εξάλλου  έχουν συνηθίσει. Δεκάδες φορές και στο παρελθόν ήταν υποχρεωμένοι να παρουσιάζονται στα δικαστήρια με την συνήθη κατηγορία «της φθοράς ξένης περιουσίας και αυτοδικίας», εξαιρώντας την περίπτωση του θανάτου από καρδιολογική πάθηση του Ι. Σουλτογιάννη που την παρουσίασαν σαν «φόνο εκ προμελέτης», που και αυτή η κατηγορία κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος μετά τις ιατρικές γνωματεύσεις και το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Κιλκίς.

Το 1981 δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. 

Ορισμένες από αυτές τις δίκες θα προσπαθήσουμε να σας παρουσιάσουμε σύμφωνα με τα στοιχεία που διαθέτουμε.

Η χρονιά όπως αναμενόταν άρχισε με δίκες για τους αγρότες του Ηλιόλουστου.

Στο εδώλιο των κατηγορουμένων βρέθηκαν οι «συνήθεις ύποπτοι» Κ.  Σαββίδης, ο Β. Ανδρεάδης και ο
Γ. Σ. Κωνσταντινίδης με την κατηγορία της απειλής κατά των τσιφλικάδων.

Το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Κιλκίς  εξαντλώντας όλη του την αυστηρότητα τους καταδικάζει σε φυλάκιση 50 ημερών τον καθένα. Οι ακτήμονες ασκούν το δικαίωμα της έφεσης και αφέθηκαν ελεύθεροι.

Η αναμενόμενη μεγάλη δίκη είναι αυτή των 22 ακτημόνων για τα επεισόδια του περασμένου Ιουνίου, όπου είχε πεθάνει ο καρδιοπαθείς τσιφλικάς Ι. Σουλτογιάννης. Το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Κιλκίς με βούλευμα παραπέμπει τους 22 ακτήμονες του Ηλιόλουστου να δικαστούν στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Κιλκίς με την κατηγορία για συμπλοκή, επικίνδυνες σωματικές κακώσεις και απειλή. Με το ίδιο βούλευμα αποφαίνεται ότι δεν πρέπει να γίνει κατηγορία για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως, ούτε «εν ενδεχομένω δόλω», ούτε κατηγορία για ανθρωποκτονία εξ αμέλειας.

Υπενθυμίζεται ότι κατά την διάρκεια των επεισοδίων μεταξύ των ακτημόνων και των τσιφλικάδων είχε πεθάνει από πνευμονικό οίδημα ο καρδιοπαθής Ι. Σουλτογιάννης. Η οικογένεια του τσιφλικά και η αστυνομία ισχυρίστηκαν πως σκοτώθηκε με λιθοβολισμό και άλλες τέτοιες αστειότητες, από τους αγρότες. Η νεκροψία βέβαια δεν διαπίστωσε κανένα ίχνος κακοποίησης.  Στη συνέχεια έγιναν ανακρίσεις και στις 18 Μαρτίου εκδόθηκε το βούλευμα, με το οποίο παραπέμπονται σε δίκη. Ο συνήγορος των παραπεμπομένων Ξ. Στεργιάδης άσκησε έφεση κατά του παραπεμπτικού βουλεύματος.

Ο λαός του νομού μας, σχεδόν όλοι οι φορείς, αγροτικοί σύλλογοι, τοπικοί αυτοδιοίκηση, τοπικοί σύλλογοι, προσωπικότητες κ.α. δήλωσαν την συμπαράσταση τους στους αγωνιζόμενους ακτήμονες του Ηλιόλουστου. Εξαίρεση αποτέλεσε η ανακοίνωση του συλλόγου του νομού μας ο «Φλάμπουρας», ο οποίος εμφανίστηκε σαν υποστηρικτής των καταπατητών. Ήταν η μοναδική παραφωνία που πορεύτηκε με τις επιθυμίες των τσιφλικάδων και τις ανακοινώσεις της αστυνομίας και όχι μόνον αυτό. Προσπάθησε να τους παρουσιάσει σαν «απλούς» γεωργούς και ότι τα χωράφια τα κατέχουν από «πάππο προς πάππο».  Προφανώς οι κύριοι αυτοί ούτε τον «καλόπιστο υπερασπιστή των τσιφλικάδων» δεν ξέρουν να υποδυθούν.  Σκληρή αλλά ταυτόχρονα και κατατοπιστική ήταν η απάντηση του αγροτικού συλλόγου Ηλιολούστου.

Στις 17 Μαρτίου στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Κιλκίς εκδικάζετε η έφεση των ιδιοκτητών των θεριζοαλωνιστικών μηχανών
Θ. Σιδηρόπουλου, Σ. Ιγνατιάδη Π. Τσαγκαρίδη,
Θ. Αγαθαγγελίδη και Ν. Κωνσταντινίδη που κατηγορούνται δήθεν για «κλοπή» της περιουσίας των τσιφλικάδων και πρωτόδικα είχαν δικασθεί σε 5 μήνες φυλάκιση ο καθένας. Συγκεκριμένα οι πέντε ακτήμονες είχαν μηνυθεί από τους τσιφλικάδες σαν πρωταίτιοι επειδή  είχαν θέσει στην διάθεση των συγχωριανών τους ακτημόνων στις 18.6.1980  τις θεριζοαλωνιστικές τους μηχανές για να θερίσουν μία έκταση 380 στρεμμάτων, που  οι ίδιοι είχαν σπείρει.  

Το δικαστήριο τους καταδίκασε σε φυλάκιση 20 ημερών με αναστολή.

Στα μέσα Απριλίου εκδικάζετε στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Κιλκίς η έφεση των ακτημόνων Κ. Σαββίδη, Βίκτωρα Ανδρεάδη και Γ. Σ. Κωνσταντινίδη που τον περασμένο Φεβρουάριο το Μονομελές Πλημμελειοδικείο τους καταδίκασε σε φυλάκιση 50 ημερών τον καθένα. Το αδίκημα τους ήταν, ότι σαν εκπρόσωποι των ακτημόνων είχαν στείλει επιστολή στον νομάρχη Κιλκίς
κ. Γ. Ασημάκο, ζητώντας να σταματήσουν οι τσιφλικάδες να κατέχουν γη που ανήκει στο δημόσιο και τόνιζαν πως είναι αποφασισμένοι να προστατεύσουν την περιουσία του δημοσίου ακόμα και με το αίμα τους. Ζητούσαν από την νομαρχία να πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να μην υπάρξουν θύματα εξαιτίας της προκλητικότητας των τσιφλικάδων. Αυτό ερμηνεύτηκε σαν απειλή κατά των τσιφλικάδων και γι αυτό μηνύθηκαν. Το δικαστήριο τους καταδίκασε σε 35 ημέρες φυλάκιση τον καθένα. 

Δικαστηρίων συνέχεια. Φάμπρικα πραγματική τα δικαστήρια για τους ακτήμονες του Ηλιόλουστου. Σχεδόν όλο το χωριό παρέλασε μπροστά από τα δικαστήρια. Τέτοια εμπειρία ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα δεν θα μπορούσαν να ονειρευτούν. Αστειευόμενοι παρατηρούν πως κι αυτοί «οι δικαστές πότε επιτέλους θα κάνουν διακοπές» για να ξαποστάσουμε και εμείς για λίγο. Εμάς η δουλειά μας είναι, λένε, να δουλεύουμε τη γη και όχι να παρελαύνουνε στα δικαστήρια.  

Η επόμενη δίκη δεν αργεί να έρθει.

Στις αρχές Απριλίου έγινε η από έφεση δίκη των ακτημόνων Βίκτωρα Ανδρεάδη, Λάζαρου Γαβριηλίδη, Χρήστου Σ. Κωνσταντινίδη και Κώστα Παναγιωτίδη, που πρωτόδικα στις 27.10.1980 είχαν δικασθεί σε 45 ημέρες φυλάκιση ο καθένας. Το τριμελές Πλημμελειοδικείο Κιλκίς θα τους καταδικάσει για το αδίκημα της «αυτοδικίας» και θα διατήρηση την  ίδια ποινή. Η «αυτοδικία» ήταν, ότι τον περασμένο Οκτώβρη είχαν σπείρει δήθεν «παράνομα» 160 στρέμματα, που σύμφωνα με παλαιότερη απόφαση του Δημοσίου ανήκουν στο κράτος και τα διεκδικούν οι τσιφλικάδες αδελφοί Σουλτογιάννη.

Στη δίκη κατέθεσαν πολλοί ακτήμονες του Ηλιόλουστου που δήλωσαν την συμπαράσταση τους στους δικαζόμενους συγχωριανούς τους και πως δεν θα σταματήσουν τον δίκαιο αγώνας τους μέχρι την δικαίωση τους και την πλήρη κατάργηση των τσιφλικιών. Απαράδεκτη και αντιδεοντολογική θεωρήθηκε ο χαρακτηρισμός των ακτημόνων σαν παράνομους και θρασύς από τον εισαγγελέα κ. Ναπολέων Πλατσά, προκαλώντας τις έντονες διαμαρτυρίες των συνηγόρων υπεράσπισης.

Οι ακτήμονες εξαγόρασαν την ποινή τους προς 200 δραχμές την ημέρα και αφέθηκαν ελεύθεροι.

Πέντε μέρες προτού την μεγάλη δίκη, στις 17 Σεπτεμβρίου μιλώντας στον δημοσιογράφο Πάνο Καϊσίδη, της εφημερίδας «ΕΓΝΑΤΙΑ», ο αντιπρόεδρος της κοινότητας και ηγετικό στέλεχος του αγροτικού κινήματος Κ. Σαββίδης κάνοντας μια ανασκόπηση των γεγονότων λέει τα εξής:

«Οι ακτήμονες του χωριού μας άρχισαν τον αγώνα τους το 1976. Ήταν τότε που έγινε ο αναδασμός και με την ευκαιρία αυτή ανακαλύψαμε ότι το Ηλιόλουστο έπρεπε να έχει 12.662 στρέμματα γης. Με την καταμέτρηση βρέθηκαν κατά 1500 στρέμματα λιγότερα.

Πήγαμε τότε με τον πρόεδρο στην τοπογραφική υπηρεσία Θεσσαλονίκης και από το κτηματολογικό πίνακα είδαμε ότι στη διανομή του 1932-33 δόθηκαν στους γονείς μας 12.662 στρέμματα. Εκεί βεβαιωθήκαμε ότι το 136 αγροτεμάχιο 400 στρεμμάτων που κατείχαν οι τσιφλικάδες, ανήκει  στο κτήμα Ηλιόλουστου. Τότε ξεκινήσαμε τον αγώνα. Μπήκαμε στο 136 αγροτεμάχιο, οργώσαμε και σπείραμε. Ήρθαν οι τσιφλικάδες με τους χωροφύλακες και μας κυνήγησαν. Μας κάναν τρία δικαστήρια, στα οποία αθωωθήκαμε. Ο εισαγγελέας έκανε έφεση, αλλά και το εφετείο μας αθώωσε. Στην αρχή τράβηξαν στα δικαστήρια 24 άτομα. Μετά ολόκληρο σχεδόν το χωριό.

Την ίδια χρονιά (1976) κατεβήκαμε στο Υπουργείο Γεωργίας στην Αθήνα. Μας είπαν ότι έχουμε δίκαιο και έστειλαν κλιμάκιο που ερεύνησε εδώ την υπόθεση, αλλά τα μέλη του κλιμακίου μας είπαν ότι πρέπει την υπόθεση να αναλάβει ο νομάρχης.  Ο νομάρχης, στον οποίο πήγαμε, είπε: «Αυτοί που είναι αρχήδεν μπορούν να κάνουν τίποτα, εγώ τι μπορώ να κάνω;».

Το 1977 επιτροπή ακτημόνων κατέβηκε πάλι στο υπουργείο Γεωργίας να πιέσει τα πράγματα. Τους είπαν ότι υπάρχει κάποιος νόμος, που δεν επέτρεπε στο κράτος να κάνει δικαστήρια και να πάρει την έκταση του δημοσίου από τους τσιφλικάδες.

Η κυβέρνηση ψήφισε τότε τον νόμο 666/77 που προβλέπει για τις εκτάσεις, οι οποίες κατέχονται από διάφορους παράνομα. Ο νόμος δεν επιτρέπει την απόκτηση χρησικτησίας σε τέτοιες περιπτώσεις. Με βάση τον νόμο 666/77 πάρθηκε απόφαση το 1977 που απέβαλε τους τσιφλικάδες από το αγροτεμάχιο 136. Οι τσιφλικάδες που μένουν μόνιμα στην Θεσσαλονίκη δεν ήταν στο κτήμα τους για να τους κοινοποιηθεί η απόφαση. «Έμαθαν την αποβολή τους από το κτήμα , αλλά έκαναν τον ψόφιο κοριό και πήγαν και έσπειραν το μισό χωράφι. Αμέσως τρέξαμε κάτω και τους εμποδίσαμε να συνεχίσουν. Ήρθε μετά και η αστυνομία. Την είχαμε καλέσει εμείς από πριν να τους εμποδίσει, αλλά είπε πως δεν είχε αρμοδιότητα…».

Το κομμάτι που έσπειραν οι τσιφλικάδες το θέρισαν.

Το 1978 οι ακτήμονες μπήκαν μέσα στο διεκδικούμενο και το έσπειραν δυναμικά. Ήταν εκεί ολόκληρο το χωριό. Τους έκαναν δικαστήρια, αλλά οι ακτήμονες το θέρισαν. Τον Ιούνιο του 1980 έγινε το γνωστό επεισόδιο και πέθανε ο Σουλτογιάννης στο κτήμα, στο Μιχαλίτσι. Θέλησαν να μας φορτώσουν το θάνατο του, ενώ εμείς ούτε που είδαμε στον τόπο της συμπλοκής με τον χειριστή της κομπίνας του Σουλτογιάννη…

… Τον περασμένο Ιούλιο, στο ειρηνοδικείο Κιλκίς, όπου δικάζονταν για μια ακόμη φορά οι ακτήμονες του Ηλιόλουστου, ο διορισμένος από το κράτος τοπογράφος Σαμαράς υποστήριξε ότι ο κτηματολογικός πίνακας που έχουν οι τσιφλικάδες, δεν έχει την υπογραφή του Υπουργού και επομένως είναι πλαστός. Ο τοπογράφος αναγνώρισε μόνο τον κτηματολογικό πίνακα, στον οποίο αναγράφεται ότι το αγροτεμάχιο 136 ανήκει στο δημόσιο…»

Συνέχισε ο Κ. Σαββίδης να εξηγεί πως εξελίχθηκαν τα γεγονότα και πως φθάσαμε να διώκονται οι ακτήμονες για αδικήματα που δεν έχουν διαπράξει. Σημειώνει πως και ο ίδιος είναι ο κύριος κατηγορούμενος στη δίκη που θα γίνει σε λίγες μέρες και μάλιστα για ένα αδίκημα που δεν έχει κάνει.

 

Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΑΚΤΗΜΟΝΩΝ ΤΟΥ ΗΛΙΟΛΟΥΣΤΟΥ

Η δίκη των 22 ακτημόνων είχε ορισθεί για τις 29 Σεπτεμβρίου. Μεγάλη αγωνία επικρατούσε στις τάξεις των ακτημόνων και γενικότερα των κατοίκων του Ηλιόλουστου για την δίκη αυτή. Αναρωτιόντουσαν γιατί όλα αυτά, αφού όλες οι μαρτυρίες των ιατροδικαστών μιλούν για βαρύ πνευμονικό οίδημα και απέρριψαν κάθε ιδέα, κάθε υποψία φόνου εκούσια ή ακούσια. Το ίδιο παραδέχεται και το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Κιλκίς. Τι θέλουν να πετύχουν; Πιστεύουν πως έτσι θα κάμψουν το ηθικό μας; Αναρωτιούνται και ξαναρωτιούνται και προσθέτουν. Δεν πειράζει, λένε, μήπως είναι έτσι και καλύτερα, για να ξεκαθαρίσει η υπόθεση μια και καλή.

Στις 29 Σεπτεμβρίου οι 22 ακτήμονες που δικάζονται στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Κιλκίς είναι οι:

Κ. Σαββίδης, Ν. Σαββίδης, Γ. Παναγιωτίδης, Αν. Ιγνατιάδης,
Γ. Σ. Κωνσταντινίδης, Δ. Κωνσταντινίδης, Β. Ανδρεάδης,
Θ. Αγαθαγγελίδης,  Θ. Ν. Σιδηρόπουλος, Ελ. Ιγνατιάδου, Ανναστασία Σιδηροπούλου, Βασιλική Σαββίδου, Μαρία Σαλονικίδου, Παρ. Αγαθαγγελίδου, Αιμ. Σαββίδης,
Ελ. Βασιλειάδου, Θ. Γ. Σιδηρόπουλος, Μ. Σαραφίδης,
Κ. Σιδηρόπουλος, Ν. Κωνσταντινίδης, Θ. Τσαγκαρίδης και η δεκαπεντάχρονη Ελ. Σιδηροπούλου.

Οι κατηγορίες ομαδοποιημένες έχουν ως εξής:

·        Όλοι κατηγορούνται για το αδίκημα της συμπλοκής. Ότι δηλαδή συμμετείχαν στην επίθεση κατά των Σουλτογιανναίων, κατά την οποία σημειώθηκε ο θάνατος του Ι. Σουλτογιάννη συνεπεία καρδιακής προσβολής.

·        Οι Κ. Σαββίδης και Ν. Σαββίδης κατηγορούνται για επικίνδυνες σωματικές βλάβες σε βάρος του Σουλτογιάννη.

·        Οι Κ. Σαββίδης, Ν. Σαββίδης και Αν. Ιγνατιάδης κατηγορούνται για απειλή κατά των Σουλτογιανναίων.

·        Οι Κ. Σαββίδης, Γ. Σ. Κωνσταντινίδης, Δ. Κωνσταντινίδης, Αν. Ιγνατιάδης, Β. Ανδρεάδης, και Θ. Αγαθαγγελίδης για ηθική αυτουργία στο αδίκημα της συμπλοκής.

Οι αρχικά διωχθέντες με την κατηγορία του θανάτου από πρόθεση Κ. Σαββίδης, Ν. Σαββίδης, Γ. Παναγιωτίδης και
Θ. Αγαθαγγελίδης απαλλάχτηκαν από την κατηγορία αυτή με το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικείου Κιλκίς.

Τελικά η δίκη των 22 ακτημόνων του Ηλιόλουστου αναβλήθηκε για τις 17 Νοεμβρίου. Το δικαστήριο έκρινε απαραίτητη την αναβολή επειδή απουσίαζαν τρεις βασικοί μάρτυρες, κατά την άποψη του. Οι αστυνομικοί Κοντογιάννης, Βλάχας και ο γιατρός των αδελφών Σουλτογιάννη Τασσόπουλος.

Η 17 Νοέμβρη είναι ιστορική μέρα για το αντιστασιακό κίνημα ενάντια στη δικτατορία. Είναι η ημέρα του ξεσηκωμού των φοιτητών στο πολυτεχνείο το 1974. Αυτήν την μέρα καλούνται να δικασθούν οι «επαναστατημένοι» ακτήμονες του Ηλιόλουστου.  Συμβολική πράγματι η μέρα αυτή για την διεξαγωγή της δίκης των ακτημόνων.

Όλα ήταν έτοιμα στις 17 Νοέμβρη για την διεξαγωγή της δίκης. Πρόεδρος του δικαστηρίου είναι ο κ. Ανέστης Τσενεκίδης και σύνεδροι ο κ. Μάριος Χατζηανέστης και η κα Φωτεινή Κελαλίδου.

Πρώτη κατέθεσε η σύζυγος του νεκρού Στυλιανή Σουλτογιάννη, η οποία ισχυρίστηκε πως ο Νίκος Σαββίδης και ο Θεοφύλακτος Αγαθαγγελίδης χτύπησαν τον άντρα της με αποτέλεσμα να του  προκαλέσουν εσωτερική αιμορραγία που επέφερε τον θάνατο.

Δεύτερος μάρτυρας κατηγορίας ήταν Γεώργιος Σουλτογιάννης, αδερφός του νεκρού Ι. Σουλτογιάννη. Ο οποίος είπε πως τον αδερφό του τον χτύπησαν ο Νίκος Σαββίδης και Κώστας Σαββίδης. Πρόσθεσε ότι οι ακτήμονες που ήταν γύρω στους 30 με 40 τους έριχναν πέτρες την ώρα που θέριζαν το χωράφι.

Οι δύο μάρτυρες πολλές φορές έπεσαν σε αντιφάσεις με προηγούμενες καταθέσεις τους. Στη συνέχεια κατέθεσαν όλοι μάρτυρες κατηγορίας. Κοινή συνισταμένη όλων ήταν η προσπάθεια να ενοχοποιήσουν τους Ν. Σαββίδη και Κ. Σαββίδη.

Ιατροδικαστής: Ο νεκρός ήταν καρδιακός.

Στη συνέχεια κατέθεσε ο ιατροδικαστής κ. κ. Χουρδάκης, ο οποίος είπε: «Εξέτασα το πτώμα του θύματος παρουσία και του γαμπρού τους, ιατρού Μπάκα. Δεν διαπίστωσα κακώσεις. Όσο για το σημάδι (κοκκίνισμα) στην πλάτη αυτό οφείλεται σε μόνιμη και χρόνια φλεγμονή του δέρματος. Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται και από την ιστολογική εξέταση του δέρματος σε κείνο ακριβώς το σημείο. Την έκθεση υπογράφει και ο καθηγητής κ. Θεοδοσίου».

Πρόεδρος του δικαστηρίου ερωτά: Ο νεκρός ήταν καρδιοπαθείς;

Ιατροδικαστής απαντά: Αναμφίβολα ναι.    

Ακολούθησαν οι καταθέσεις των κατηγορουμένων, οι οποίοι στις απολογίες τους δεν αποδέχτηκαν τις κατηγορίες. Τις θεώρησαν σκόπιμες και συκοφαντικές του δίκαιου αγώνα τους και τόνισαν ότι επιτέλους να τους επιστραφούν τα χωράφια για να αποκτήσουν και αυτοί ένα κομμάτι γη.

Ελένη Ιγνατιάδου: Κατηγορώ τον εισαγγελέα.

Αξίζει να παραθέσουμε την κατάθεση της αγρότισσας
Ε. Ιγνατιάδου,  η οποία ανέβηκε στο βήμα υποβασταζόμενη από τον συγκατηγορούμενο της Δ. Κωνσταντινίδη, που ήταν ένα κατηγορώ κατά του εισαγγελέα.

«Κύριε πρόεδρε, στις 23 Ιούνη πήγα και εγώ μαζί με τους άλλους, στα χωράφια που θέριζαν οι Σουλτογιανναίοι. Αντί όμως για τα χωράφια βρέθηκα στο νοσοκομείο επειδή έπεσα από την καρότσα του αυτοκινήτου που μας κουβαλούσε. Δυο μέρες μετά ήρθε στο νοσοκομείο ο κ. εισαγγελέας, για να μου πάρει κατάθεση. Μπήκε στο θάλαμο και πριν προλάβω να μιλήσω μου κόλλησε στο πρόσωπο μια εφημερίδα και μου είπε: «Ορίστε, τον σκοτώσατε τον άνθρωπο σαν τη χελώνα». Από τότε, κύριε πρόεδρε, ζω με φάρμακα. Λιποθυμάω συνεχώς και μέχρι τώρα με γλύτωσαν επτά φορές από το σχοινί. Μου κατέστρεψε τη ζωή….».

Στο βαρυσήμαντο κατηγορώ της κ. Ε. Ιγνατιάδου η αντίδραση του εισαγγελέα ήταν η προειδοποίηση, ότι θα της απαγγείλει κατηγορία για περιύβριση αρχής.

Είναι κρίμα όταν οι ταγοί της δικαιοσύνης δεν στέκονται στο ύψος των περιστάσεων. Όταν δεν τιμούν το λειτούργημα τους που τους ανέθεσε η πολιτεία. Είναι πράγματι τουλάχιστον κρίμα.

Μετά τις απολογίες των ακτημόνων στο βήμα τους διαδέχτηκε ο εισαγγελέας κ. Ναπ. Πλατσάς. Στην αγόρευση του είπε τα εξής:

«Αχρηστεύεται η αγόρευση μου με την τόσο λεπτομερή και διεξοδική διαδικασία. Οι κάτοικοι είχαν την εντύπωση ότι μπορούν να καλλιεργούν τα χωράφια παρά την γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, η οποία πρέπει να σημειώσουμε είναι υπέρ των Σουλτογιανναίων. Με βάση αυτήν την εντύπωση οδηγήθηκαν στην πράξη τραυματισμού του Γιάννη Σουλτογιάννη και του Αβραάμ Κεσίδη (οδηγός της κομπίνας), ύστερα από απειλές και χρήσεις βίας. Διέπραξαν το Αδίκημα της συμπλοκής από το οποίο μπορεί να επέλθει θάνατος και σωματική κάκωση. Στην προκειμένη περίπτωση θάνατος. Ο Σουλτογιάννης ήταν καρδιακός μπορεί να μην το ήξεραν οι κατηγορούμενοι και επόμενο ήταν μετά από τις απειλές και την επίθεση να πάθει καρδιακή προσβολή και να πεθάνει. Ο αρχικός υποκινητής των πάντων είναι ο Κώστας Σαββίδης. Ευθύνεται για όλα, ενώ για τους άλλους υπάρχουν αμφιβολίες. Πρέπει να κηρυχτεί ένοχος ηθικής αυτουργίας για την πράξη της συμπλοκής».

Ο εισαγγελέας ζήτησε να κηρυχτούν όλοι οι ακτήμονες ένοχοι για το αδίκημα της συμπλοκής, οι Κ. και Ν. Σαββίδης για επικίνδυνες σωματικές κακώσεις σε βάρος του Σουλτογιάννη και για απειλή, ενώ για το τελευταίο αδίκημα να κηρυχτεί και ο Α. Ιγνατιάδης ένοχος.

Μετά την αγόρευση του εισαγγελέα το δικαστήριο διέκοψε για να συνεχίσει αύριο το πρωί.     

Δημοσιογραφικοί κύκλοι σημείωναν, πως σήμερα στην αίθουσα   ζωντάνεψαν οι πιο σκοτεινές εποχές του μεσαίωνα.

Η δεύτερη μέρα της δίκης συνεχίστηκε με τις αγορεύσεις των συνηγόρων της πολιτικής αγωγής, οι οποίοι συμφώνησαν σε όλα με τις προτάσεις του εισαγγελέα και ζήτησαν την ενοχή και   παραδειγματική τιμωρία των κατηγορουμένων.

Στον αντίποδα ήταν οι αγορεύσεις των συνηγόρων υπεράσπισης. Η υπεράσπιση υποστήριξε ότι ο αγώνας των ακτημόνων είναι αγώνας για κοινωνική δικαιοσύνη και δεν αφορά προσωπικές διαφορές. Ο αγώνας για κοινωνική δικαιοσύνη, είπαν, ανατρέπει πολλές φορές την «νομιμότητα». Παράδειγμα τρανό το Κιλελέρ όπου αγρότες έδρασαν για τους τότε κρατούντες παράνομα.

Βαρειές ποινές στους ακτήμονες του Ηλιόλουστου.

Μετά την συνεδρίαση το δικαστήριο ανακοίνωσε πολύ βαρειές ποινές.

Τιμώρησε σε 19 μήνες φυλάκιση τους Κ. και Ν. Σαββίδη.

Σε 14,5 μήνες φυλάκιση στον Α. Ιγνατιάδη.

Σε 14 μήνες φυλάκιση στους, Θ. Ν. Σιδηρόπουλο,
Δ. Κωνσταντινίδη, Β. Ανδρεάδη και Θ. Αγαθαγγελίδη.

Οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι κηρύχτηκαν αθώοι.

Οι κατηγορούμενοι άσκησαν έφεση και αφέθηκαν ελεύθεροι.

Μετά την ανακοίνωση των ποινών χαρακτηριστική είναι η δήλωση του Κ. Σαββίδη στον ανταποκριτή της εφημερίδας «ΕΓΝΑΤΙΑ».

«Το γεγονός της καταδίκης δεν μας αποθαρρύνει, αντίθετα μας δυναμώνει να συνεχίσουμε τον αγώνα μας μέχρι την τελική νίκη».

Το 1981 θα κλείσει και με μια «καλή» είδηση. Θα αθωωθούν οι 14 ακτήμονες του χωριού από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Κιλκίς που κατηγορούνταν ότι όργωσαν και έσπειραν έκταση 100 στρεμμάτων που παράνομα κατέχουν οι τσιφλικάδες. Κατηγορούμενοι ήταν οι ακτήμονες:

Ζήσης Ντεμίρης, Νέστορας Σαββίδης, Άλκης Ανδρεάδης, Γιώργος Καραφουλίδης, Λάζαρος Σιδηρόπουλος, Λεωνίδας Σιδηρόπουλος, Θεοχάρης  Σισδηρόπουλος, Σάββας Ιγνατιάδης, Γ. Παναγιωτίδης, Δημήτρης Ιγνατιάδης, Θεμ. Γιαννουλίδης και Νικ. Κωνσταντινίδης.

Την αθώωσή τους ζήτησε και ο εισαγγελέας της έδρας.

1982

Το 1982 οι ακτήμονες το θεωρούν χρονιά ορόσημο του αγώνα τους. Στις 18 Οκτωβρίου 1981 την διακυβέρνηση της χώρας ανέλαβε το κόμμα του ΠΑΣΟΚ, με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου. Άλλωστε ο ίδιος ο Α. Παπανδρέου είχε διακηρύξει το μοίρασμα των τσιφλικιών στους ακτήμονες αλλά και στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ γινότανε εκτενής αναφορά στα αγροτικά προβλήματα και στη επίλυση τους.

Εξάλλου όλα αυτά τα χρόνια και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ήταν δίπλα τους και τους στηρίζανε.

Οι ακτήμονες του Ηλιόλουστου πιστεύουν, πως η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία σημαίνει και το τέλος της μακροχρόνιας ταλαιπωρίας τους και της επιστροφής των εκτάσεων, που παράνομα και καταχρηστικά κατέχουν οι τσιφλικάδες αδελφοί Σουλτογιάννη.

ΗΛΙΟΛΟΥΣΤΟ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΙΛΕΛΕΡ

 

Οι ελπίδες των κατοίκων του χωριού αναπτερώθηκαν όταν τον Απρίλιο του 1982 ο νέος νομάρχης Κιλκίς Βασίλης Πετροπουλάκης ήρθε να γιορτάσει το Πάσχα μαζί τους.

Είναι ο πρώτος κυβερνητικός εκπρόσωπος που επισκέπτεται το χωριό τα τελευταία 50 χρόνια.

Παραμελημένο χωριό από τις κυβερνήσεις ήταν μέχρι σήμερα το Ηλιόλουστο και τις μόνες επισκέψεις που έχει να θυμάται είναι αυτές της αστυνομίας και των ΜΑΤ.

Εντυπωσιακή ήταν η υποδοχή που επεφύλαξαν οι κάτοικοι του χωριού στο νομάρχη και το κλιμάκιο που τον συνόδευε. Από μέρες είχε εκφράσει την επιθυμία ο νομάρχης να κάνει το πρώτο του Πάσχα στο νομό δίπλα στους αλύγιστους αγωνιστές του Ηλιόλουστου.

Στο καφενείο του χωριού συγκεντρώθηκε όλο το χωριό και υποδέχθηκε τον μεγάλο φιλοξενούμενο, τον νομάρχη Κιλκίς, τον κ. Β. Πετροπουλάκη. Παρών ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος της κοινότητας, πλαισιωμένο από το κοινοτικό συμβούλιο, οι πρόεδροι και τα διοικητικά συμβούλια των συλλόγων του χωριού. Μετά την θερμή υποδοχή παίρνοντας το λόγο ο Νομάρχης Κιλκίς κ. Β. Πετροπουλάκης είπε τα εξής:

«Είναι τιμή μου που έρχομαι στο χωριό σας και γνωρίζω όλους εσάς τους αλύγιστους αγωνιστές. Είστε το σύγχρονο Κιλελέρ της Βόρειας Ελλάδας. Γνωρίζω όλους τους δίκαιους αγώνες σας, τους λόγους για τους οποίους αγωνίζεστε τόσα χρόνια, χωρίς να υποχωρήσετε, κι όλα τα προβλήματα σας.

Γνωρίζω όλους αυτούς που σας κατάντησαν έτσι, γιατί σας φοβήθηκαν. Σας είχαν εγκαταλείψει στο έλεος του θεού, καταπάτησαν τα δικαιώματα σας και αναρριχήθηκαν πάνω σας, για να γίνουν πλούσιοι.

Πάρτε την εξουσία στα χέρια σας, γιατί εσείς κυβερνάτε τώρα. Τέλος, πια, η εκμετάλλευση. Σας υπόσχομαι ότι οι αγώνες σας θα δικαιωθούν. Τα χωράφια αυτά είναι δικά σας. Οι τσιφλικάδες, οι στυγεροί αυτοί δυνάστες ή συντάσσονται με τον λαό, μαζί σας ή τους ισοπεδώνει η ιστορία…».

Σ αυτό το πνεύμα κινήθηκε η ομιλία του νομάρχη προκαλώντας την συγκίνηση, την χαρά και τον ενθουσιασμό των κατοίκων. Θύελλα χειροκροτημάτων διέκοπτε συχνά τον λόγο του νομάρχη. Κλείνοντας τον λόγο του ο κ. Β. Πετροπουλάκης, φανερά συγκινημένος, είπε:  «Νιώθω βαθειά συγκινημένος. Μαζί σας περνώ την καλύτερη Ανάσταση της ζωής μου, την Ανάσταση του Λαού».

Ο αντιπρόεδρος της κοινότητας Κ. Σαββίδης καλωσορίζοντας τον νομάρχη είπε:  «Από το 1922 που χτίστηκε αυτό το χωριό μέχρι σήμερα, 50 ολόκληρα χρόνια, κανένας προηγούμενος νομάρχης δεν πάτησε το πόδι του εδώ. Είναι μεγάλη τιμή για μας που σας φιλοξενούμε σήμερα εδώ. Εμείς, σαν φτωχοί άνθρωποι, δεν έχουμε να σας δώσουμε κάποια αναμνηστική πλακέτα, αλλά σας δίνουμε την ειλικρινή αγάπη μας».

Σύντομο χαιρετισμό απεύθυνε και ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ
κ. Στ. Μαρινίδης, τονίζοντας και αυτός με την σειρά του πως ήρθε η ώρα που θα λυθούν τα προβλήματα τους.

Οι κάτοικοι του χωριού παρέθεσαν πασχαλινό τραπέζι στον νομάρχη και την συνοδεία του. Κατά την διάρκεια του γιορταστικού γεύματος  ο νομάρχης συζήτησε με τους κατοίκους του χωριού για τα προβλήματα τους. Φεύγοντας τους υποσχέθηκε ότι θα θερίσουν τα χωράφια που έσπειραν και θα αρχίσουν αμέσως οι εργασίες για την ασφαλτόστρωση του δρόμου Καστανιών – Ηλιόλουστου.

Τα λεγόμενα του νομάρχη αναπτέρωσαν το ηθικό των κατοίκων. Άρχισαν βάσιμα πια να ελπίζουν πως σύντομα θα δουν να δικαιώνεται ο αγώνας τους και να λύνονται τα χρόνια προβλήματα τους, ιδιαίτερα δε αυτό του αγροτεμαχίου 136, που κατέχουν παράνομα οι τσιφλικάδες εδώ και δεκαετίες.

Οι ακτήμονες αφέθηκαν, περιμένοντας την λύση από την διοίκηση. Δυστυχώς ο καιρός περνούσε χωρίς να βλέπουν να γίνετε κάτι. Παρ όλα αυτά είχαν εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και στον νομάρχη και πιστεύανε όπου νάνε θα δοθεί η πολυπόθητη λύση. Κόντευε να περάσει η περίοδος της σποράς και εκτός από τις υποσχέσεις η κατάσταση παραμένει η ίδια. Αν συνεχισθεί έτσι  ο χρόνος δουλεύει σε βάρος τους.

1983

Το 1983 προβλέπουν οι ακτήμονες του Ηλιόλουστου πως θα είναι μια δύσκολη χρονιά. Εκτιμούν ότι αν σ’ αυτή την χρονιά δεν λυθεί το πρόβλημα με το αγροτεμάχιο 136, τότε θα δυσκολέψουν πολύ τα πράγματα. Μετά από δυο χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από την σοσιαλιστική κυβέρνηση η υπόθεση τους παραμένει τουλάχιστον στάσιμη. Ορισμένοι ακτήμονες, κυρίως από το χώρο της αριστεράς, θεωρούν πως το ΠΑΣΟΚ σταδιακά αλλά σταθερά αναθεωρεί τις διακηρυγμένες θέσεις του περί τσιφλικιών. Ζητούν από τους συγχωριανούς να κινητοποιηθούν δυναμικά και προειδοποιούν πως διαφορετικά θα υπάρξει πισωγύρισμα. Η πλειοψηφία των ακτημόνων συνιστά υπομονή. Και ενώ οι ακτήμονες συσκέπτονται και διαβουλεύονται για τον κατά τον  καλύτερο δυνατό χειρισμό της υπόθεσης τους, ο νέος χρόνος ξεκινάει με δίκες. Δέσμη μηνύσεων εξαπέλυσαν οι τσιφλικάδες σε βάρος των ακτημόνων.

ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΟΙ ΑΚΤΗΜΟΝΕΣ

Στις 7 Ιανουαρίου έξι ακτήμονες δικάζονται στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Κιλκίς επειδή το 1982 έσπειραν και  θέρισαν το επίμαχο αγροτεμάχιο 136, το οποίο βρίσκεται μέσα στα κτηματικά όρια της κοινότητας Ηλιόλουστου.  Οι έξι ακτήμονες είναι:

Κ. Σαββίδης, Δ. Κωνσταντινίδης, Ιλ. Σαββίδης, Κ. Μασμανίδης,
Γ. Συγγούρογλου και Στ. Γεωργιάδης.

Το δικαστήριο εξαντλώντας όλη την αυστηρότητα, τους καταδίκασε σε φυλάκιση 15 ημερών τον καθένα. Η ποινή είναι εξαγοράσιμη καταβάλλοντας 40.000  δρχ. ο καθένας. Οι ακτήμονες δεν είχαν να πληρώσουν το ποσό και οδηγήθηκαν στην ασφάλεια Κιλκίς κι από εκεί στις φυλακές του Γεντή Κουλέ στη Θεσσαλονίκη.

Η είδηση της καταδίκης και φυλάκισης των ακτημόνων  κυκλοφόρησε αμέσως στο Κιλκίς. Ξεσηκώθηκε ένα μεγάλο κύμα συμπαράστασης.

Η ΕΓΣ Κιλκίς δηλώνει την συμπαράσταση της στο δίκαιο αγώνα των ακτημόνων και ότι θα βοηθήσει υλικά και ηθικά μέχρι την δικαίωση τους.

Η Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Ν. Κιλκίς εκφράζει την έντονη διαμαρτυρία της για την καταδίκη των έξι ακτημόνων και δηλώνει ότι  τέτοιου είδους μέτρα και μέθοδοι δεν πρόκειται να κάμψουν το ηθικό και την αγωνιστικότητα των ακτημόνων.

Την συμπαράσταση τους δηλώνουν πολλοί αγροτικοί σύλλογοι και γενικότερα σύσσωμοι οι αγρότες του νομού συμπαρίστανται τους ακτήμονες του Ηλιόλουστου.

Στις 8 Ιανουαρίου αφέθηκαν ελεύθεροι οι έξι ακτήμονες μετά την εξαγορά της ποινής τους. Το ποσό της εξαγοράς συγκέντρωσαν τα μέλη του Συλλόγου Ακτημόνων Ηλιόλουστου μετά από έρανο που έκαναν μεταξύ των συγχωριανών τους.

Οι δίκες σε βάρος των ακτημόνων καλά κρατούν. Σύντομα θα ξαναοδηγηθούν στις αίθουσες των δικαστηρίων. Οι τσιφλικάδες Σουλτογιανναίοι με νέα μήνυση που υπέβαλαν ζητούν να πληρωθούν από τους ακτήμονες του Ηλιόλουστου τα «διαφυγόντα κέρδη» από το αγροτεμάχιο 136. Καλά το διαβάζεται, «διαφυγόντα κέρδη» διεκδικούν οι άνθρωποι, από μια έκταση που βρίσκεται στην κοινοτική περιοχή του Ηλιολούστου και που τόσα χρόνια παράνομα και καταχρηστικά εκμεταλλεύονταν. Μεγάλη η πικρία και τα παράπονα των αγροτών από την παρούσα κυβέρνηση. Θεωρούν ότι έχουν αφεθεί στο έλεος των τσιφλικάδων και πιστεύουν ότι για μια ακόμη φορά θα καταδικασθούν, επειδή διεκδικούν εκείνα που τους ανήκουν. Πολλοί ακτήμονες αγανακτισμένοι από την εξέλιξη των γεγονότων δηλώνουν, πως και αυτή η κυβέρνηση είναι κυβέρνηση των τσιφλικάδων. Θέλουν να πιστεύουν πως σύντομα αυτή τους η διαπίστωση θα διαψευσθεί.

Στις 9 Μαρτίου οι ακτήμονες, Δ. Κωνσταντινίδης, Κ. Σαββίδης, Ιλαρ. Σαββίδης, Κ. Μασμανίδης, Γ. Σηγγούρογλου,
Στ. Γεωργιάδης, Α. Ιγνατιάδης και Κ. Παναγιωτίδης δικάζονται στο Ειρηνοδικείο Κιλκίς. Οι ακτήμονες σύρονται για μια ακόμη φορά στα δικαστήρια ύστερα από μήνυση που κατέθεσαν εναντίον τους οι τσιφλικάδες αδελφοί Σουλτογιάννοι διεκδικώντας «διαφυγόντα Κέρδη»,  γιατί οι ακτήμονες θέρισαν το αγροτεμάχιο 136 που έσπειραν και θεωρούν ότι τους ανήκει.

Συμπαράσταση στους δικαζόμενους ακτήμονες του Ηλιόλουστου δηλώνουν όλοι οι ακτημονικοί σύλλογοι του νομού. 

Και ενώ οι ακτήμονες οδηγούνται από την μια δίκη στην άλλη και από την μια καταδίκη στην άλλη, στο Κιλκίς φθάνει ο Υφυπουργός Γεωργίας Μόσχος Γικόνογλου. Στην κατάμεστη αίθουσα της νομαρχίας Κιλκίς θα μιλήσει και θα πει πολλά και διάφορα, αλλά για τα καυτά προβλήματα που ταλανίζουν χρόνια τους ακτήμονες κουβέντα. Στις πολλές επισημάνσεις και ερωτήσεις που του έχουν γίνει θα αρκεσθεί στην γενική απάντηση «είμαστε μαζί σας και παλεύουμε για σας» και στα παχιά λόγια. Αποφεύγει ωστόσο επιμελώς να αναφερθεί στο θέμα των τσιφλικιών. Στη συνέχεια κι όταν οι ερωτήσεις συνεχίστηκαν, ιδιαίτερα από τον Κ. Σαββίδη, εκπρόσωπο των ακτημόνων Ηλιόλουστου και τον Ηλία Σαχινίδη, πρόεδρο της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Κιλκίς (ΟΑΣΚ), άφησε εμβρόντητο το ακροατήριο με την απάντηση του λέγοντας: «για το θέμα δεν πρέπει να μιλάμε (…!) γιατί δεν πρέπει να μάθει τις κινήσεις μας ο αντίπαλος!».   Παράξενη και περίεργη πράγματι η άποψη  του κ. Μ. Γικόνογλου, αρκεί να σκεφθεί κανείς πως ο κύριος αυτός είναι ο καθ’ ύλη αρμόδιος Υφυπουργός. Εύστοχη η παρατήρηση του προέδρου των ακτημόνων Ηλιόλουστου
Δ. Κωνσταντινίδη, «σιγά μην κάνετε θόρυβο ο οδηγός… κοιμάται». Σίγουρα ο … οδηγός δεν κοιμάται, απλά προσπαθεί να κοιμίσει τους αγρότες ή με άλλα λόγια τους κοροϊδεύει.

Βέβαια οι ακτήμονες του Ηλιόλουστου είχαν την ευκαιρία να διαπιστώσουν, τι εννοούσε ο κ. Μ. Γικόνογλου όταν έλεγε τα «είμαστε μαζί σας..» και «… να μην μάθει ο αντίπαλος τις κινήσεις μας…», όταν, αργότερα, σε αυστηρό τόνο τους προειδοποιούσε ότι θα στείλει τα ΜΑΤ, αν παρανομήσουν (;). Δηλαδή αν ζητήσουν το δίκιο τους. Αυτή η συμπεριφορά δικαιολογημένα έφερε στα χείλη όλων την απορία «Μα και με σοσιαλιστική κυβέρνηση, οι τσιφλικάδες κάνουν κουμάντο;» Αυτές και άλλες πολλές σκέψεις κάνουν οι αγρότες, αλλά δεν ξεχνούν την ημερομηνία της
29^ης Απριλίου όταν θα ξανακληθούν να παρουσιασθούν στο
Α΄ Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης για την γνωστή υπόθεση του θανάτου του Ι. Σουλτογιάννη που πρωτόδικα είχαν καταδικασθεί εννιά ακτήμονες από 14 μέχρι 19 μήνες από Πλημμελειοδικείο Κιλκίς.  Οι συνεχείς δικαστικές ταλαιπωρίες στις οποίες υποβάλλονται οι ακτήμονες από το κράτος της αδικίας έχει προκαλέσει την βαθιά συγκίνηση και αγανάκτηση στο λαό του Κιλκίς και ιδιαίτερα στον αγροτικό κόσμο.

ΔΙΚΑΖΕΤΑΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΑΚΤΗΜΟΝΩΝ

 Στις 29 Απριλίου δικάζονται οι επτά ακτήμονες του Ηλιόλουστου στο Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, μετά την έφεση που άσκησαν κατά της πρωτόδικης απόφασης στις 17.11.1981 που είχαν καταδικαστεί. Οι εννιά κατηγορούμενοι είναι οι:

Κ. Σαββίδης, Ν. Σαββίδης, Δ. Κωνσταντινίδης,
Γ. Κωνσταντινίδης, Β. Ανδρεάδης, Γ. Παναγιωτίδης,
Α. Ιγνατιάδης, Θ. Αγαθαγγελίδης και Θ. Σιδηρόπουλος.

Οι κατηγορίες με τις οποίες παραπέμπονται στο εφετείο παραμένουν οι ίδιες όπως και πρωτόδικα.  

Πολιτικοί ενάγοντες είναι, η Στυλιανή χήρα Ι. Σουλτογιάννη και ο Γ. Σουλτογιάννης, αδερφός του θανόντος.

Συνήγοροι πολιτικής αγωγής είναι, οι κκ Δ. Τσάκος και Γ. Γούλας.

Συνήγοροι υπεράσπισης είναι, οι κκ Ξ. Στεργιάδης, Κ. Χορομίδης και ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Α. Καζάζης.

Μεγάλη κινητοποίηση προκάλεσε η δίκη αυτή. Η δίκη, που εδώ και καιρό κρατά σε διέγερση την ευαίσθητη  κοινή γνώμη του νομού μας και εκδηλώνεται με κάθε ευκαιρία. Την πλήρη συμπαράσταση τους στο δίκαιο αγώνα των ακτημόνων ενάντια στο θεσμό των τσιφλικιών δηλώνουν φορείς και προσωπικότητες. Για τον σκοπό αυτό έχουν έρθει πολλοί συμπατριώτες στη Θεσσαλονίκη με ναυλωμένα από τους αγροτικούς συλλόγους πούλμαν.

Εντωμεταξύ ανακοινώσεις συμπαράστασης μεταξύ άλλων έχουν εκδώσει η Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Κιλκίς (ΟΑΣΚ) και ο Σύλλογος Κιλκισιωτών Αθήνας και Περιχώρων.

Ο ΟΑΣΚ  σχετικά με την δίκη λέει τα παρακάτω:

«Αγαπητοί συνάδελφοι ακτήμονες, οι στιγμές, που περνά ο αγώνας σας είναι κρίσιμες. Βρίσκεται στο σταυροδρόμι των ταξικών αγώνων. Από την μια μεριά βρίσκονται οι δυνάμεις της προόδου και της εξέλιξης και από την άλλη οι δυνάμεις της αντίδρασης και της καθυστέρησης. Καλείστε να εντείνεται τους αγώνες σας μέχρι της πλήρους δικαίωσης των.

Σήμερα στο Εφετείο Θεσσαλονίκης δικάζεται ο αγώνας των ακτημόνων του νομού Κιλκίς.

Δικάζονται οι ακτήμονες του Ηλιόλουστου, οι άνθρωποι που πήραν την σκυτάλη της συνέχισης των κολίγων του Κιλελέρ.  

Οι πρωτοπόροι αγωνιστές των ακτημόνων του Ηλιόλουστου έχουν ανάγκη από κάθε συμπαράσταση, ηθική και υλική».

Ο πρόεδρος Η. Σαχινίδης,  Ο γραμματέας Αντ. Μιχαηλίδης

Ο Σύλλογος Κιλκισιωτών Αθήνας με τηλεγράφημα του, προς τον πρόεδρο της Βουλής, τον Υπουργό Γεωργίας, στη Νομαρχία Κιλκίς και κοινοποιεί στο Σύλλογο Ακτημόνων Ηλιόλουστου  τονίζει τα παρακάτω:

«Το Δ.Σ. ΤΟΥ Συλλόγου Κιλκισιωτών Αθήνας και Περιχώρων παρακολουθεί με ζωηρή και έντονη ανησυχία και λύπη την παρατεινόμενη επί δεκαετίες εκκρεμότητα λύσης του προβλήματος ανταλλάξιμων χερσολειβαδιών Ηλιόλουστου, που κατέχονται αυθαίρετα από την οικογένεια Σουλτογιανναίων, με συνέπεια τις συνεχείς εκρήξεις αγανάκτησης και οργής των ακτημόνων στην περιοχή.

Είναι αδιανόητο και απαράδεκτο να μην επιλυθεί ένα τόσο σοβαρό θέμα επί 60 χρόνια.

Είναι απαράδεκτο να σέρνονται στα δικαστήρια και να φυλακίζονται ακτήμονες για το δίκαιο αίτημα τους, από ολιγωρία της κρατικής διοίκησης.

Παρακαλούμαι να δώσετε άμεσα λύση στο πρόβλημα προς αποφυγή δυσάρεστων και λυπηρών, αν όχι αιματηρών, επεισοδίων».

Για το Δ.Σ.

Ο πρόεδρος Α. Αγτζίδης και ο γραμματέας Αλ. Κοντοειδής

Τελικά το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης αποφάσισε τη αναβολή της δίκης. Η αναβολή κρίθηκε αναγκαία για να καταθέσει ο ιατροδικαστής κ. Κ. Χουρδάκης που απουσίαζε και θεωρείται ουσιώδης μάρτυρας.                                                                             

 

ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ Ο «ΝΟΜΟΣ» ΤΩΝ ΤΣΙΦΛΙΚΑΔΩΝ

Δυο χρόνια μετά την άνοδο στην εξουσία της κυβέρνησης της αλλαγής, στο Ηλιόλουστο οι ακτήμονες συνεχίζουν να καταδιώκονται και να τιμωρούνται, γιατί τολμούν να ζητούν αυτά που τους ανήκουν. Το κράτος, συνεχίζοντας την παλιά μέθοδο του κυνηγητού, που με τόση … επιτυχία εφάρμοσε η κυβέρνηση της δεξιάς, υποχρεώνει τους ακτήμονες σε δυσβάστακτες οικονομικές επιβαρύνσεις. 

Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο δικάζοντας κατ’ έφεση καταδίκασε σε 25 ημέρες φυλάκιση τον καθένα. Πρωτόδικα είχαν καταδικασθεί σε 35 ημέρες ο καθένας.

Οι καταδικασθέντες ακτήμονες είναι οι:

Γ. Σιδηρόπουλος, Ι. Σαββίδης, Κ. Καραφουλίδης, Γ. Ανδρίκος,
Δ. Αγαθαγγελίδης, Ηλ. Σιδηρόπουλος, Λαζ. Ιγνατιάδης και
Θ. Καραφουλίδης, που κατηγορήθηκαν ότι στις 13 Ιανουαρίου 1983 έσπειραν το υπ’ αριθμό 136 αγροτεμάχιο.

Ο τσιφλικάς Γ. Σουλτογιάννης, που ήταν και ο πολιτικός ενάγων, ισχυρίστηκε στο δικαστήριο ότι η παραπάνω έκταση του ανήκει. Είναι γνωστό πως σε όλα τα δημόσια έγγραφα της τοπογραφικής υπηρεσίας του Υπουργείου Γεωργίας πιστοποιείται ότι το αγροτεμάχιο 136 ανήκει στο κτηματολόγιο του Ηλιόλουστου.

Για λογαριασμό των ακτημόνων κατέθεσε ο ταμίας του ακτημονικού συλλόγου Τάκης Κωνσταντινίδης, υπογραμμίζοντας πως ο αγώνας των ακτημόνων είναι δίκαιος και πρέπει η κυβέρνηση να προχωρήσει στο μοίρασμα των τσιφλικιών.

Οι ακτήμονες πλήρωσαν την ποινή τους και αφέθηκαν ελεύθεροι.

1984

Σε σήριαλ έχει μετατραπεί η δίκη των επτά ακτημόνων για τα επεισόδια της 23^ης Ιουνίου 1980. Έχει αναγγελθεί πολλές φορές η διεξαγωγή της δίκης με διαφορετική κάθε φορά ημερομηνία. Ότι στις 6 Απριλίου 1984 έχει ορισθεί η νέα ημερομηνία ηχεί λίγο παράξενα. Η επτά ακτήμονες καλούνται από το κατεστημένο και τους τσιφλικάδες να καθίσουν στο εδώλιο του κατηγορούμενου. Συλλογιέται κανείς πως αυτοί που έπρεπε να δικάζουν κάθισαν και κάθονται στο εδώλιο του κατηγορούμενου.  

Στους δοκιμαζόμενους και δικαζόμενους ακτήμονες του Ηλιόλουστου συμπαραστέκονται με ανακοινώσεις τους η ΟΑΣΚ, πολλοί αγροτικοί σύλλογοι, ενώ ο νομάρχης Κιλκίς
κ. Β. Πετροπουλάκης  τους διαβεβαίωσε, ότι στη δικαστική τους περιπέτεια στις 6 Απριλίου θα είναι δίπλα τους. Θα κάνει ότι χρειαστεί για να τους στηρίξει.  Ο νομάρχης είπε ακόμη ότι οι Σουλτογιανναίοι άρπαξαν 3.000 στρέμματα επιπλέον από αυτά που λένε ότι αγόρασαν, μετά την οριοθέτηση της λίμνης.

Στις 6 Απριλίου όλα είναι έτοιμα για την διεξαγωγή της δίκης. Η αίθουσα του τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης είναι κατάμεστη από αγρότες, που ήρθαν από τα χωριά του Κιλκίς για να παρακολουθήσουν την δίκη και να συμπαρασταθούν στους δικαζόμενους ακτήμονες.

Την  υπεράσπιση των ακτημόνων έχουν αναλάβει ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και πρώην εφέτης Ν. Αθανασόπουλος και οι κιλκισιώτες δικηγόροι Κ. Χορομίδης και Ξ. Στεργιάδης.

Η δίκη για μια ακόμη φορά θα αναβληθεί επειδή η μάρτυς και μηνύτρια Στυλιανή Σουλτογιάννη δεν παρουσιάσθηκε στο δικαστήριο.

Ακούγεται παράξενα, την στιγμή που όλη Ελλάδα τιμά τους αγώνες των κολίγων του Κιλελέρ και της αγροτιάς, την ίδια στιγμή οι συνεχιστές των αγώνων αυτών, οι ακτήμονες του Ηλιόλουστου, να κάθονται για πολλοστή φορά στο εδώλιο των κατηγορουμένων. Ακριβώς την ίδια στιγμή ο πρωθυπουργός της χώρας Ανδρέας Παπανδρέου, προσκεκλημένος στο φετινό γιορτασμό της επετείου του Κιλελέρ, που οργάνωσαν η ΠΑΣΕΓΕΣ και ΓΕΣΑΣΕ, είπε μεταξύ άλλων:

«Θα κρατήσουμε τον λόγο μας και τη δέσμευση μας και θα αποδώσουμε στον ελληνικό λαό τα τσιφλίκια, είτε πρόκειται για ιδιωτικά, είτε για μοναστηριακά». Και πρόσθεσε ότι,
«δεν μπορούν να γίνουν όλα σε μια τετραετία».

Αυτό το τελευταίο σημαίνει πως η λύση μετατίθεται για τέσσερα χρόνια αργότερα.

Σχολιάζοντας τις  εξαγγελίες του πρωθυπουργού σχετικά με τα τσιφλίκια ο έμπειρος συνδικαλιστής  Κ. Σαββίδης, χαρακτήρισε θετικές τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού και πρόσθεσε «δεν μένει να τις δούμε». Όσο για τον χρόνο λύσης του προβλήματος είπε, αυτού του είδους οι μεταθέσεις δεν προμηνύουν τίποτα καλό. Προφητικά τα λόγια του.

Η δικαστική περιπέτεια των ακτημόνων συνεχίζεται.

Για τις 8 Ιουνίου 1984 έχει ορισθεί η νέα ημερομηνία της δίκης. Αυτή η αλυσίδα αναβολής των δικών, πιστεύουν οι αγρότες, σκοπό έχει να κάμψει το φρόνημα τους και τονίζουν πως είναι και καλά οργανωμένη σε βάρος τους.

Στις 8 Ιουνίου οι κατηγορούμενοι ακτήμονες σύρονται πάλι στην αίθουσα του Α. Εφετείου Θεσσαλονίκης. Η δίκη όμως δεν πρόκειται να διεξαχθεί και θα αναβληθεί πάλι, επειδή δεν παρουσιάσθηκε η κύρια μάρτυς και μηνύτρια Στυλιανή Σουλτογιάννη. Οι συνεχείς αναβολές οφείλονταν στο ότι δεν παρουσιάζεται στις δίκες η χήρα του νεκρού.  

Αυτός ο μεθοδευμένος ψυχολογικός και οικονομικός πόλεμος των τσιφλικάδων σε βάρος των φτωχών ακτημόνων δεν επηρέασε καθόλου την διάθεση τους και την πίστη ότι ο αγώνας που κάνουν είναι δίκαιος και πρέπει να τον συνεχίσουν μέχρι την δικαίωση τους. Δεν επηρέασε ούτε τους απλούς πολίτες που κάθε φορά μετακινούνταν από τα χωριά τους στη Θεσσαλονίκη για να συμπαρασταθούν στους δικαζόμενους ακτήμονες.

 

ΑΘΩΟΙ ΟΙ ΑΚΤΗΜΟΝΕΣ

Ύστερα λοιπόν από τόσες αναβολές, στις 12 Οκτωβρίου στο Εφετείο Θεσσαλονίκης θα πραγματοποιηθεί η δίκη των επτά ακτημόνων.

Πρόεδρος του δικαστηρίου είναι ο εφέτης κ. Σκαρλάτος.

Συνήγοροι πολιτικής αγωγής είναι οι Δ. Τσάκος και Γ. Γούλας.    

Συνήγοροι υπεράσπισης και αυτήν την φορά είναι οι
Ν. Αθανασόπουλος, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Κ. Χορομίδης και
Ξ. Στεργιάδης.

Στο δικαστήριο οι μάρτυρες κατηγορίας και η πολιτική αγωγή προσπάθησαν πάλι να φορτώσουν τον θάνατο του τσιφλικά στους ακτήμονες, παρά τις ιατρικές γνωματεύσεις και την μαρτυρία του ιατροδικαστή κ. Κ. Χουρδάκη. Ιδιαίτερα σφοδρή ήταν η επίθεση των δικηγόρων των Σουλτογιανναίων κατά των κατηγορουμένων και του ενός συνηγόρου υπεράσπισης. Ο δικηγόρος Γ. Γούλας απευθυνόμενος στους κατηγορουμένους είπε, πως επιτέθηκαν κατά του Ι. Σουλτογιάννη «σαν τους Αφρικάνους».
Άμεση ήταν η αντίδραση του  κατηγορούμενου Δ. Κωνσταντινίδη που τον αποστόμωσε λέγοντας:  «Είμαστε Πόντιοι και ποτέ δεν είχαμε αρπαχτικές διαθέσεις. Πάντα οι αγώνες μας ήταν τίμιοι. Ούτε όμως και οι Αφρικανοί μπορούν να χαρακτηρισθούν άρπαγες, γιατί κάνουν αγώνες για την ελευθερία τους».

Το Εφετείο Θεσσαλονίκης διαπιστώνοντας ποια ήταν η αλήθεια αθώωσε τους ακτήμονες και επέβαλε ποινή μόνον στους
Κ. Σαββίδη και Ν. Σαββίδη 3,5 μηνών για σωματικές βλάβες στον
Γ. Σουλτογιάννη.   

Όλοι οι ακτήμονες έδωσαν συγχαρητήρια στους συνηγόρους υπεράσπισης  για την συμπαράσταση στον αγώνα τους.

Η απόφαση του Εφετείου ικανοποίησε την κοινή γνώμη του Κιλκίς.

 

Μετά το 1985  

Δέκα συνεχόμενα χρόνια αγωνίζονται οι ακτήμονες του Ηλιόλουστου για ένα κομμάτι γης χωρίς αποτέλεσμα μέχρι τώρα. Αντίθετα πρόσφατα έχουν δικασθεί να πληρώσουν ποσό κατασχετηρίων, ανερχόμενο στο ύψος των 600.000 δραχμών, σαν «αποζημίωση δεδουλευμένων» που απαίτησαν και δικαιώθηκαν οι τσιφλικάδες για μία έκταση που παράνομα κατέχουν και εκμεταλλευόταν δεκαετίες ολόκληρες και την οποία, να υπενθυμίσουμε, έσπειραν και θέρισαν οι ακτήμονες.

Αυτοί που έπρεπε να καταβάλουν αποζημίωση στο ελληνικό δημόσιο για την παράνομη εκμετάλλευση δημόσιας γης, η ελληνική δικαιοσύνη, η ελληνική πολιτεία τους ανταμείβει με «αποζημίωση δεδουλευμένων», που θα πληρώσουν αυτοί που αγωνίζονται να προστατεύσουν την δημόσια περιουσία, αυτοί οι ηρωικοί πολίτες, οι φτωχοί αγρότες που χρόνια τώρα ξέρουν καλά «να φυλάτουν Θερμοπύλες». Αυτό έκαναν και τώρα. Αγωνίσθηκαν και αγωνίζονται να προστατέψουν την δημόσια γη που τους ανήκει. Αγωνίζονται για λίγη γη για να ζήσουν τις οικογένειες τους. Αγωνίζονται για το δικαίωμα στη ζωή. Αγωνίζονται για να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις να παραμείνουν στον τόπο τους και να μην είναι αναγκασμένοι να πάρουν τον δρόμο του ξενιτεμού, τον δρόμο που οδηγεί στα σκλαβοπάζαρα της Βόρειας Ευρώπης, όπως υποχρεώθηκαν να κάνουν πολλοί συγχωριανοί τους. Ιδού η ανταμοιβή. Ιδού το κράτος δικαίου. Οι τσιφλικάδες το είπαν, ήμαστε οι ισχυροί. Ξέρανε τα οικονομικά περιθώρια των ακτημόνων. Τους εξαντλήσανε οικονομικά. Οι ακτήμονες όμως δεν τα παρατάνε, δεν λυγίζουν, είναι μαχητές, και προειδοποιούν.

«Εμείς οι ακτήμονες δεν είμαστε διατεθειμένοι να επιτρέψουμε σε κανέναν να κατασχέσει τα μηχανήματα μας και αν τολμήσει θα μας βρει αντιμέτωπους και ενωμένους».

Καταφεύγουν στα κόμματα οι ακτήμονες

Η «σοσιαλιστική κυβέρνηση» παρά τις προεκλογικές αλλά και τις κυβερνητικές υποσχέσεις φαίνετε να έχει ξεχάσει τους ηρωικούς ακτήμονες, όπως παλιά τους αποκαλούσε. Βλέποντας τα αδιέξοδα οι αγρότες του χωριού, αποφασίζουν να απευθυνθούν στα κόμματα και στο προεδρείο της Βουλής. Ο Αγροτικός Σύλλογος και ο Ακτημονικός Σύλλογος Ηλιόλουστου σε κοινή συνεδρίαση συντάσσουν κατατοπιστική έκθεση των προβλημάτων τους και την καταθέτουν τον Φεβρουάριο του 1986, σε όλα τα κόμματα της Βουλής και στο προεδρείο, με σκοπό να γίνει επερώτηση και να συζητηθεί στη Βουλή.

Στη βουλή το θέμα των ακτημόνων

ΜΕ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ  ΚΚΕ

Τον μήνα Μάρτιο η κοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ κατέθεσε στην Βουλή την  αναφορά του Αγροτικού και του Ακτημονικού Συλλόγου Ηλιόλουστου, με την οποία διαμαρτύρονται για την δίωξη και την επιχειρούμενη κατάσχεση αγροτικών μηχανημάτων των ακτημόνων, που διεκδικούν το αγροτεμάχιο Νο. 136 και ζητούν την οριστική λύση του προβλήματος.

Η αναφορά των ακτημόνων που κατατέθηκε στη Βουλή από το ΚΚΕ, έχει ως  εξής:

·         Ο Αγροτικός και Ακτημονικός Σύλλογος του Ηλιόλουστου Κιλκίς, σε κοινή τους συνεδρίαση αποφάσισαν να ενημερώσουν τα κόμματα, τις ομάδες και το Προεδρείο της Βουλής για τα εξής προβλήματα.

1.    Από το 1976 καλλιεργούμαι το αγροτεμάχιο 136, που είναι 380 στρέμματα και κατείχαν αυθαίρετα οι Αφοί Σουλτογιάννη. Επίσης αυθαίρετα κατέχουν άλλα 1.000 στρέμματα δημόσιας έκτασης.

 Σας αποστέλλουμε και το έγγραφο της Τοπογραφικής Υπηρεσίας, όπου φαίνεται ότι το τεμάχιο 136 ανήκει στο συνοικισμό Ηλιόλουστου της κοινότητας Καστανιών. Παρότι το τεμάχιο αυτό μας ανήκει, από το 1976 μας καταδικάζουν για αυτοδικία και μας έχουν εξαντλήσει οικονομικά.

 Στα καλλιεργητικά χρόνια 1983 και 1984, δεν καλλιεργήσαμε το τεμάχιο, γιατί πιστέψαμε στις εξαγγελίες της κυβέρνησης, ότι οι καταπατημένες εκτάσεις θα αποδοθούν στους ακτήμονες. Αφού δεν εφαρμόστηκαν οι εξαγγελίες, μπήκαμε και το ξανασπείραμε, αλλά μας ξανακάνανε μήνυση.

2.    Σας αποστέλλουμε και απόφαση του Πρωτοδικείου, που με βάση αυτή, προχωρούν στην κατάσχεση των γεωργικών μας μηχανημάτων. Θεωρούμε άδικη την απόφαση, γιατί αυτή στηρίζεται στο γεγονός ότι οι Αφοί Σουλτογιάννη έσπειραν το τεμάχιο και το θερίσαμε εμείς. Αυτό είναι αναληθές. Το τεμάχιο σπείραμε στις 24 Οκτώβρη 1979. Με την προστασία 200 ανδρών των ΜΑΤ, στις 12 Δεκέμβρη 1979 οι Αφοί Σουλτογιάννη μπήκαν, στο ήδη φυτρωμένο τεμάχιο, κάνανε εικονική σπορά για 17 λεπτά μόνο, έτσι που αργότερα να δικαιολογήσουν ότι σπείρανε αυτοί.

 

ΖΗΤΑΜΕ

α. Να γίνει επερώτηση στην Βουλή και να συζητηθεί το πρόβλημα μας.

β. Να ανακληθεί η απόφαση κατασχέσεων των αγροτικών μας μηχανημάτων.

γ. Να σταλεί συνεργείο για την οριοθέτηση της έκτασης του Ηλιόλουστου, που σύμφωνα με την οριστική διανομή του 1932 είναι 12.662 στρέμματα.

δ. Επειδή ήδη προβαίνουν σε κατασχέσεις των αγροτικών μας μηχανημάτων, να χαρακτηρισθεί η υπόθεση ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΥΣΑ για συζήτηση στη Βουλή.

Εμείς οι ακτήμονες δεν είμαστε διατεθειμένοι να επιτρέψουμε σε κανέναν να κατασχέσει τα μηχανήματα μας  και αν τολμήσει κανείς θα μας βρει αντιμέτωπους και ενωμένους.

ΜΕΤΑ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ

Στην ίδια θέση απ’ όπου ξεκίνησαν πριν δέκα χρόνια τους αγώνες τους για την απόκτηση της γης τους, που την άρπαξαν οι μεγαλοτσιφλικάδες, βρίσκονται το 1988 οι αγωνιζόμενοι ακτήμονες του Ηλιόλουστου.

Οι αγώνες τους, δύσκολοι με πολλές αντιξοότητες, με πολλούς κατατρεγμούς και συκοφαντίες, με φυλακίσεις, με πολλά οικονομικά προβλήματα, εξακολουθούν να είναι γεμάτοι πάθος για δικαιοσύνη και αποκατάσταση.  Μέχρι το 1981 βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα και της επικαιρότητας. Μετά, όπως ομολογούν οι ίδιοι οι ακτήμονες, ήρθε το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και όλα σταμάτησαν. Μετά τον Οκτώβριο του 1981 πίστεψαν πως τώρα ο αγώνας τους «δικαιώνεται». Προγραμματική και προεκλογική διακηρυγμένη θέση του ΠΑΣΟΚ είναι το μοίρασμα των τσιφλικιών και των μοναστηριακών εκτάσεων στους ακτήμονες. Πολύ δε περισσότερο που οι ακτήμονες του Ηλιόλουστου ζητούσαν την επιστροφή των καταπατημένων εκτάσεων τους από τους τσιφλικάδες αδελφούς Σουλτογιάννη.

Τα μεγάλα λόγια και οι πολλές υποσχέσεις από την κυβερνητική παράταξη κατά την διάρκεια που ήταν αντιπολίτευση αποδείχτηκαν κούφια λόγια μετά από μερικά χρόνια που ανέλαβαν την διακυβέρνηση της χώρας. Στροφή πολλών μοιρών από τις διακηρυγμένες θέσεις  έκανε το ΠΑΣΟΚ με την ανάληψη της εξουσίας. Με την μέθοδο της διολίσθησης άρχισε σιγά – σιγά να εγκαταλείπει τους αγρότες – «σύμμαχους» του, όπως έλεγε σε όλους τους τόνους. Και τις κάποιες κινήσεις τις κάνει προς «τιμή των όπλων», ύστερα από τις  πιέσεις που δέχεται από τα μέλη του, για να τους καθησυχάσει. Όπως θα εκτιμήσουν μεταγενέστερα έδινε ψεύτικες υποσχέσεις για διανομή των τσιφλικιών και των μοναστηριακών εκτάσεων σε μια προαπάθεια εξαπάτησης και χειραγώγησης των ακτημόνων.

Αργότερα θα πουν οι ίδιοι αγρότες «μας κοίμισε» το ΠΑΣΟΚ. Σαν τέτοια κίνηση, ο Δ. Κωνσταντινίδης, ερμήνευσε και την προσφυγή του Υπουργείου Γεωργίας κατά των τσιφλικάδων αδελφών Σουλτογιάννη για το επίμαχο αγροτεμάχιο 136.  Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει από την όλη στάση της κυβέρνησης και την συμπεριφορά των αρμόδιων Υπουργών που όλα αυτά τα χρόνια όχι μόνο δεν κάνανε κάτι, αλλά τους πουλούσανε διάφορα παραμύθια, αδρανοποιώντας τους ακτήμονες, όπως θα πει χαρακτηριστικά. Χάσαμε πολύτιμο χρόνο, χάσαμε όμως και την συμπαράσταση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, λέει με πίκρα. Προτού το 1981 ήταν δίπλα μας, παντού, όπου τους χρειαζόμασταν. Στα δικαστήρια, στη Βουλή, όπου τους είχαμε ανάγκη. Ακόμα κι’ ο Σταύρος Μαρινίδης, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, που είμαστε σχεδόν χωριανοί, εξαφανίστηκε.

«Διεκδικούμε τα καταπατημένα», επιμένουν να λένε στον κιλκισιώτη δημοσιογράφο Πάνο Καϊσίδη, ο Κ. Σαββίδης και ο
Δ. Κωνσταντινίδης και προσθέτουν, ότι σ’ αυτό τον αγώνα πορεύονται όλοι μαζί χωρίς παρεκκλίσεις. Δεν το βάζουν κάτω οι ακτήμονες παρά την εκτίμηση τους πως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σταδιακά και σταθερά τους εγκαταλείπει. Οι κάτοικοι του χωριού δεν μπορούν να ξεχάσουν ακόμα και σήμερα τα λόγια κυβερνητικού βουλευτή του νομού μας, μέσα σε καφενείο του χωριού, «να μην ξαναεπιχειρήσουν να πάνε  να καλλιεργήσουν το αγροτεμάχιο 136». Εντελώς περίεργα ηχούν ακόμα τα λόγια αυτά στα αυτιά τους από έναν άνθρωπο που όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν δίπλα τους και τους υποσχότανε πως η καταπατημένη έκταση θα τους αποδοθεί αμέσως μόλις το ΠΑΣΟΚ αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας.

Αυτές οι συμπεριφορές έδωσαν αέρα στους τσιφλικάδες που τώρα αλλάξανε το τροπάρι, ότι δηλαδή η έκταση αυτή είναι αγορασμένη από τον τούρκο Μπέη, μιας και δεν διαθέτουν κανένα ντοκουμέντο. Προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την μη ύπαρξη εθνικού κτηματολογίου. Έκαναν μέχρι και δικούς τους χάρτες της περιοχής, που έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με τον επίσημο χάρτη της οριστικής διανομής. Να σκεφθεί κανείς πως στο χάρτη αυτό εμφανιζόταν το Μιχαλίτσι να συνορεύει με τον συνοικισμό Βαλτούδι, όταν είναι γνωστό πως ενδιάμεσα παρεμβάλλονται οι εκτάσεις του Ηλιόλουστου.

Ύστερα, λοιπόν, από την μη ύπαρξη των οποιοδήποτε ντοκουμέντων ότι είναι αγορασμένα από αυτούς και την παρουσίαση από τους ακτήμονες εγγράφων της Τοπογραφικής Υπηρεσίας, από όπου προκύπτει ότι το αγρόκτημα Νο. 136 ανήκει στον συνοικισμό Ηλιόλουστου της κοινότητας Καστανιών, οι Σουλτογιανναίοι επικαλούνται τώρα το δικαίωμα της χρησικτησίας πάνω στις εκτάσεις αυτές, παρότι γνωρίζουν ότι ο νόμος δεν αναγνωρίζει χρησικτησία πάνω σε ακίνητα του δημοσίου. Οι τσιφλικάδες δεν έχουν τίποτε άλλο να επικαλεσθούν. Παίζουν το τελευταίο τους χαρτί.  Ρίχνουν άδεια μήπως πιάσουν κάτι.

Εντωμεταξύ με την αναγνωριστική αγωγή που έχει καταθέσει το δημόσιο κατά των τσιφλικάδων αναπτερώνονται οι ελπίδες των ακτημόνων για την επιστροφή των εκτάσεων. Ωστόσο πολλοί αγρότες είναι δύσπιστη για τις προθέσεις του Υπουργείου. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Δ. Κωνσταντινίδη.

«Οι εξελίξεις δεν προβλέπονται και τόσο αισιόδοξες όσο πιστέψαμε στην αρχή, επιβάλλεται να είμαστε σε αγωνιστική ετοιμότητα, αν θέλουμε να μην πάει χαμένος ο αγώνας τόσων χρόνων. Αν τολμούσαμε και σήμερα να κάνουμε κάτι, πάλι θα αντιμετωπίζαμε τα ΜΑΤ, τα δικαστήρια και τις φυλακές, όπως το 1976 και το 1978».

Τα χρόνια περνούσαν και η δίκη των καταπατημένων εκτάσεων δεν λέει να πραγματοποιηθεί. Από αναβολή σε αναβολή πηγαίνει. Στις τάξεις των ακτημόνων επικρατεί πίκρα και απογοήτευση. Ήταν περισσότερο από σίγουροι πως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα είχε αποκαταστήσει την νομιμότητα, αν όχι την πρώτη τετραετία οπωσδήποτε την δεύτερη τετραετία, όπως άλλωστε είχε υποσχεθεί ο Πρωθυπουργός και Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Παπανδρέου. Δυστυχώς έζησαν ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή να δικαιώνονται οι τσιφλικάδες καταπατητές των εκτάσεων τους.  

Το έζησαν και αυτό, το 1990 με δικαστική απόφαση παραχωρήθηκε το αγροτεμάχιο 136 στους τσιφλικάδες αδελφούς Σουλτογιανναίους. Ασκήθηκε προσφυγή στο Εφετείο, το οποίο ύστερα από πολλές αναβολές είχε την ίδια τύχη με την πρωτόδικη απόφαση. Οι ακτήμονες καταγγέλλουν ότι σκόπιμα δεν ενημερώθηκαν για την ημερομηνία εκδίκασης στο Εφετείο και είναι ο λόγος που δεν μπόρεσαν να παραστούν στην δίκη.

Σε επερώτηση των βουλευτών του ΚΚΕ
Σταύρου Παναγιώτου και Μαρίας Μπόσκου το 1997 σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς που διέπει τα διεκδικούμενα αγροκτήματα, ο αρμόδιος υπουργός Γεωργίας Στ. Τζουμάκας διαπίστωσε ότι οι εκτάσεις δεν έχουν περιέλθει στο δημόσιο. Μάλιστα ο «σοσιαλιστής» Υπουργός ήταν ξεκάθαρος. Αποφάνθηκε ότι οι εκτάσεις ανήκουν στους τσιφλικάδες.

Το αγροτικό ζήτημα των ακτημόνων του Ηλιόλουστου παρόλη την αρνητική εξέλιξη εξακολουθούσε να παρουσιάζει πανελλήνιο ενδιαφέρον. Οι αγρότες εξακολουθούσαν να αγωνίζονται για επιστροφή των καταπατημένων εκτάσεων. Σύμφωνα με τον τότε κοινοτάρχη Δ. Ροδακόπουλο, οι αγρότες συμφώνησαν με την Γεωργική Υπηρεσία να κάνουν τον αναδασμό με την ελπίδα να συμπεριληφθούν και οι καταπατημένες εκτάσεις από τους τσιφλικάδες, μιας και με τους επίσημους χάρτες οι εκτάσεις αυτές ήταν δημόσια γη και αποτελούσαν μέρος του οικισμού Ηλιόλουστου. Δυστυχώς για τους ακτήμονες ο τότε Υπουργός Γεωργίας είχε αποφανθεί, «οι εκτάσεις ανήκουν στους τσιφλικάδες».

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Α. Παπαρήγα δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και στις 1 Νοεμβρίου 1997 επικεφαλής πολυπληθούς αντιπροσωπείας επισκέπτεται το χωριό. Συζητά με τους κατοίκους το πρόβλημα των καταπατημένων εκτάσεων από τους τσιφλικάδες και τους διαβεβαιώνει πως το ΚΚΕ θα είναι δίπλα τους στο δίκαιο αγώνα που κάνουν.

Κλείνοντας το «Χρονικό του Αγώνα» θα ήθελα να σημειώσω, πως μπορεί η εποχή των τσιφλικάδων να τέλειωσε δεκαετίες πριν, το είδος των τσιφλικάδων δεν λέει να τελειώσει. Όχι μόνο εξακολουθούν να υπάρχουν, αλλά εξακολουθούν να κατέχουν καταπατημένες εκτάσεις του δημοσίου της περιοχής και τις ιδιοποιούνται σαν νόμιμοι ιδιοκτήτες. Και όλα αυτά γιατί το Ελληνικό δημόσιο πότε τους ανέχεται και πότε τους παρέχει στήριξη.  

ΓΕΝΝΗΘΕΙΣ ΣΤΟ ΗΛΙΟΛΟΥΣΤΟ

Οι γεννηθέντες στο Ηλιόλουστο αγρότες αλλά και όλοι οι γεννηθέντες σε οποιαδήποτε «Ηλιόλουστο» θα πρέπει να γνωρίζουν, πως οι αγώνες έχουν αποτέλεσμα όταν είναι συνεχείς και δεν επαναπαύονται στα παχιά λόγια, στις μεγάλες και ανέξοδες υποσχέσεις των κυβερνώντων.  

Θα πρέπει να γνωρίζουν οι «γεννηθέντες στα Ηλιόλουστα» πως μοναδική εγγύηση δικαίωσης τους είναι οι οργανωμένοι και συντονισμένοι αγώνες τους και με τους άλλους εργαζόμενους του νομού. Άλλωστε τα πρώτα χρόνια του αγώνα τους έτσι πορεύτηκαν, για αυτό και είχαν επιτυχίες, παρά τις πολλές δυσκολίες.

Γνώριζαν «οι γεννηθέντες στο Ηλιόλουστο» πως με τον ενωτικό τους αγώνα κέρδισαν πολλά, για αυτό δεν έπρεπε να επαναπαυθούν στις υποσχέσεις των κυβερνήσεων. Το ήξεραν, κάθε φορά που «καλή τη πίστη» ενήργησαν γελάστηκαν. Είχαν την γνώση πως οι ανατροπές έρχονται μόνο με συνεχείς και ενωτικούς αγώνες. Ωστόσο πίστεψαν στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Μερικά χρόνια αργότερα θα ομολογήσουν «μας κοίμισε το ΠΑΣΟΚ» 

Παρ’ όλα αυτά η εξέγερση των ακτημόνων του Ηλιόλουστου την δεκαετία του 1970 ενάντια στους τσιφλικάδες αποτελεί σταθμό στην νεώτερη ιστορία του αγροτικού κινήματος και θεωρούνται συνέχεια των αγροτικών κινητοποιήσεων του Μεταλλικού και της Ποντοηράκλειας. Ο αγώνας τους είχε νέα χαρακτηριστικά. Κατόρθωσαν να συμπαραταχθούν όλοι οι ακτήμονες ανεξάρτητα από πολιτικές και κομματικές πεποιθήσεις, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της αστυνομίας και άλλων «καλοθελητών».  Αγωνίσθηκαν για αποκατάσταση της δικαιοσύνης, για την επιστροφή των καταπατημένων εκτάσεων τους από τους τσιφλικάδες, την επιβίωση τους από το ξεκλήρισμα και την μετανάστευση. Στο τέλος - τέλος αγωνίσθηκαν και για την ανόρθωση της αγροτικής οικονομίας από τους μικρομεσαίους αγρότες.

Οι κυβερνήσεις αδιαφόρησαν για τους φτωχούς αγρότες και τους αντιμετώπισαν άλλοτε με ψεύτικες υποσχέσεις και άλλοτε  με κατασταλτικά μέτρα, ΜΑΤ, αστυνομία, εισαγγελείς, κλπ.

Σήμερα γνωρίζουν «οι γεννηθέντες στο Ηλιόλουστο» καλύτερα από κάθε άλλον πως μοναδική διέξοδος και επιτυχία στον αγώνα τους είναι η συνέχιση του και μάλιστα όσο πιο εντατικά γινότανε, ώστε να αναγκάζανε τους κυβερνώντες να υλοποιήσουν αυτά που είχαν υποσχεθεί τόσο σαν αντιπολίτευση όσο και σαν κυβέρνηση. Αυτό θα ήταν και το μυστικό της απόδοσης δικαιοσύνης. 

Παρά την κατάφορη αδικία σε βάρος των ακτημόνων του Ηλιόλουστου και παρά την απογοήτευση οι αγώνες των αγροτών του Ηλιόλουστου αποτελούν μεγάλη παρακαταθήκη για τις επόμενες γενεές. Εξάλλου οι κάτοικοι του Ηλιόλουστου δεν έλειψαν από κανένα αγώνα, είτε επρόκειτο για εθνικό - πατριωτικό αγώνα, είτε επρόκειτο για τα τοπικά προβλήματα. Το μεγάλο τους παράπονο είναι πως η επίσημη πολιτεία κατά πάγια τακτική επιβράβευσε τους απόντες από τους αγώνες της πατρίδας μας. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Κώστα Σαββίδη.

«Όχι μόνο οι κάτοικοι του χωριού μας αλλά και οι πρόγονοι μας πήραν μέρος στους εθνικούς αγώνες και όταν ακόμα ζούσαν στον Καύκασο».

Αυτοί είναι οι γεννηθέντες στο Ηλιόλουστο.

ΟΙ ΑΚΤΗΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ

Σταθμό στην αγωνιστική πορεία των ακτημόνων του Ηλιόλουστου αποτελεί η διεκδίκηση της επιστροφής των καταπατημένων εκτάσεων από τους τσιφλικάδες αδελφούς Σουλτογιανναίους.
Οι αγροτικές κινητοποιήσεις των ακτημόνων ξεκίνησαν με επιτυχία αμέσως μετά την μεταπολίτευση. Οι αγρότες αμέσως βρέθηκαν αντιμέτωποι με την τότε κυβέρνηση της Ν.Δ., της οποίας η κυβερνητική πολιτική ταυτιζόταν πότε άμεσα και πότε έμμεσα με τους μεγαλοκτηματίες τσιφλικάδες. Αντίθετα το ΠΑΣΟΚ, που τον καιρό εκείνο βρισκόταν στην αντιπολίτευση, υποστήριζε τον αγώνα των ακτημόνων και διεκήρυττε σε όλους τους τόνους, ότι μόλις έρθει στην εξουσία θα επιστραφούν οι εκτάσεις στους φυσικούς καλλιεργητές, τους αγρότες. Το ίδιο άλλωστε υποστήριξε και τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης δια στόματος του ίδιου του Πρωθυπουργού, του Α. Παπανδρέου.    

Ας δούμε συγκεκριμένα την συμπεριφορά ιδιαίτερα των κυβερνητικών κομμάτων.

Η Ν.Δ. (Νέα Δημοκρατία)

Το κόμμα της Ν.Δ. είχε από την ίδρυση του ξεκάθαρες θέσεις. Κρίνοντας με βάση τις πολιτικές παραμέτρους της εποχής και τις διακηρυγμένες θέσεις της μπορούμε να υποστηρίξουμε πως ταυτιζόταν με το μεγάλο κεφάλαιο. Άλλωστε σαν κυβέρνηση αντιμετώπισε με εχθρότητα το λαϊκό κίνημα. Από αυτήν την πολιτική της θέση δεν θα μπορούσε να αποκλίνει όταν ξέσπασαν οι αγροτικές κινητοποιήσεις στο νομό μας. Στην δίκαιη απαίτηση των ακτημόνων του Ηλιόλουστου να επιστραφούν οι καταπατημένες εκτάσεις από τους τσιφλικάδες δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει όλες τις μεθόδους για να τους αντιμετωπίσει. Κράτησε μια ακατανόητη εχθρική στάση απέναντι τους και αδικαιολόγητα φιλική στάση στους τσιφλικάδες. Έβαλε σε εφαρμογή μεθόδους και πρακτικές που θύμιζαν άλλες εποχές. Οι ακτήμονες συχνά βρέθηκαν αντιμέτωποι με την αστυνομία, τα ΜΑΤ, τα δικαστήρια και όλους τους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Ξεκάθαρα το κόμμα και η κυβέρνηση της Ν.Δ. τάχθηκαν ανοιχτά υπέρ των τσιφλικάδων, παραβλέποντας το γεγονός πως οι ακτήμονες του Ηλιόλουστου προασπίζονταν το δημόσιο συμφέρων και την δικαιοσύνη και σε τελευταία ανάλυση ήταν και οι φυσικοί δικαιούχοι.

ΠΑΣΟΚ (Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα)

Το ΠΑΣΟΚ παρουσιάζει δυο εντελώς διαφορετικά πρόσωπα. Μία της αντιπολίτευσης και μια άλλη της κυβερνητικής παράταξης.

Το ΠΑΣΟΚ σαν αντιπολίτευση στάθηκε δίπλα στους αγωνιζόμενους ακτήμονες. Όπου χρειάζονταν την βοήθεια τους οι αγρότες ήταν παρών. Με επερωτήσεις στη βουλή, με παραστάσεις στους αρμόδιους Υπουργούς και τις διάφορες Υπηρεσίες, στα δικαστήρια. Παντού όπου χρειάζονταν.  Στο κυβερνητικό του πρόγραμμα με σαφήνεια μιλούσε για απαλλοτρίωση και μοίρασμα των τσιφλικιών και των μοναστηριακών εκτάσεων στους ακτήμονες.

Το ΠΑΣΟΚ σαν κυβέρνηση σταδιακά έκανε στροφή 180 μοιρών, αθέτησε όσα θετικά υπήρχαν στις διακηρύξεις του και στο πρόγραμμα του. Να σκεφθεί κανείς τα όσα τον Απρίλιο του 1982 είχε εξαγγείλει ο τότε νομάρχης κ. Β. Πετροπουλάκης στο καφενείο του χωριού ή τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού
Α. Παπανδρέου στο γιορτασμό της επετείου του Κιλελέρ το 1984.

Ιδιαίτερα την δεύτερη τετραετία (1985-1989) δεν δίστασε να έρθει σε πλήρη αντίθεση με τα δίκαια αιτήματα των ακτημόνων. Έθεσε σε πρώτη προτεραιότητα τα συμφέροντα των μεγαλοτσιφλικάδων. Πείρε μέτρα που στόχευαν στην συγκέντρωση της γης και της παραγωγής στους μεγαλοκτηματίες.

Συμπερασματικά το ΠΑΣΟΚ με ψεύτικες υποσχέσεις για διανομή των τσιφλικιών και των μοναστηριακών εκτάσεων στους ακτήμονες προσπάθησε, στην πραγματικότητα, να εξαπατήσει και να χειραγωγήσει τους αγρότες.

 

ΚΚΕ (Κουμμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος)  

Το ΚΚΕ από την αρχή συμπαραστάθηκε στον αγώνα των ακτημόνων για την επιστροφή των καταπατημένων εκτάσεων από τους τσιφλικάδες. Η ηγεσία του με επερωτήσεις στους αρμόδιους Υπουργούς, με παραστάσεις και παρεμβάσεις στις αρμόδιες Υπηρεσίες και παράγοντες αγωνίσθηκε για την δικαίωση των ακτημόνων. Η τοπική οργάνωση  του ΚΚΕ και οι δημοσιογράφοι του «Ριζοσπάστη» στάθηκαν στο πλευρό των αγροτών του Ηλιόλουστου. Στήριξαν τον αγώνα των ακτημόνων και κατήγγειλαν την κυβερνητική πολιτική που ήταν μονομερής και άδικη σε βάρος των ακτημόνων και υπέρ των τσιφλικάδων.

Η αστυνομία για να συκοφαντήσει και να τρομοκρατήσει τους ακτήμονες προσπάθησε να παρουσιάσει την συμπαράσταση του ΚΚΕ σαν «κουμουνιστικό δάκτυλο». Δεν δίστασε να ασκήσει δίωξη σε βάρος του δημοσιογράφου του «Ριζοσπάστη»  και του γραμματέα της Ν.Ε. και να τους κατηγορήσει σαν υποκινητές των αγροτών. Σύσσωμοι οι ακτήμονες απέρριψαν την κατηγορία.

Η ίδια η γ.γ. γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα επισκέφθηκε το χωριό και δήλωσε την αμέριστη συμπαράσταση της στους αγωνιζόμενους κατοίκους του χωριού.

Το ΚΚΕ σταθερά σε όλη την διάρκεια του αγώνα τους υποστήριξε τους ακτήμονες.

ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Κατά διάρκεια του αγώνα των ακτημόνων του Ηλιόλουστου σημαντική παρεμβολή μέχρι και καθοριστική είχαν η αστυνομία και η δικαιοσύνη. Εκτιμούμαι πως τόσο η αστυνομία όσο και η δικαιοσύνη όχι μόνο δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων αλλά αποδείχθηκαν πολύ κατώτερες. Δεν ανταποκρίθηκαν στο θεσμικό τους ρόλο. Αυτό κανείς μπορεί πολύ εύκολα να το διαπιστώσει παρακολουθώντας την εξέλιξη του χρονικού του αγώνα των αγροτών, ιδιαίτερα για την αστυνομία. 

Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

Με βάση την νομοθεσία και τους κανονισμούς θα περίμενε κανείς η αστυνομία να:Να σέβεται την αξία του ανθρώπου και να μεριμνά για την προστασία των δικαιωμάτων του ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου, να ενεργεί πάντοτε με σκοπό την εξασφάλιση της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, την εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος και τη διαφύλαξη των νομίμων συμφερόντων των πολιτών, να ενεργεί κατά την εκπλήρωση των καθηκόντων της, με βάση τις αρχές της νομιμότητας, της αναλογικότητας, της επιείκειας, της χρηστής διοίκησης, της ίσης μεταχείρισης και του σεβασμού της διαφορετικότητας των ατόμων, με άλλα λόγια να υπηρετεί τον Ελληνικό Λαό και να εκτελεί τα καθήκοντα της, όπως ορίζουν το Σύνταγμα και οι Νόμοι.Δυστυχώς με  όση επιείκεια και να δείξουμε δεν θα δούμε τίποτα από όλα αυτά  να κάνει η αστυνομία σε όλη την διάρκεια του αγώνα των ακτημόνων. Το αντίθετο ακριβώς. Παρατηρήσαμε μια  αστυνομία να λειτουργεί όχι μόνο σαν όργανο των τσιφλικάδων, αλλά να κατασκευάζει και κατηγορίες σε βάρος των ακτημόνων, να προσπαθεί να διχάσει τους κατοίκους του Ηλιόλουστου, να τους τρομοκρατεί, να τους στέλνει κατηγορούμενους στα δικαστήρια, να τους προσάπτει ψεύτικες κατηγορίες. Μέχρι και για  δολοφονία τους κατηγόρησε, παρά την αντίθετη γνωμάτευση του ιατροδικαστή.

Είδαμε αστυνομικούς να μετατρέπονται σε χειριστές των αγροτικών μηχανημάτων των τσιφλικάδων, όταν αυτοί αδυνατούσαν να εξασφαλίσουν το απαραίτητο τεχνικό  προσωπικό για να καταπατήσουν τις διεκδικούμενες από τους ακτήμονες εκτάσεις. Πολλά θα μπορούσαμε να καταμαρτυρήσουμε στη διοίκηση και τα αστυνομικά όργανα.
Αυτό που μπορούμε να πούμε με σιγουριά είναι πως η αστυνομία δεν έπραξε τίποτα από όλα αυτά για οποία έχει ιδρυθεί, υπάρχει και για τα οποία αμείβεται από τον ιδρώτα του ελληνικού λαού. Σε τίποτα δεν δικαιολόγησε την ύπαρξη της. Με δυο λόγια λειτούργησε σαν υπερασπιστής των τσιφλικάδων και σαν εχθρικό σώμα για τους ακτήμονες και το δημόσιο συμφέρον.

Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Η Δικαιοσύνη θεωρείται ο βασικός πυλώνας του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Είναι η λειτουργία που οφείλει να εγγυάται την ισονομία, τα δικαιώματα και την προστασία των πολιτών.
Ευθύνη και χρέος όλων των παραγόντων της Δικαιοσύνης, είναι όλοι οι πολίτες να είναι ίσοι και να απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα.
Με βάση τις μαρτυρίες των ακτημόνων του Ηλιόλουστου η δικαιοσύνη δεν ανταποκρίθηκε στο λειτούργημα της, όπως περιγράφεται παραπάνω, σε ότι τους αφορά πάντα.  Πολλές φορές τους αδίκησε. Δεν τους προστάτεψε και όταν κατηγορήθηκαν με ψευδείς μαρτυρίες ακόμα και για δολοφονία. Ενώ οι ψευδομάρτυρες δεν είχαν καμία συνέπεια.   
Ιδιαίτερα οι εισαγγελικές αρχές του Κιλκίς κατά κανόνα στρεφόταν με την παραμικρή αιτία εναντίον τους και ταυτόχρονα ήταν άλλοτε ελαστικοί και άλλοτε παρέβλεπαν παραπτώματα των τσιφλικάδων. Πολλά παράπονα εκφράζουν οι ακτήμονες  και για τον  δικαστικό Κο Ανέστη Τσενεκίδη. Γενικά οι κάτοικοι εκτιμούν πως οι δικαστικές αρχές του Κιλκίς αντιμετώπιζαν ευνοϊκά τους αδελφούς Σουλτογιάννοι.    

ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Σταθμό στην νεώτερη ιστορία αποτελούν οι αγροτικές κινητοποιήσεις των ακτημόνων του Ηλιόλουστου. Σύσσωμοι όλοι οι κάτοικοι του χωριού έδωσαν τον αγώνα ενάντια στους τσιφλικάδες αδελφούς Σουλτογιάνοι, που για δεκαετίες ολόκληρες κατείχαν και καλλιεργούσαν παράνομα και καταχρηστικά εκτάσεις του οικισμού και απαίτησαν την επιστροφή των καταπατημένων εκτάσεων. Στον αγώνα αυτό συμμετείχαν χωρίς καμία εξαίρεση όλοι οι αγρότες του οικισμού, παρά τις μεθόδους τρομοκρατίας που άσκησαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις. Άλλοτε χρησιμοποιώντας τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και άλλοτε χρησιμοποιώντας μεθόδους εξαπάτησης με ψεύτικες υποσχέσεις.

Παρακάτω θα παραθέσουμε μια λίστα ονομάτων που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην αγωνιστική πορεία στον αγώνα κατά τον τσιφλικάδων,  γνωρίζοντας ότι διακινδυνεύουμε να αδικήσουμε κάποιους άλλους. Τεχνικά είναι όμως αδύνατο να παραθέσουμε όλα τα ονόματα των αγωνιστών ακτημόνων, άλλωστε μέσα από το χρονικό του αγώνα δίνουμε αρκετές πληροφορίες.   

ΚΩΣΤΑΣ  ΣΑΒΒΙΔΗΣ: Ο ηγέτης των αγροτών

Πρωταγωνιστής της εξέγερσης των αγροτών για την διεκδίκηση των καταπατημένων εκτάσεων του δημοσίου από τους τσιφλικάδες αδελφούς Σουλτογιανναίους και αντιπρόεδρος της κοινότητας Καστανεών. Πολιτικοποιημένος με συμμετοχή στους κοινωνικούς αγώνες, ενταγμένος πολιτικά στο χώρο του ΠΑΣΟΚ. Από τους γνωστούς αγροτοσυνδικαλιστές του νομού.  Έπαιξε σημαντικό ρόλο στον αγώνα διεκδίκησης επιστροφής των καταπατημένων εκτάσεων από τους τσιφλικάδες αδελφούς Σουλτογιάννη. Για τον λόγο αυτό βρέθηκε πολλές φορές στο εδώλιο του κατηγορούμενου, με αποκορύφωμα την κατηγορία για τον θάνατο του Ι. Σουλτογιάννη, μαζί με άλλους δυο συγχωριανούς του, που πέθανε από βαριά καρδιακή πάθηση. 

Ο Κ. Σαββίδης δεν είναι σήμερα  στη ζωή.

Η εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» το 1980 τον ανακήρυξε προσωπικότητα του νομού Κιλκίς. Αντί για άλλα σχόλια θα παραθέσουμε την δημοσίευση της εφημερίδας.

 «Οι αγώνες για ένα κομμάτι γη των φτωχών αγροτών του Κιλκίς έχουν ζωή πάνω από 50 χρόνια, αλλά η μάστιγα των μεγάλων τσιφλικιών εξακολουθεί να υπάρχει.

Μέσα στο 1980, ένας μεσήλικας αγρότης καταξιώθηκε στη συνείδηση των συγχωριανών του σαν ο «ηγέτης» στους αγώνες τους για την απόκτηση ενός χωραφιού και τ’ όνομα του ήταν αυτό που συζητήθηκε περισσότερο σ’ όλο τον νομό.
Ο 53χρονος Πόντιος Κώστας Σαββίδης, πατέρας τριών παιδιών, εκλεγμένος αντιπρόεδρος της κοινότητας Καστανεών – Ηλιόλουστου για δυο συνεχείς τετραετίες, είναι το πρόσωπο της περασμένης χρονιάς στον νομό Κιλκίς.
Ο Σαββίδης, από τότε που άρχισε να καταλαβαίνει τη ζωή, η μόνη δουλειά που γνώρισε ήταν η καλλιέργεια της γης. Γιός πρόσφυγα αγρότη, έζησε και μεγάλωσε στο Ηλιόλουστο, βοηθώντας τον πατέρα του στις αγροτικές δουλειές. Το 1969, παντρεμένος πια και με τρία παιδιά, ακολουθώντας τα βήματα δεκάδων συγχωριανών του, φεύγει μόνος του, για να γίνει εργάτης στη Δυτική Γερμανία. Γυρίζει πέντε χρόνια αργότερα, όταν η γυναίκα του είχε μείνει μόνη, εξαιτίας του γάμου και της στράτευσης των παιδιών τους.
Από τότε, πρώτος σε κάθε «μάχη» του πρώτου ακήρυχτου «πολέμου» ακτημόνων και τσιφλικάδων, για 400 στρέμματα γης, για λίγο γλυκό ψωμί.
Η τύχη όμως επεφύλαξε στον Σαββίδη και άλλη μια περιπέτεια στη χρονιά που πέρασε. Αυτός και άλλη δυο συγχωριανοί του είναι οι κατηγορούμενοι για τον θάνατο του εξηντάχρονου τσιφλικά Γιάννη Σουλτογιάννη, που οφείλεται, βέβαια, σε καρδιακή προσβολή, αλλά «λόγω της ψυχικής και σωματικής ταλαιπωρίας, στην οποία τον υπέβαλαν οι κατηγορούμενοι», σύμφωνα με την άποψη του εισαγγελέα που άσκησε την ποινική δίωξη».

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ

Γεννήθηκε το 1934 στο Ηλιόλουστο. Είναι ο μεγαλύτερος γιός της πενταμελούς οικογένειας του Μιχάλη Κωνσταντινίδη και πατέρας δυο αγοριών. Από τα παιδικά του χρόνια εργάσθηκε στα χωράφια της οικογένειας. Από τα νεανικά του χρόνια παίρνει μέρος στους κοινωνικούς και δημοκρατικούς αγώνες. Είναι έντονα πολιτικοποιημένος, ενταγμένος στο χώρο της ευρύτερης αριστεράς. Την δεκαετία του 1960 παντρεύεται και αποκτά δυο αγόρια. Ο μικρός κλήρος του πατέρα του δεν αρκούσε να ζήσουν οι δυο οικογένειες, για αυτό το 1969 μεταναστεύει στη Δυτική Γερμανία και εργάζεται σαν εργάτης, όπως και οι περισσότεροι συγχωριανοί του.  Κατά την διάρκεια της δικτατορίας εντάσσεται στο ΚΚΕ και  θα αγωνισθεί, μέσα από τις αντιδικτατορικές επιτροπές, για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην πατρίδα μας.

Το 1974 επιστρέφει στο χωριό και ασχολείται με την γεωργία και την κτηνοτροφία. 
Σύντομα θα βρεθεί στην πρώτη γραμμή, μαζί με όλους τους συγχωριανούς του, στον αγώνα επιστροφής των καταπατημένων εκτάσεων από τους τσιφλικάδες αδελφούς Σουλτογιάννη. Εκλέγεται μέλος της πρώτης «Επιτροπής Ακτημόνων Ηλιόλουστου». Αργότερα έχει διατελέσει και πρόεδρος του «Συλλόγου Ακτημόνων Ηλιόλουστου».  
Με  συνέπεια και χωρίς ταλαντεύσεις θα δώσει τον αγώνα αυτό σε όλη την διάρκεια των κινητοποιήσεων. Για την στάση του αυτή θα βρεθεί επανειλημμένα στο εδώλιο του κατηγορουμένου, όπως και οι περισσότεροι συγχωριανοί του.
Έγκαιρα θα διαγνώσει και θα προειδοποιήσει για τους κινδύνους που υπήρχαν από τον εφησυχασμό και την πίστη «ότι τώρα που στην κυβέρνηση βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ η επιστροφή των χωραφιών είναι τελειωμένη ιστορία και χρειάζεται μόνο υπομονή».
Τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει τον αναγκάζουν να αναζητήσει εργασία στην Θεσσαλονίκη. Έτσι στο τέλος του 1986 επιλέγει για μια ακόμη φορά το δρόμο της μετανάστευσης, αυτή την φορά της εσωτερικής μετανάστευσης. Αυτό όμως δεν σημαίνει για αυτόν σε καμιά περίπτωση ούτε εγκατάλειψη, ούτε ξέκωμα από τον αγώνα των ακτημόνων, αντίθετα εξακολούθησε να συμμετέχει το ίδιο ενεργά όπως και όταν κατοικούσε στο χωριό. Σήμερα είναι συνταξιούχος και ζει στη Θεσσαλονίκη.

ΜΙΧΑΛΗΣ (ΜΙΣΑΣ) ΣΑΡΑΦΙΔΗΣ

Γεννήθηκε στο Ηλιόλουστο το 1929 από γονείς αγρότες. Μετά την αποφοίτηση από το δημοτικό σχολείο του χωριού του συνέχισε τις σπουδές του στο γυμνάσιο του Κιλκίς. Λόγω του εμφυλίου πολέμου αναγκάσθηκε να διακόψει την φοίτηση του στο γυμνάσιο. Δούλεψε από τα παιδικά του χρόνια στις αγροτικές εργασίες των γονιών του. Αργότερα δημιούργησε δική του οικογένεια και απέκτησε τρία παιδιά. Προκειμένου να ζήσει την οικογένεια του, ήταν υποχρεωμένος,  εκτός από τις αγροτικές εργασίες να ασχοληθεί και σε εργασίες τρίτων. Παράλληλα ασχολήθηκε με τα κοινά. Ανέπτυξε πολιτική δραστηριότητα μέσα από τις γραμμές της ΕΔΑ. Το μετεμφυλιακό καθεστώς θέλοντας να τον τιμωρήσει για τις πολιτικές του πεποιθήσεις τον έστειλε να υπηρετήσει την στρατιωτική του θητεία στην Μακρόνησο.

Την περίοδο της στρατιωτικής δικτατορίας συμμετείχε στον αντιδικτατορικό αγώνα. Μετά το 1974 εντάχθηκε στο ΚΚΕ και μέσα από τις γραμμές του συμμετείχε στους κοινωνικούς αγώνες. Ήταν από τους πρωτοπόρους στον αγώνα των ακτημόνων, μαζί με όλους τους χωριανούς του, για την επιστροφή των καταπατημένων εκτάσεων από τους τσιφλικάδες.
Αργότερα εργάσθηκε στον ΟΣΕ και ήταν ενεργό στέλεχος της συνδικαλιστικής παράταξης του ΚΚΕ. Το 1998 έφυγε από την ζωή.   

ΒΙΚΤΩΡ  ΑΝΔΡΕΑΔΗΣ

Γεννήθηκε στο Ηλιόλουστο το 1931. Είναι ο δευτερότοκος γιός τετραμελούς οικογένειας. Σε μικρή ηλικία ορφάνεψε από πατέρα και αυτό ήταν ένας επιπλέον λόγος να μπει στη βιοπάλη από την παιδική του ηλικία.  Ήταν αναγκασμένος να δουλέψει στα χωράφια της οικογένειας αλλά και σε άλλες εργασίες.  Σε νεαρή ηλικία παντρεύεται την Ερασμία Σιδηροπούλου και αποκτούν δυο παιδιά. Το κοινωνικά προβλήματα της εποχής δεν τον αφήνουν αδιάφορο. Συμμετέχει ενεργά στο αγροτικό συνδικαλιστικό κίνημα. Έχει διατελέσει 16 χρόνια πρόεδρος του «Γεωργικού Αγροτικού Συνεταιρισμού Ηλιόλουστου». Έχει εκλεγεί πάρεδρος της κοινότητας, εκπροσωπώντας το χωριό του.

Είναι μέλος της πρώτης «Επιτροπής Ακτημόνων Ηλιόλουστου» για την επιστροφή των καταπατημένων εκτάσεων από του τσιφλικάδες. Η ενεργή συμμετοχή του στον αγώνα επιστροφής των καταπατημένων εκτάσεων από τους τσιφλικάδες αδελφούς Σουλτογιάννη θα τον φέρει πολλές φορές κατηγορούμενο στα δικαστήρια.
Είχε εκλεγεί και στο τοπικό συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ.

ΝΙΚΟΣ ΣΑΒΒΙΔΗΣ

Γεννήθηκε το 1939 στο Ηλιόλουστο από αγρότες γονείς. Από μικρός μπήκε στη βιοπάλη της ζωής. Εργάσθηκε στα αγροκτήματα της οικογένειας και σε εργασίες τρίτων για να βοηθήσει τους γονείς του οικονομικά. Παντρεύτηκε την γειτόνισσα του  Χρυσούλα Ιωαννίδου και απέκτησαν τρία παιδιά. Οι οικογενειακές υποχρεώσεις τον υποχρέωσαν να ασχοληθεί με διάφορες εργασίες, μιας και ο αγροτικός κλήρος δεν του διασφάλιζε τα απαραίτητα για να ζήσει την οικογένεια του. Οι αγροτικές κινητοποιήσεις τον βρήκαν να ασκεί το επάγγελμα του κρεοπώλη. Συμμετείχε ενεργά σύλλογο των ακτημόνων του χωριού. Πρωτοστάτησε μαζί με τους συγχωριανούς του για την επιστροφή των καταπατημένων εκτάσεων από τους τσιφλικάδες αδελφούς Σουλτογιάννη. Αντιστάθηκε στην προσπάθεια της αστυνομίας να τον χρησιμοποιήσει σαν ψευδομάρτυρα ενάντια στους συγχωριανούς του, (πολιτικά ανήκει στον χώρο της Ν.Δ).   Κατήγγειλε τον διοικητή του αστυνομικού τμήματος Μουριών για παραποίηση της κατάθεσης του. Η αστυνομία δεν τον συγχώρησε για την θέση του αυτή και όταν πέθανε ο τσιφλικάς
Ι. Σουλτογιάννης τον κατηγόρησε μαζί με άλλους συγχωριανούς του για «δολοφονία εκ προμελέτης» του τσιφλικά.

Αργότερα όταν οι διεκδικούμενες εκτάσεις κατοχυρώθηκαν στους τσιφλικάδες αναγκάσθηκε να αναζητήσει άλλη εργασία. Εργάσθηκε στον ΟΣΕ μέχρι την συνταξιοδότηση του.

ΝΙΚΗΤΑΣ (ΝΙΚΟΣ) ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ

Γεννήθηκε στο Ηλιόλουστο το 1941. Από μικρός μπήκε στην βιοπάλη για να βοηθήσει την οικογένεια να εξασφαλίσει τα απαραίτητα προς το ζην.  Εκτός από τις αγροτικές εργασίες  έκανε παράλληλα και άλλες δουλειές, μιας και ο μικρός κλήρος που διέθετε η οικογένεια δεν επαρκούσαν. Ιδιαίτερα δύσκολη ήταν η κατάσταση όταν απέκτησε δική του οικογένεια. Η ικανότητα να χειρίζεται αριστοτεχνικά τα αγροτικά μηχανήματα του επέφερε κατά αρχή ένα πρόσθετο εισόδημα και στη συνέχεια έγινε ιδιοκτήτης θεριζοαλωνιστικής μηχανής. Κατά την διάρκεια των αγροτικών κινητοποιήσεων για την επιστροφή των καταπατημένων εκτάσεων από τους τσιφλικάδες συμμετείχε ενεργά μαζί με όλους τους χωριανούς του και έθεσε τα μηχανήματα του στη διάθεση των ακτημόνων. Για το λόγο αυτό βρέθηκε πολλές φορές κατηγορούμενος.

Το 1990 αναγκάζετε  να ξενιτευτεί στη Γερμανία, προκειμένου να εξασφαλίσει τα απαραίτητα στην οικογένεια του.

 

ΟΙ ΚΟΙΝΟΤΑΡΧΕΣ

Στην παράγραφο αυτή θεωρούμε υποχρέωση να αναφερθούμε σε δυο κοινοτάρχες που στάθηκαν δίπλα στους αγωνιζόμενους ακτήμονες του Ηλιόλουστου.

Τον Γ. Αδαμίδη, που στην περίοδο 1975 - 1982 σαν πρόεδρος της κοινότητας και μετά το 1982 σαν αγροτοσυνδικαλιστής βοήθησε με όλα τα μέσα τους ακτήμονες και τον Δ. Ροδακόπουλο, στην αρχή σαν δάσκαλος του χωριού και αργότερα σαν κοινοτάρχης αγωνίσθηκε για την δικαίωση των ακτημόνων. 

 

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΔΑΜΙΔΗΣ, πρόεδρος της κοινότητας 1975 - 1982

Γεννήθηκε στις Καστανιές το 1939. Από πολύ μικρός ήταν αναγκασμένος να ασχοληθεί με την γεωργία και κτηνοτροφία μιας και έχασε τον πατέρα του όταν ήταν ακόμη παιδί. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1960  συμμετέχει στα κοινά και αναπτύσσει ιδιαίτερη δραστηριότητα για τα τοπικά προβλήματα. Το 1975 εκλέγεται πρόεδρος της κοινότητας Καστανεών και επανεκλέγεται το 1979. Σημαντική θεωρείται η συνεισφορά του στην κοινότητα.

Παίρνει μέρος στον αγώνα των ακτημόνων του Ηλιόλουστου και πρωταγωνιστεί για την επιστροφή των καταπατημένων εκτάσεων από τους τσιφλικάδες. Σαν πρόεδρος της κοινότητας απευθύνεται σε όλες τις υπηρεσίες κάνει παραστάσεις και σε πολλές δίκες καταθέτει αποδεικνύοντας το δίκαιο των ακτημόνων. Τον αγώνα αυτό τον συνεχίζει και μετά το 1982 όταν εκλέγεται αντιπρόσωπος των Καστανιών στην Ε.Γ.Σ.
Από το 1997 μέχρι σήμερα εκλέγεται στο διοικητικό συμβούλιο της Ε.Γ.Σ.   

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΟΔΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Γεννήθηκε το 1951 στις Καστανιές. Απεφοίτησε από την Παιδαγωγική Ακαδημία της Θεσσαλονίκης. Πρωτοδιορίσθηκε στο Δημοτικό Σχολείο του Ηλιόλουστου το 1985. Συμπαραστάθηκε στον αγώνα των ακτημόνων για επιστροφή των καταπατημένων εκτάσεων από του τσιφλικάδες αδελφούς Σουλτογιάννη. Οι κάτοικοι του Ηλιόλουστου ακόμα και σήμερα θυμούνται  τον δάσκαλο του χωριού τους που αψηφώντας εντολές και «φιλικές» συμβουλές κατέβηκε με όλους τους μαθητές στον τόπο, που οι ακτήμονες δίνανε τον αγώνα τους.

Το 1995 εκλέγεται πρόεδρος της κοινότητας και αναπτύσσει ιδιαίτερη δραστηριότητα για την αναψηλάφηση της χαμένης δίκης. Ανακινεί το θέμα και δρομολογεί μαζί με τους αγρότες τον αναδασμό, εκτιμώντας πως έτσι θα επιστραφούν οι καταπατημένες εκτάσεις στους ακτήμονες μιας και οι χάρτες της τοπογραφικής Υπηρεσίας αναφέρουν ότι οι εκτάσεις ανήκουν στον οικισμό του Ηλιόλουστου και οι τσιφλικάδες δεν διαθέτουν κανένα στοιχείο που να μαρτυρεί ότι είναι ιδιοκτησία τους.

Δυστυχώς αυτή η προσπάθεια διακόπηκε το 1998 με την διάλυση της κοινότητας (Νόμος Καποδίστρια).